Grievancer | n. One who occasions a grievance; one who gives ground for complaint. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Petition . . . against the bishops as grand grievancers. Fuller. | Grievance | n. [ OF. grevance. See Grieve, v. t. ] 1. A cause of uneasiness and complaint; a wrong done and suffered; that which gives ground for remonstrance or resistance, as arising from injustice, tyranny, etc.; injury. [ 1913 Webster ] 2. Grieving; grief; affliction. [ 1913 Webster ] The . . . grievance of a mind unreasonably yoked. Milton. Syn. -- Burden; oppression; hardship; trouble. [ 1913 Webster ] |
|
|
|
grievance | (กรี'เวินซฺ) n. ความไม่พอใจ, ความข้องใจ, ข้อข้องใจ, Syn. affliction, injury |
|
grievance | (n) ความเศร้าโศก, ข้อข้องใจ, ความไม่พอใจ |
|
grievance | ความเดือดร้อน (ที่เป็นเหตุให้ร้องทุกข์), การร้องทุกข์ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | grievance | ความเดือดร้อน (ที่เป็นเหตุให้ร้องทุกข์), การร้องทุกข์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | grievance procedure | วิธีพิจารณาเรื่องร้องทุกข์ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | grievance procedure | วิธีพิจารณาเรื่องร้องทุกข์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
|
|
ข้อร้องทุกข์ | [khø røngthuk] (n) EN: grievance | กระบวนการร้องทุกข์ | [krabūankān røngthuk] (n, exp) EN: grievance procedure | ร้องทุกข์ | [røngthuk] (v) EN: complain ; air one's grievance ; make a complaint ; petition FR: se plaindre ; réclamer | ตายตาไม่หลับ | [tāi tā mai lap] (v, exp) EN: die with a grievance |
|
|
|
grievance | (n) an allegation that something imposes an illegal obligation or denies some legal right or causes injustice | grievance | (n) a complaint about a (real or imaginary) wrong that causes resentment and is grounds for action |
|
Grievance | n. [ OF. grevance. See Grieve, v. t. ] 1. A cause of uneasiness and complaint; a wrong done and suffered; that which gives ground for remonstrance or resistance, as arising from injustice, tyranny, etc.; injury. [ 1913 Webster ] 2. Grieving; grief; affliction. [ 1913 Webster ] The . . . grievance of a mind unreasonably yoked. Milton. Syn. -- Burden; oppression; hardship; trouble. [ 1913 Webster ] | Grievancer | n. One who occasions a grievance; one who gives ground for complaint. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Petition . . . against the bishops as grand grievancers. Fuller. |
|
|
|
|