humble | (adj) ยากจน |
humble | (adj) สมถะ, See also: เรียบง่าย, ถ่อมตัว |
humbleness | (n) ความต่ำต้อย, See also: ความถ่อมตน |
humble | (ฮัม'เบิล) adj. ถ่อมตัว, นอบน้อม, อ่อนน้อม, ต่ำต้อย. vt. ลดต่ำ, ทำให้ต่ำลง, ทำลายอิสรภาพอำนาจกำลังใจหรืออื่น ๆ ทำให้ถ่อมตัว. หมอบราบ., See also: humbleness n. humbler n. humblingly adv. humbly adv., Syn. meek, modest |
humblebee | (ฮัม'เบิลบี) n. ดูbumblebee (ดู) , ผึ้งป่า, แมลงภู่, Syn. bumblebee |
humble | (adj) สุภาพ, ต่ำต้อย, อ่อนน้อมถ่อมตน |
humble | (adv) อย่างสุภาพ, อย่างต่ำต้อย, อย่างนอบน้อม |
humble | (vt) ทำให้สุภาพ, ถ่อมตัว, ทำให้ต่ำลง |
humbleness | (n) ความสุภาพ, ความถ่อมตัว, ความอ่อนน้อม |
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
เจียมตน | (v) humble, See also: humiliate, abase, Syn. เจียมตัว, เจียมเนื้อเจียมตัว, เจียมกะลาหัว, Example: พวกคนใช้เหล่านี้ไม่รู้จักเจียมตนทำตัวเผยอเจ้านาย, Thai Definition: รู้จักประมาณตัว, ประพฤติตนพอสถานประมาณ |
ต้อยต่ำ | (adj) humble, See also: low, inferior, Syn. ต่ำ, ต่ำต้อย, Ant. สูงส่ง, Example: เธอหาว่าเขาเป็นคนต้อยต่ำ, Thai Definition: มีฐานะความเป็นอยู่หรือตำแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน |
ต่ำต้อย | (adj) humble, See also: lowly, low, common, Syn. ต้อยต่ำ, Ant. สูงศักดิ์, Example: คนต่ำต้อยกว่ามักจะถูกคนที่เหนือกว่าเอาเปรียบเสมอ, Thai Definition: ที่มีฐานะความเป็นอยู่หรือตำแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน |
ถ่อมตัว | (v) humble, See also: be modest, Syn. นอบน้อม, ถ่อมตน, Example: พระเยซูทรงสอนให้คนตั้งอยู่ในความอดทน รู้จักถ่อมตัว เจียมตัว, Thai Definition: แสดงฐานะหรือความรู้ความสามารถต่ำกว่าที่เป็นจริง |
ความเจียมเนื้อเจียมตัว | (n) modesty, See also: humbleness, Syn. ความเจียมตัว, Example: ลูกสะใภ้ควรมีความเจียมเนื้อเจียมตัวเพื่อให้พ่อแม่ของสามีเอ็นดู, Thai Definition: ความรู้จักประมาณตัว |
เจียมเนื้อเจียมตัว | (adj) modest, See also: humble, moderate, , Example: เขาเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัว เงียบขรึม ซึมเศร้า เพราะ เก็บกดความรู้สึกไม่ดีต่างๆ ไว้เพียงคนเดียว |
เจียมตน | [jīemton] (v) EN: humble ; humiliate ; abase |
คนที่ถ่อมตัว | [khon thī thǿmtūa] (n, exp) EN: humble person FR: personne humble [ f ] |
ความถ่อมตัว | [khwām thǿmtūa] (n) EN: humbleness ; modesty ; meekness FR: humilité [ f ] |
มักน้อย | [maknøi] (adj) EN: unambitious ; modest ; unostentatious FR: humble ; modeste |
ต่ำต้อย | [tamtøi] (adj) EN: humble ; lowly ; low ; common ; inferior FR: inférieur ; bâtard |
ถ่อม | [thǿm] (v) EN: humble FR: se rabaisser ; se déprécier |
ถ่อมตัว | [thǿmtūa] (adj) EN: humble ; meek ; modest FR: humble ; modeste |
อย่างถ่อมตัว | [yāng thǿmtūa] (n, exp) EN: meekly FR: humblement |
humble | |
humbled | |
humbler | |
humbler | |
humbles | |
humblest |
humble | |
humbled | |
humbler | |
humbles | |
humblest |
humble | (v) cause to be unpretentious |
humble | (adj) low or inferior in station or quality, Syn. modest, small, lowly, low |
humble | (adj) marked by meekness or modesty; not arrogant or prideful; ; - B.K.Malinowski, Ant. proud |
humble | (adj) used of unskilled work (especially domestic work), Syn. menial, lowly |
humbleness | (n) the state of being humble and unimportant, Syn. obscureness, unimportance, lowliness |
Humble | v. t. Here, take this purse, thou whom the heaven's plagues The genius which humbled six marshals of France. Macaulay. [ 1913 Webster ] Humble yourselves therefore under the mighty hand of God, that he may exalt you. 1 Pet. v. 6. |
Humble | a. Hornless. See Hummel. [ Scot. ] [ 1913 Webster ] |
Humble | a. Thy humble nest built on the ground. Cowley. [ 1913 Webster ] God resisteth the proud, but giveth grace unto the humble. Jas. iv. 6. [ 1913 Webster ] She should be humble who would please. Prior. [ 1913 Webster ] Without a humble imitation of the divine Author of our . . . religion we can never hope to be a happy nation. Washington. [ 1913 Webster ]
|
Humblebee | n. [ OE. humbilbee, hombulbe; cf. D. hommel, G. hummel, OHG. humbal, Dan. humle, Sw. humla; perh. akin to hum. √15. Cf. Bumblebee. ] (Zool.) The bumblebee. Shak. [ 1913 Webster ] |
Humblehead | n. [ Humble + -head. ] Humble condition or estate; humility. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] |
Humbleness | n. The quality of being humble; humility; meekness. [ 1913 Webster ] |
Humbler | n. One who, or that which, humbles some one. [ 1913 Webster ] |
Humbles | n. pl. [ See Nombles. ] Entrails of a deer. |
Humblesse | n. [ OF. ] Humbleness; abasement; low obeisance. [ Obs. ] Chaucer. Spenser. [ 1913 Webster ] |
谦逊 | [谦 逊 / 謙 遜] humble; humility; modesty #25,764 [Add to Longdo] |
谦卑 | [谦 卑 / 謙 卑] humble #31,508 [Add to Longdo] |
猥 | [猥] humble; rustic; plentiful #45,785 [Add to Longdo] |
微贱 | [微 贱 / 微 賤] humble; lowly #113,615 [Add to Longdo] |
谦辞 | [谦 辞 / 謙 辭] humble word; term of humility; modesty language in Chinese grammar, intended to honor one's interlocutor #149,443 [Add to Longdo] |
卑辞厚礼 | [卑 辞 厚 礼 / 卑 辭 厚 禮] humble expression for generous gift #339,809 [Add to Longdo] |
卑辞厚币 | [卑 辞 厚 币 / 卑 辭 厚 幣] humble expression for generous donation [Add to Longdo] |
谦语 | [谦 语 / 謙 語] humble expression [Add to Longdo] |
陋屋 | [陋 屋] humble dwelling [Add to Longdo] |
demütig { adj } | demütiger | am demütigsten | humble | humbler | humblest [Add to Longdo] |
devot { adj } | devoter | am devotesten | humble | more humble | most humble [Add to Longdo] |
等 | [ら, ra] (suf) (1) pluralizing suffix (often humble, derogatory or familiar); and others; et alios; and the like; and followers; (2) (See あちら, いくら) or so (rough indicator of direction, location, amount, etc.); (3) (See 清ら) (after the stem of an adjective) nominalizing suffix #221 [Add to Longdo] |
上げる(P);挙げる(P);揚げる(P) | [あげる, ageru] (v1, vt) (1) (See 手を挙げる・1) to raise; to elevate; (2) (See 髪を上げる) to do up (one's hair); (3) to fly (a kite, etc.); to launch (fireworks, etc.); to surface (a submarine, etc.); (4) to land (a boat); (5) (揚げる only) to deep-fry; (6) to show someone (into a room); (7) (揚げる only) (uk) to summon (for geishas, etc.); (8) to send someone (away); (9) to enrol (one's child in school) (enroll); (10) to increase (price, quality, status, etc.); (11) (See 声を上げる) to make (a loud sound); to raise (one's voice); (12) to earn (something desirable); (13) to praise; (14) (usu. 挙げる) to give (an example, etc.); to cite; (15) (usu. 挙げる) to summon up (all of one's energy, etc.); (16) (挙げる only) to arrest; (17) (挙げる only) to nominate; (18) (pol) to give; (19) to offer up (incense, a prayer, etc.) to the gods (or Buddha, etc.); (20) to bear (a child); (21) (usu. 挙げる) to conduct (a ceremony, esp. a wedding); (v1, vi) (22) (of the tide) to come in; (v1, vi, vt) (23) to vomit; (aux-v) (24) (uk) (pol) (after the -te form of a verb) to do for (the sake of someone else); (25) (See 作り上げる) (after the -masu stem of a verb) to complete; (26) (hum) (See 申し上げる・2) used after the -masu stem of a humble verb to increase the level of humility; (P) #5,990 [Add to Longdo] |
奴 | [やつ(P);しゃつ(ok), yatsu (P); shatsu (ok)] (suf) (1) (uk) derogatory suffix (referring to others) (e.g. "damn; damned fool"); (2) humble suffix (referring to oneself) #6,984 [Add to Longdo] |
下手 | [へた, heta] (n) (1) humble position; inferior; (2) underarm grip on opponent's belt (sumo); (P) #11,812 [Add to Longdo] |
馬齢 | [ばれい, barei] (n) humble term for refer to one's own age #18,771 [Add to Longdo] |
小生 | [しょうせい, shousei] (pn, adj-no) (hum) (male) (epistolary style) I; me; my humble self #18,996 [Add to Longdo] |
しがない | [shiganai] (adj-i) (1) poor; humble; (2) (arch) uninteresting; trivial [Add to Longdo] |
ハンブル | [hanburu] (adj-f) (1) humble; (n, vs) (2) (See ファンブル) fumble [Add to Longdo] |
為る | [する, suru] (vs-i) (1) (uk) to do; (2) to cause to become; to make (into); to turn (into); (3) to serve as; to act as; to work as; (4) to wear (clothes, a facial expression, etc.); (5) (as 〜にする, 〜とする) to judge as being; to view as being; to think of as; to treat as; to use as; (6) to decide on; to choose; (vs-i, vi) (7) (as 〜がする) to be sensed (of a smell, noise, etc.); (8) to be (in a state, condition, etc.); (9) to be worth; to cost; (10) to pass (of time); to elapse; (suf, vs-i) (11) verbalizing suffix (applies to nouns noted in this dictionary with the part of speech "vs"); (aux-v, vs-i) (12) (See お願いします, 御・お) creates a humble verb (after a noun prefixed with "o" or "go"); (13) (as 〜うとする, 〜ようとする) (See とする・1) to be just about to; to be just starting to; to try to; to attempt to; (P) [Add to Longdo] |
畏まる | [かしこまる, kashikomaru] (v5r, vi) to obey respectfully; to humble oneself; to sit straight (upright, respectfully, attentively) [Add to Longdo] |
Time: 0.0306 seconds, cache age: 0.698 (clear)