ไก่ไห้ | น. ชื่อไม้พุ่มชนิด <i> Capparis flavicans</i> Kurz ในวงศ์ Capparaceae ขึ้นในป่าเบญจพรรณทั่วไป ลำต้นมีหนาม, กะอิด ตะลุ่มอิด งวงช้าง หรือ งัวเลีย ก็เรียก. |
ไก่ไห้ | ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็กชนิด <i> Opuntia ficusindica</i> (L.) Mill. ในวงศ์ Cactaceae กิ่งแบนอวบ สีเขียว ไม่มีหนาม เป็นไม้ต่างประเทศ ปลูกกันเป็นไม้ประดับ, ว่านไก่ไห้ ก็เรียก. |
ธรณีร้องไห้ | <i>ดู ธรณีกันแสง</i>. |
นางร้องไห้ | น. หญิงผู้ดี มีฐานะเป็นเจ้าจอม เจ้าจอมมารดาในพระมหากษัตริย์ที่สวรรคต ได้รับการจัดมาร้องไห้หน้าพระบรมโกศซึ่งทรงพระบรมศพเป็นการอาลัย. |
ปอเต่าไห้ | <i>ดู พาดไฉน</i>. |
ผักไห่ | <i>ดู มะระ</i>. |
ร้องห่มร้องไห้ | ก. ร้องรํ่าไรอย่างน้อยอกน้อยใจ, ร้องไห้ร้องห่ม ก็ว่า. |
ร้องไห้ | ก. อาการที่นํ้าตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น เจ็บปวด เศร้าโศก ดีใจ, บางทีใช้ว่า ร้อง คำเดียว หรือใช้เข้าคู่กับคำ ร้องห่ม เป็น ร้องห่มร้องไห้ หรือ ร้องไห้ร้องห่ม ก็ได้. |
ร่ำไห้ | ก. ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน. |
ว่านไก่ไห้ | ดู ไก่ไห้ (๒). |
เสือร้องไห้ | น. เนื้อส่วนคอของวัวหรือควายที่มีพังผืดมาก, อาหารชนิดหนึ่งปรุงด้วยเนื้อส่วนที่เรียกว่า เสือร้องไห้. |
หญ้าร้องไห้ | <i>ดู ตีนตุ๊กแก ๔</i>. |
หัวเราะหัวไห้ | ก. หัวเราะ. |
โหยไห้ | ก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง. |
ไห่ | น. ผักไห่. <i>(ดู มะระ)</i>. |
ไห้ | ก. อาการที่นํ้าตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น ไห้รํ่ารักลูกไท้ ไห้บ่รู้กี่ไห้ ลูกแก้วกับตน แม่เอย (ลอ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ร้อง เป็น ร้องไห้. |
ก่นแต่ | ก. เฝ้าแต่, มัวแต่, เช่น ก่นแต่จะร้องไห้. |
กรรแสง ๓ | (กัน-) ก. ร้องไห้ เช่น สมเด็จพระบรม-บพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว ทราบแล้วทรงพระกรรแสง (ประชุมพงศ. ๖๔). |
กระจองอแง | ว. เสียงเด็กที่ร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเด็กเล็กแดงหรือที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า ลูกกระจองอแง. |
กระซิก ๆ | ว. อาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ. |
กระโหย | (-โหยฺ) ก. โหยไห้, ร้องไห้, ครํ่าครวญถึง. |
กระอืด | ก. ร้องไห้รํ่าไร, รํ่าไห้, เช่น เกรงอาตม์กระอืดโอย (สรรพสิทธิ์), จำนองกระอืดโอย ทุกขทรวงละลวงกาม (อนิรุทธ์). |
กรีดน้ำตา | ว. เช็ดน้ำตาด้วยนิ้วอย่างละครรำ, โดยปริยายเป็นคำแสดงความหมั่นไส้ว่าแสร้งร้องไห้ทำให้ดูน่าสงสาร เช่น เรื่องแค่นี้มานั่งกรีดน้ำตาอยู่ได้. |
กะอิด | <i>ดู ไก่ไห้ (๑)</i>. |
กันแสง ๑ | ก. ร้องไห้, ใช้ว่า ทรงพระกันแสง หรือ ทรงกันแสง, โบราณเขียนเป็น กรรแสง ก็มี เช่น สมเด็จพระบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทราบแล้วทรงพระกรรแสง (ประชุมพงศ. ๖๔). |
กาฬปักษี | (กาละ-) น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง เป็นเมื่อมารดาออกไฟแล้วได้ ๕ เดือน ยังอยู่ในเขตเรือนไฟ มีอาการร้องไห้แล้วหอบ หรือร้องไห้เมื่อหลับ สะดุ้งผวาตื่นตกใจ. |
กำสรวล | (-สวน) ก. โศกเศร้า, ครํ่าครวญ, ร้องไห้, เช่น ไทกำสรดสงโรธ ท้ยนสงโกจกำสรวลครวญไปพลาง (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์), (โบ เขียนเป็น กำสรวญ). |
กินน้ำตา | ก. ร้องไห้, เศร้าโศก. |
กินน้ำตาต่างข้าว | ก. ร้องไห้เศร้าโศกจนไม่เป็นอันกิน. |
เกน ๆ | ว. อาการที่ตะโกนหรือร้องดัง ๆ ใช้ว่า ตะโกนเกน ๆ ร้องเกน ๆ, เช่น มนนก็จรจรัลไปมาในป่า ก็ได้ยินซ่าศับท์ สำนยงพราหมณ์ไห้ ในต้นไม้เกนเกนอยู่น้นน (ม. คำหลวง ชูชก). |
ขังหน่วย | ว. เรียกนํ้าตาที่ปริ่มอยู่ที่ขอบตาเมื่อร้องไห้ ว่า นํ้าตาขังหน่วย, น้ำตาคลอหน่วย หรือ น้ำตาล่อหน่วย ก็ว่า. |
ขี้แย | ว. มักร้องไห้บ่อย ๆ, ใจน้อย. |
คร่ำ ๓ | (คฺรํ่า) ก. ร้องไห้. |
คลอหน่วย | ว. เรียกน้ำตาที่ปริ่มอยู่ที่ขอบตาเมื่อร้องไห้ ว่า น้ำตาคลอหน่วย, น้ำตาล่อหน่วย หรือ น้ำตาขังหน่วย ก็ว่า. |
เครงครำ, เครงคร่ำ | (เคฺรงคฺรำ, -คฺรํ่า) ก. ร้องไห้. |
งวงช้าง ๑ | <i>ดู ไก่ไห้ (๑)</i>. |
งอหาย | ว. อาการที่ร้องไห้หรือหัวเราะจนเสียงเงียบหายไป. |
งัวเลีย ๒ | <i>ดู ไก่ไห้ (๑)</i>. |
แง ๒, แง ๆ | ว. เสียงเด็กร้องไห้. |
จะจ้า | ว. เสียงร้องไห้. |
จาบัล, จาบัลย์ | กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. |
ใจเสาะ | ว. มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ. |
ชักดิ้นชักงอ | ก. อาการที่นอนดิ้นบนพื้น แขนขาสะบัดไปมาอย่างแรง เช่น เด็กบางคนพอไม่ซื้อของเล่นให้ ก็ร้องไห้ชักดิ้นชักงอ. |
ชำงาย ๑ | ว. ชาย, คล้อย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา), เช่น จำพี่โหยไห้ช้าง ค่ำเช้าชำงาย (นิ. นรินทร์). |
ชุ่มโชก | ก. เปียกชุ่มจนไหลอาบ เช่น ร้องไห้น้ำตาชุ่มโชก. |
ซะซิกซะแซ | ว. เสียงร้องไห้มีสะอื้น, บางทีเขียนเป็น ซซิกซแซ ก็มี เช่น ก็พร้อมกนนกล้นนน้ำตามิได้ ไห้ซซิกซแซไปในที่น้นน (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). |
ซิก ๆ | ว. เรียกอาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ ว่า ร้องไห้ซิก ๆ, กระซิก ๆ ก็ว่า. |
ตะลุ่มอิด | <i>ดู ไก่ไห้ (๑)</i>. |
ตาแดง ๆ | ว. อาการที่เกือบจะร้องไห้เพราะเสียใจเป็นต้น. |
ตีนตุ๊กแก | ชื่อพืชใกล้เคียงเฟินขนาดเล็กชนิด <i> Selaginella helferi</i>Warb<i> </i>. ในวงศ์ Selaginellaceae ใบเป็นเกล็ดเล็ก ๆ มีกลุ่มอับสปอร์เป็นแท่งที่ปลายกิ่ง, หญ้าร้องไห้ ก็เรียก. |