| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -disput-, *disput* |
| dispute | (n) การโต้เถียง, See also: ความขัดแย้ง, การโต้แย้ง, การคัดค้าน, การไม่เห็นด้วย, Syn. argument, disagreement, dispute, Ant. support, agree | | dispute | (vt) โต้เถียง, See also: ทะเลาะ, โต้แย้ง, ถกเถียง, คัดค้าน, ขัดคอ, Syn. challenge, antagonize, argue, Ant. support, agree | | dispute | (vi) โต้เถียง, See also: ทะเลาะ, โต้แย้ง, ถกเถียง, คัดค้าน, ขัดคอ, ไม่เห็นด้วย, Syn. challenge, antagonize, argue, Ant. support, agree | | disputable | (adj) ที่โต้แย้งได้, See also: ที่ถกเถียงได้ | | dispute over | (phrv) ขัดแย้งกันในเรื่อง, See also: โต้เถียงกันในเรื่อง | | dispute with | (phrv) ขัดแย้งกันกับ, See also: โต้เถียงกันกับ | | dispute about | (phrv) ขัดแย้งกันในเรื่อง, See also: โต้เถียงกันในเรื่อง | | dispute against | (phrv) ขัดแย้งกันกับ, See also: โต้เถียงกันกับ |
| |
| | disputable | (ดิสพิว'ทะเบิล) adj. ซี่งโต้แย้งได้, เถียงได้, เป็นปัญหา., See also: disputability n. | | disputant | (ดิสพิว'เทินทฺ) n.ผู้โต้เถียง, ผู้โต้แย้ง, ผู้อภิปราย. -adj. ซึ่งโต้เถียง, ซึ่งโต้แย้ง | | disputation | n. การโต้เถียง, การอภิปราย, การทะเลาะ, Syn. dispute | | disputatious | (ดิสพิวเท'ชัส) adj. ซึ่งเป็นการโต้เถียง, ชอบโต้เถียง. | | dispute | (ดิสพิวทฺ') vi., vt., n. (การ) โต้เถียง, โต้แย้ง, ทะเลาะ, See also: disputer n. ดูdispute, Syn. debate, argument | | indisputable | (อินดิสพิว'ทะเบิล) adj. โต้แย้งไม่ได้, ปฏิเสธไม่ได้., See also: indisputability n. indisputably adv., Syn. incontestable | | undisputed | (-พิว'ทิด) adj. ไม่อาจโต้แย้งได้ |
| | disputable | (adj) ยังเป็นปัญหาอยู่, โต้แย้งได้, เถียงได้, แย้งได้ | | disputant | (n) ผู้โต้แย้ง, ผู้ถกเถียง, ผู้โต้เถียง | | disputation | (n) การโต้เถียง, การโต้แย้ง, การถกปัญหา, การอภิปราย | | dispute | (vt) โต้เถียง, แย้ง, ค้าน, ทะเลาะ, ต่อต้าน, อภิปราย | | indisputable | (adj) โต้แย้งไม่ได้, เถียงไม่ได้, โต้ตอบไม่ได้ | | undisputed | (adj) ไม่มีปัญหา, ไม่เถียง |
| | | | | | ข้อพิพาท | (n) dispute, See also: argument, controversy, Syn. กรณีพิพาท, ข้อโต้เถียง, ข้อโต้แย้ง, Example: เมื่อเกิดข้อพิพาทขึ้น คู่กรณีควรใช้วิธีแก้ปัญหาโดยสันติวิธี, Thai Definition: เรื่องโต้เถียง หรือโต้แย้งกัน | | เถียงคำไม่ตกฟาก | (v) argue incessantly, See also: dispute every word, Syn. เถียงคอเป็นเอ็น, Example: เด็กคนนี้เถียงคำไม่ตกฟาก เป็นเด็กที่ไม่น่ารักเลย, Thai Definition: เถียงไม่หยุด | | วิวาท | (v) dispute, See also: argue, debate, quarrel, squabble, clash, Syn. ทะเลาะ, ทะเลาะวิวาท, Example: สองคนนี้เป็นคู่อริที่เคยวิวาทต่อกันด้วยเรื่องส่วนตัวเมื่อหลายปีก่อน, Thai Definition: ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ | | ปะทะคารม | (v) debate, See also: dispute, quarrel, squabble, argue, Syn. โต้เถียง, โต้คารม, เถียง, Example: เขามีเรื่องระหองระแหงและเคยปะทะคารมกับหัวหน้ามาตลอด | | เถียง | (v) dispute, See also: debate, argue, wrangle, discuss, Syn. แย้ง, โต้แย้ง, ถกเถียง, โต้เถียง, Example: ที่ประชุมยังคงเถียงกันอยู่ว่าโครงการนี้จะมีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้มากน้อยเพียงไหน | | คู่กรณี | (n) litigant, See also: disputant, contestant, both sides, parties, Syn. คู่ความ, คู่ปรับ, ศัตรู, คู่พิพาท, คู่อริ, Example: คู่กรณีทั้งสองฝ่ายตกลงกันได้แล้ว, Thai Definition: ผู้ที่เกิดพิพาทกัน, บุคคล 2 ฝ่ายซึ่งมีส่วนเกี่ยวพันกันในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง, Notes: (กฎหมาย) | | พิพาท | (v) dispute, See also: argue, quarrel, discuss, debate, wrangle, Syn. วิวาท, ทะเลาะ, ถกเถียง, ทุ่มเถียง, โต้แย้ง, โต้เถียง, Example: ประเทศไทยกับกัมพูชาพิพาทกันด้วยเรื่องกรรมสิทธิ์เขาพระวิหาร, Thai Definition: โต้เถียงกัน, โต้แย้งกัน, พูดเกี่ยงแย่งกัน | | โต้คารม | (v) argue, See also: dispute, debate, Syn. ปะทะคารม, ประคารม, Example: กว่าจะเข้าวาระที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชน ต้องเสียเวลาโต้คารมคารมระหว่างส.ส.พรรคฝ่ายค้านและส.ส.พรรครัฐบาล 2 ชั่วโมง, Thai Definition: พูดโต้ตอบกันไปมาด้วยถ้อยคำลึกซึ้ง | | ถกเถียง | (v) dispute, Syn. โต้เถียง, โต้แย้ง, Example: คนงานก่อสร้างกลุ่มของทอนรวมหัวกันที่ร้านข้าวเหนียวส้มตำ ถกเถียงกันเรื่องที่ตั้งและขนาดของไร่, Thai Definition: ยกเอาขึ้นมาพูดโต้แย้งกัน | | การโต้เถียง | (n) controversy, See also: dispute, disputation, debate, argument, discussion, Syn. การถกเถียง, การเถียง, การโต้แย้ง, Example: การโต้เถียงกันของผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กๆ |
| | การทะเลาะ | [kān thalǿ] (n) EN: quarrel ; squabble ; bicker ; wrangle ; dispute FR: querelle [ f ] ; dispute [ f ] | | การโต้เถียง | [kān tōthīeng] (n) EN: controversy ; dispute ; disputation ; debate ; argument ; discussion ; exchange FR: discussion [ f ] | | การโต้เถียงกัน | [kān tōthīeng kan] (n, exp) FR: dispute [ f ] | | กรณีพิพาท | [karanī phiphāt] (n, exp) EN: conflict ; fight ; battle ; dispute ; quarrel ; controversy ; matter of controversy ; subject of litigation ; collision FR: conflit [ m ] | | กรณีพิพาทระหว่างประเทศ | [karanī phiphāt rawāng prathēt] (n, exp) EN: international legal dispute | | แข่ง | [khaeng] (v) EN: compete ; contest ; vie ; race ; content ; match FR: rivaliser ; concourir ; disputer une compétition ; jouer | | ค้าน | [khān] (v) EN: oppose ; object ; disagree ; protest ; contradict ; dispute ; dissent FR: protester ; s'opposer ; contrarier ; objecter | | คัดค้าน | [khatkhān] (v) EN: oppose ; object ; disagree ; protest ; reject ; dissuade ; dispute ; ban FR: s'opposer ; être en désaccord ; protester ; contester ; contredire | | ข้อขัดแย้ง | [khø khatyaēng] (n, exp) EN: matter in contention ; point of contention ; matter in dispute ; disagreement | | ของกลาง | [khøngklāng] (n) EN: property in dispute ; common property in dispute ; stolen property ; corpus deficit |
| | | | | Disputable | a. [ L. disputabilis: cf. F. disputable. See Dispute, v. i. ] 1. Capable of being disputed; liable to be called in question, controverted, or contested; or doubtful certainty or propriety; controvertible; as, disputable opinions, propositions, points, or questions. [ 1913 Webster ] Actions, every one of which is very disputable. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] 2. Disputatious; contentious. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] | | Disputableness | n. State of being disputable. [ 1913 Webster ] | | Disputacity | n. [ See Dispute, v. i. ] Proneness to dispute. [ Obs. ] Bp. Ward. [ 1913 Webster ] | | disputant | a. [ L. disputants, p. pr. of disputare: cf. F. disputant. See Dispute, v. i. ] Disputing; engaged in controversy. Milton. [ 1913 Webster ] | | disputant | n. One who disputes; one who argues in opposition to another; one appointed to dispute; a controvertist; a reasoner in opposition. [ 1913 Webster ] A singularly eager, acute, and pertinacious disputant. Macaulay. [ 1913 Webster ] | | Disputation | n. [ OE. desputeson, disputacion, OF. desputeison, F. disputation, fr. L. disputatio. See Dispute, v. i. ] 1. The act of disputing; a reasoning or argumentation in opposition to something, or on opposite sides; controversy in words; verbal contest respecting the truth of some fact, opinion, proposition, or argument. [ 1913 Webster ] 2. A rhetorical exercise in which parties reason in opposition to each other on some question proposed. [ 1913 Webster ] | | Disputatious | a. Inclined to dispute; apt to civil or controvert; characterized by dispute; as, a disputatious person or temper. [ 1913 Webster ] The Christian doctrine of a future life was no recommendation of the new religion to the wits and philosophers of that disputations period. Buckminster. -- Dis`pu*ta"tious*ly, adv. -- Dis`pu*ta"tious*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Disputative | a. [ L. disputativus. ] Disposed to dispute; inclined to cavil or to reason in opposition; as, a disputative temper. I. Watts. [ 1913 Webster ] | | Dispute | v. i. [ imp. & p. p. Disputed; p. pr. & vb. n. Disputing. ] [ OE. desputen, disputen, OF. desputer, disputer, F. disputer, from L. disputare, disputatum; dis- + putare to clean; hence, fig., to clear up, set in order, reckon, think. See Putative, Pure. ] To contend in argument; to argue against something maintained, upheld, or claimed, by another; to discuss; to reason; to debate; to altercate; to wrangle. [ 1913 Webster ] Therefore disputed [ reasoned, Rev. Ver. ] he in synagogue with the Jews. Acts xvii. 17. [ 1913 Webster ] | | Dispute | v. t. 1. To make a subject of disputation; to argue pro and con; to discuss. [ 1913 Webster ] The rest I reserve it be disputed how the magistrate is to do herein. Milton. [ 1913 Webster ] 2. To oppose by argument or assertion; to attempt to overthrow; to controvert; to express dissent or opposition to; to call in question; to deny the truth or validity of; as, to dispute assertions or arguments. [ 1913 Webster ] To seize goods under the disputed authority of writs of assistance. Bancroft. [ 1913 Webster ] 3. To strive or contend about; to contest. [ 1913 Webster ] To dispute the possession of the ground with the Spaniards. Prescott. [ 1913 Webster ] 4. To struggle against; to resist. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Dispute it [ grief ] like a man. Shak. Syn. -- To controvert; contest; gainsay; doubt; question; argue; debate; discuss; impugn. See Argue. [ 1913 Webster ] |
| | 争吵 | [zhēng chǎo, ㄓㄥ ㄔㄠˇ, 争 吵 / 爭 吵] dispute; strife #9,414 [Add to Longdo] | | 争执 | [zhēng zhí, ㄓㄥ ㄓˊ, 争 执 / 爭 執] dispute; disagree #9,536 [Add to Longdo] | | 辩 | [biàn, ㄅㄧㄢˋ, 辩 / 辯] dispute; debate; argue; discuss #9,736 [Add to Longdo] | | 争端 | [zhēng duān, ㄓㄥ ㄉㄨㄢ, 争 端 / 爭 端] dispute; controversy; conflict #12,120 [Add to Longdo] | | 辩驳 | [biàn bó, ㄅㄧㄢˋ ㄅㄛˊ, 辩 驳 / 辯 駁] dispute; refute #38,191 [Add to Longdo] | | 争讼 | [zhēng sòng, ㄓㄥ ㄙㄨㄥˋ, 争 讼 / 爭 訟] dispute involving litigation; legal dispute [Add to Longdo] |
| | | 議論 | [ぎろん, giron] (n, vs) argument; discussion; dispute; controversy; (P) #122 [Add to Longdo] | | 論 | [ろん, ron] (n) (1) argument; discussion; dispute; controversy; discourse; debate; (2) theory; doctrine; (3) essay; treatise; comment #860 [Add to Longdo] | | 論争 | [ろんそう, ronsou] (n, vs, adj-no) controversy; dispute; (P) #3,874 [Add to Longdo] | | 争い | [あらそい, arasoi] (n) dispute; strife; quarrel; dissension; conflict; rivalry; contest; (P) #4,408 [Add to Longdo] | | 紛争 | [ふんそう, funsou] (n, vs, adj-no) dispute; trouble; strife; (P) #4,688 [Add to Longdo] | | 決して | [けっして(P);けして(ik), kesshite (P); keshite (ik)] (adv) never; by no means; decidedly; indisputably; (P) #5,885 [Add to Longdo] | | 抗争 | [こうそう, kousou] (n, vs) dispute; resistance; (P) #7,782 [Add to Longdo] | | 巡る(P);回る;廻る | [めぐる, meguru] (v5r, vi) (1) to go around; (2) to return; (3) to surround; (4) (See を巡って) to concern (usu. of disputes); (P) #8,110 [Add to Longdo] | | 争う | [あらそう, arasou] (v5u, vi) (1) to compete; to contest; to contend; (2) to quarrel; to argue; to dispute; to be at variance; to oppose; (3) (See 争えない) (usu. in negative form) to deny (e.g. evidence); (P) #12,751 [Add to Longdo] | | 疑わしい | [うたがわしい, utagawashii] (adj-i) doubtful; questionable; uncertain; disputable; suspicious; (P) #16,835 [Add to Longdo] |
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
