| ไก่ไห้ | น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis flavicans Kurz ในวงศ์ Capparaceae ขึ้นในป่าเบญจพรรณทั่วไป ลำต้นมีหนาม, กะอิด ตะลุ่มอิด งวงช้าง หรือ งัวเลีย ก็เรียก. |
| ไก่ไห้ | ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Opuntia ficusindica (L.) Mill. ในวงศ์ Cactaceae กิ่งแบนอวบ สีเขียว ไม่มีหนาม เป็นไม้ต่างประเทศ ปลูกกันเป็นไม้ประดับ, ว่านไก่ไห้ ก็เรียก. |
| ธรณีร้องไห้ | ดู ธรณีกันแสง. |
| นางร้องไห้ | น. หญิงผู้ดี มีฐานะเป็นเจ้าจอม เจ้าจอมมารดาในพระมหากษัตริย์ที่สวรรคต ได้รับการจัดมาร้องไห้หน้าพระบรมโกศซึ่งทรงพระบรมศพเป็นการอาลัย. |
| ปอเต่าไห้ | ดู พาดไฉน. |
| ผักไห่ | ดู มะระ. |
| ร้องห่มร้องไห้ | ก. ร้องรํ่าไรอย่างน้อยอกน้อยใจ, ร้องไห้ร้องห่ม ก็ว่า. |
| ร้องไห้ | ก. อาการที่นํ้าตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น เจ็บปวด เศร้าโศก ดีใจ, บางทีใช้ว่า ร้อง คำเดียว หรือใช้เข้าคู่กับคำ ร้องห่ม เป็น ร้องห่มร้องไห้ หรือ ร้องไห้ร้องห่ม ก็ได้. |
| ร่ำไห้ | ก. ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน. |
| ว่านไก่ไห้ | ดู ไก่ไห้ (๒). |
| เสือร้องไห้ | น. เนื้อส่วนคอของวัวหรือควายที่มีพังผืดมาก, อาหารชนิดหนึ่งปรุงด้วยเนื้อส่วนที่เรียกว่า เสือร้องไห้. |
| หญ้าร้องไห้ | ดู ตีนตุ๊กแก ๔. |
| หัวเราะหัวไห้ | ก. หัวเราะ. |
| โหยไห้ | ก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง. |
| ไห่ | น. ผักไห่. (ดู มะระ). |
| ไห้ | ก. อาการที่นํ้าตาไหลเพราะประสบอารมณ์อันแรงกล้า เช่น ไห้รํ่ารักลูกไท้ ไห้บ่รู้กี่ไห้ ลูกแก้วกับตน แม่เอย (ลอ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ร้อง เป็น ร้องไห้. |
| ก่นแต่ | ก. เฝ้าแต่, มัวแต่, เช่น ก่นแต่จะร้องไห้. |
| กรรแสง ๓ | (กัน-) ก. ร้องไห้ เช่น สมเด็จพระบรม-บพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว ทราบแล้วทรงพระกรรแสง (ประชุมพงศ. ๖๔). |
| กระจองอแง | ว. เสียงเด็กที่ร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเด็กเล็กแดงหรือที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า ลูกกระจองอแง. |
| กระซิก ๆ | ว. อาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ. |
| กระโหย | (-โหยฺ) ก. โหยไห้, ร้องไห้, ครํ่าครวญถึง. |
| กระอืด | ก. ร้องไห้รํ่าไร, รํ่าไห้, เช่น เกรงอาตม์กระอืดโอย (สรรพสิทธิ์), จำนองกระอืดโอย ทุกขทรวงละลวงกาม (อนิรุทธ์). |
| กรีดน้ำตา | ว. เช็ดน้ำตาด้วยนิ้วอย่างละครรำ, โดยปริยายเป็นคำแสดงความหมั่นไส้ว่าแสร้งร้องไห้ทำให้ดูน่าสงสาร เช่น เรื่องแค่นี้มานั่งกรีดน้ำตาอยู่ได้. |
| กะอิด | ดู ไก่ไห้ (๑). |
| กันแสง ๑ | ก. ร้องไห้, ใช้ว่า ทรงพระกันแสง หรือ ทรงกันแสง, โบราณเขียนเป็น กรรแสง ก็มี เช่น สมเด็จพระบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวทราบแล้วทรงพระกรรแสง (ประชุมพงศ. ๖๔). |
| กาฬปักษี | (กาละ-) น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง เป็นเมื่อมารดาออกไฟแล้วได้ ๕ เดือน ยังอยู่ในเขตเรือนไฟ มีอาการร้องไห้แล้วหอบ หรือร้องไห้เมื่อหลับ สะดุ้งผวาตื่นตกใจ. |
| กำสรวล | (-สวน) ก. โศกเศร้า, ครํ่าครวญ, ร้องไห้, เช่น ไทกำสรดสงโรธ ท้ยนสงโกจกำสรวลครวญไปพลาง (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์), (โบ เขียนเป็น กำสรวญ). |
| กินน้ำตา | ก. ร้องไห้, เศร้าโศก. |
| กินน้ำตาต่างข้าว | ก. ร้องไห้เศร้าโศกจนไม่เป็นอันกิน. |
| เกน ๆ | ว. อาการที่ตะโกนหรือร้องดัง ๆ ใช้ว่า ตะโกนเกน ๆ ร้องเกน ๆ, เช่น มนนก็จรจรัลไปมาในป่า ก็ได้ยินซ่าศับท์ สำนยงพราหมณ์ไห้ ในต้นไม้เกนเกนอยู่น้นน (ม. คำหลวง ชูชก). |
| ขังหน่วย | ว. เรียกนํ้าตาที่ปริ่มอยู่ที่ขอบตาเมื่อร้องไห้ ว่า นํ้าตาขังหน่วย, น้ำตาคลอหน่วย หรือ น้ำตาล่อหน่วย ก็ว่า. |
| ขี้แย | ว. มักร้องไห้บ่อย ๆ, ใจน้อย. |
| คร่ำ ๓ | (คฺรํ่า) ก. ร้องไห้. |
| คลอหน่วย | ว. เรียกน้ำตาที่ปริ่มอยู่ที่ขอบตาเมื่อร้องไห้ ว่า น้ำตาคลอหน่วย, น้ำตาล่อหน่วย หรือ น้ำตาขังหน่วย ก็ว่า. |
| เครงครำ, เครงคร่ำ | (เคฺรงคฺรำ, -คฺรํ่า) ก. ร้องไห้. |
| งวงช้าง ๑ | ดู ไก่ไห้ (๑). |
| งอหาย | ว. อาการที่ร้องไห้หรือหัวเราะจนเสียงเงียบหายไป. |
| งัวเลีย ๒ | ดู ไก่ไห้ (๑). |
| แง ๒, แง ๆ | ว. เสียงเด็กร้องไห้. |
| จะจ้า | ว. เสียงร้องไห้. |
| จาบัล, จาบัลย์ | กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. |
| ใจเสาะ | ว. มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ. |
| ชักดิ้นชักงอ | ก. อาการที่นอนดิ้นบนพื้น แขนขาสะบัดไปมาอย่างแรง เช่น เด็กบางคนพอไม่ซื้อของเล่นให้ ก็ร้องไห้ชักดิ้นชักงอ. |
| ชำงาย ๑ | ว. ชาย, คล้อย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา), เช่น จำพี่โหยไห้ช้าง ค่ำเช้าชำงาย (นิ. นรินทร์). |
| ชุ่มโชก | ก. เปียกชุ่มจนไหลอาบ เช่น ร้องไห้น้ำตาชุ่มโชก. |
| ซะซิกซะแซ | ว. เสียงร้องไห้มีสะอื้น, บางทีเขียนเป็น ซซิกซแซ ก็มี เช่น ก็พร้อมกนนกล้นนน้ำตามิได้ ไห้ซซิกซแซไปในที่น้นน (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). |
| ซิก ๆ | ว. เรียกอาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ ว่า ร้องไห้ซิก ๆ, กระซิก ๆ ก็ว่า. |
| ตะลุ่มอิด | ดู ไก่ไห้ (๑). |
| ตาแดง ๆ | ว. อาการที่เกือบจะร้องไห้เพราะเสียใจเป็นต้น. |
| ตีนตุ๊กแก | ชื่อพืชใกล้เคียงเฟินขนาดเล็กชนิด Selaginella helferiWarb . ในวงศ์ Selaginellaceae ใบเป็นเกล็ดเล็ก ๆ มีกลุ่มอับสปอร์เป็นแท่งที่ปลายกิ่ง, หญ้าร้องไห้ ก็เรียก. |
