| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -whame-, *whame* |
| (เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา whame มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: shame) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | Whame | n. (Zool.) A breeze fly. [ 1913 Webster ] | | Shame | n. [ OE. shame, schame, AS. scamu, sceamu; akin to OS. & OHG. scama, G. scham, Icel. skömm, shkamm, Sw. & Dan. skam, D. & G. schande, Goth. skanda shame, skaman sik to be ashamed; perhaps from a root skam meaning to cover, and akin to the root (kam) of G. hemd shirt, E. chemise. Cf. Sham. ] 1. A painful sensation excited by a consciousness of guilt or impropriety, or of having done something which injures reputation, or of the exposure of that which nature or modesty prompts us to conceal. [ 1913 Webster ] HIde, for shame,
Romans, your grandsires' images,
That blush at their degenerate progeny. Dryden. [ 1913 Webster ] Have you no modesty, no maiden shame? Shak. [ 1913 Webster ] 2. Reproach incurred or suffered; dishonor; ignominy; derision; contempt. [ 1913 Webster ] Ye have borne the shame of the heathen. Ezek. xxxvi. 6. [ 1913 Webster ] Honor and shame from no condition rise. Pope. [ 1913 Webster ] And every woe a tear can claim
Except an erring sister's shame. Byron. [ 1913 Webster ] 3. The cause or reason of shame; that which brings reproach, and degrades a person in the estimation of others; disgrace. [ 1913 Webster ] O C&unr_;sar, what a wounding shame is this! Shak. [ 1913 Webster ] Guides who are the shame of religion. Shak. [ 1913 Webster ] 4. The parts which modesty requires to be covered; the private parts. Isa. xlvii. 3. [ 1913 Webster ]
For shame! you should be ashamed; shame on you! --
To put to shame, to cause to feel shame; to humiliate; to disgrace. “Let them be driven backward and put to shame that wish me evil.” Ps. xl. 14. [ 1913 Webster ]
| | Shame | v. i. [ AS. scamian, sceamian. See Shame, n. ] To be ashamed; to feel shame. [ R. ] [ 1913 Webster ] I do shame
To think of what a noble strain you are. Shak. [ 1913 Webster ] | | Shame | v. t. [ imp. & p. p. Shamed p. pr. & vb. n. Shaming. ] 1. To make ashamed; to excite in (a person) a comsciousness of guilt or impropriety, or of conduct derogatory to reputation; to put to shame. [ 1913 Webster ] Were there but one righteous in the world, he would . . . shame the world, and not the world him. South. [ 1913 Webster ] 2. To cover with reproach or ignominy; to dishonor; to disgrace. [ 1913 Webster ] And with foul cowardice his carcass shame. Spenser. [ 1913 Webster ] 3. To mock at; to deride. [ Obs. or R. ] [ 1913 Webster ] Ye have shamed the counsel of the poor. Ps. xiv. 6. [ 1913 Webster ] | | Shamefaced | a. [ For shamefast; AS. scamfaest. See Shame, n., and Fast firm. ] Easily confused or put out of countenance; diffident; bashful; modest. [ 1913 Webster ] Your shamefaced virtue shunned the people's prise. Dryden. [ 1913 Webster ] ☞ Shamefaced was once shamefast, shamefacedness was shamefastness, like steadfast and steadfastness; but the ordinary manifestations of shame being by the face, have brought it to its present orthography. Trench. [ 1913 Webster ] -- Shame"faced, adv. -- Shame"faced`ness, n. [ 1913 Webster ] | | Shamefast | a. [ AS. scamfæst. ] Modest; shamefaced. -- Shame"fast*ly, adv. -- Shame"fast*ness, n. [ Archaic ] See Shamefaced. [ 1913 Webster ] Shamefast she was in maiden shamefastness. Chaucer. [ 1913 Webster ] [ Conscience ] is a blushing shamefast spirit. Shak. [ 1913 Webster ] Modest apparel with shamefastness. 1 Tim. ii. 9 (Rev. Ver.). [ 1913 Webster ] | | Shameful | a. 1. Bringing shame or disgrace; injurious to reputation; disgraceful. [ 1913 Webster ] His naval preparations were not more surprising than his quick and shameful retreat. Arbuthnot. [ 1913 Webster ] 2. Exciting the feeling of shame in others; indecent; as, a shameful picture; a shameful sight. Spenser. [ 1913 Webster ] Syn. -- Disgraceful; reproachful; indecent; unbecoming; degrading; scandalous; ignominious; infamous. [ 1913 Webster ] -- Shame"ful*ly, adv. -- Shame"ful*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Shameless | a. [ AS. scamleás. ] 1. Destitute of shame; wanting modesty; brazen-faced; insensible to disgrace. “Such shameless bards we have.” Pope. [ 1913 Webster ] Shame enough to shame thee, wert thou not shameless. Shak. [ 1913 Webster ] 2. Indicating want of modesty, or sensibility to disgrace; indecent; as, a shameless picture or poem. [ 1913 Webster ] Syn. -- Impudent; unblushing; audacious; immodest; indecent; indelicate. [ 1913 Webster ] -- Shame"less*ly, adv. -- Shame"less*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Shame-proof | n. Shameless. Shak. [ 1913 Webster ] | | Shamer | n. One who, or that which, disgraces, or makes ashamed. Beau. & Fl. [ 1913 Webster ] |
| |
| | shame | (n) ความอับอาย, See also: ความน่าละอายใจ, ความอัปยศ, ความขายหน้า, Syn. disgrace, Ant. grace | | shameless | (adj) ซึ่งไม่อับอาย, See also: ซึ่งไม่ละอายใจ, น่าเสื่อมเสีย, Syn. disrespectful, immodest, rude, Ant. respectful, courteous | | shame into | (phrv) ทำให้อับอายจนเปลี่ยน (บางสิ่ง) | | shamefaced | (adj) อับอาย, See also: น่าขายหน้า, น่าอาย, Syn. ashamed, abashed, embarrassed, Ant. unabashed | | shame out of | (phrv) ทำให้อายที่จะปฏิบัต ิ(บางสิ่ง), See also: มีความละอายใน | | Shame on someone | (idm) น่าระอาย, See also: น่าขายหน้า |
| | shame | (เชม) n. ความอับอาย, ความละอายใจ, ความขายหน้า, เรื่องที่ทำให้เสียใจ vt. ทำให้รู้สึกละอายใจ, ทำให้อับอาย, ทำให้ขายหน้า, ทำให้อัปยศอดสู., See also: shamable adj. sameable adj. shameful adj. shameless adj. | | ashamed | (อะเชมดฺ') adj. อับอาย, กระดากใจ, ไม่เต็มใจเพราะกลัวถูกหัวเราะหรือต่อว่า, Syn. embarrassed, shamefaced, Ant. proud |
| | shame | (n) ความอัปยศ, ความละอายใจ, ความขายหน้า, ความอับอาย | | shame | (vt) ทำให้อับอาย, ทำให้ขายหน้า, ทำให้ละอายใจ | | shamefaced | (adj) ขายหน้า, ละอายใจ, อับอาย, ขี้อาย | | shameful | (adj) น่าขายหน้า, น่าละอายใจ, น่าอับอาย | | shameless | (adj) ไร้ยางอาย, ไม่ละอายใจ, หน้าด้าน | | ashamed | (adj) ละอายใจ, กระดากใจ, อับอาย |
| | | | It's a shame Abu had to miss this. | น่าเสียดายนะที่อาบู พลาดสิ่งเหล่านี้ไป Aladdin (1992) | | Shame on you. | น่าอับอายยิ่ง Wuthering Heights (1992) | | I sure hope so. It'd be a real shame to waste all that talent. | ผมก็หวังว่าอย่างนั้น ไม่งั้นขายหน้าแย่ Cool Runnings (1993) | | Inspector Dixon... a decorated officer of great expertise... acting on reliable information and good detective work... arrested Paul Hill... who, guilt-ridden by the shame of his crime, confessed. | Dixon ตรวจสอบ ... เจ้าหน้าที่ตกแต่ง ความเชี่ยวชาญที่ดี ... ที่กระทำต่อข้อมูลที่เชื่อถือได้ งานนักสืบและดี ... In the Name of the Father (1993) | | It's just a shame that I wasn't born that way. | หนูก็แค่อายที่หนูไม่ได้เกิดมาแบบนั้น The Joy Luck Club (1993) | | How dare you treat my friends so shamefully! | แกกล้าทำเพื่อนชั้นช่างน่าอายสิ้นดี The Nightmare Before Christmas (1993) | | - That's a damn shame. | - นั่นคือความอัปยศแช่ง Pulp Fiction (1994) | | That's a shame. | นั่นน่าอาย Wild Reeds (1994) | | Anyway, it's a shame. | แต่ยังไงก็ มันน่าอาย Wild Reeds (1994) | | Gee, Red, it was a terrible shame about your horse coming in last, an' all. | Gee, แดง, มันเป็นความอัปยศที่น่ากลัวเกี่ยวกับม้าของคุณมาก่อน 'ทุก The Shawshank Redemption (1994) | | Crying shame. | ความอัปยศร้องไห้ The Shawshank Redemption (1994) | | That evening, to hide my shame forever, | เย็นวันนั้น เพื่อซ่อนความอับอายของผม Don Juan DeMarco (1994) |
| | | น่าอัปยศอดสู | (adv) shamefully, See also: embarrassingly, Syn. น่าอับอาย, น่าอับอายขายหน้า, Example: โจรสลัดทำทารุณโหดร้ายต่อคนญวณอพยพทางเรืออย่างน่าอัปยศอดสู | | ความละอายใจ | (n) shame, See also: abashment, embarrassment, ignominy, mortification, mortification, Example: บางครั้งเราเกิดความละอายใจเมื่อเรารู้สึกว่าผู้อื่นมองเห็นส่วนไม่ดีของตัวเรา, Thai Definition: ความรู้สึกอายในความชั่วที่จะกระทำ, ความสำนึกผิดในความชั่วที่ทำไว้ | | กุ๋ย | (adv) shame on one, Syn. กุ๋ยๆ, Example: เมื่อเด็กๆ ร้องไห้งอแง มักโดนล้อว่า กุ๋ยๆ หน้าไม่อาย ร้องไห้งอแง, Thai Definition: เสียงร้องเยาะเย้ย พร้อมด้วยอาการกระดิกนิ้วชี้ตรงไปที่หน้าผู้ที่ถูกเย้ย | | ขายหน้า | (v) disgrace, See also: shame, feel ashamed, Syn. อับอาย, เสียหน้า, ขายหน้าขายตา, Example: หล่อนต้องขายหน้าเพื่อนเพราะเขามักจะแสดงกิริยาไม่เรียบร้อยต่อหน้าเพื่อนๆ, Thai Definition: รู้สึกอับอายอย่างที่ไม่กล้าสู้หน้าใครๆ | | ความอาย | (n) shyness, See also: shamefulness, bashfulness, coyness, demureness, Syn. ความขวยเขิน, Example: อาบอบนวดเป็นสถานที่ที่ผู้ชายสามารถเดินเข้าเดินออกหน้าตาเฉยโดยไม่มีความอาย, Thai Definition: การรู้สึกกระดาก, การรู้สึกขายหน้า | | ความอับอายขายหน้า | (n) shamefulness, See also: discredit, dishonour, disgrace, infamy, ignominy, Example: เขาได้รับความอับอายขายหน้าอย่างร้ายแรง, Thai Definition: การอายไม่กล้าสู้หน้า | | อัปยศ | (adj) defamed, See also: shameful, disgraceful, ignominious, Syn. อับอาย, ขายหน้า, เสื่อมเสีย, อดสู, Example: องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทยเกือบได้ลงนามในสัญญาอัปยศหมื่นกว่าล้านบาท เพื่อขยายเครือข่ายสื่อสัญญาณความเร็วสูง, Thai Definition: เสื่อมเสียชื่อเสียง, น่าอับอาย | | เสียแต้ม | (v) shame, See also: disgrace, Syn. ขายหน้า, เสียความนิยม, Example: ผู้อำนวยการโครงการกำลังเดือดาลเพราะต้องเสียแต้มในการสร้างความนิยมของลูกค้าเนื่องจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของลูกน้อง | | ฉีกหน้า | (v) humiliate, See also: shame, disgrace, turn against, mortify, insult, Example: เขาต้องการประชดบิดาและฉีกหน้าเขาให้เจ็บอาย, Thai Definition: ทำให้ได้รับความอับอาย, ทำให้เสียหน้า | | น่าอับอาย | (adj) disgraceful, See also: shameful, dishonorable, Syn. น่าอดสู, น่าขายหน้า, น่าอาย, Ant. น่าชื่นชม, น่ายินดี, Example: วัยรุ่นคิดว่า การเปลี่ยนแปลงในร่างกายเป็นเรื่องน่าอับอาย |
| | อาย | [āi] (v) EN: be shy ; be ashamed ; be timid ; be bashful ; be embarrassed FR: être timide ; être honteux ; être confus ; être gêné ; être embarassé | | อาย | [āi] (adj) EN: ashamed ; embarrassed ; shy ; abashed FR: timide ; gêné ; embarrassé | | อนาจาร | [anājān] (n) EN: obscenity ; bad conduct ; immoral conduct ; shameful behaviour ; public indecency FR: obscénité [ f ] | | อับอาย | [ap-āi] (v) EN: be ashamed FR: être honteux ; être déshonoré | | อับอายขายหน้า | [ap-āi khāinā] (v, exp) EN: be disgraceful ; be shameful ; be ashamed FR: être déshonoré | | อัปยศ | [appayot] (n) EN: shame ; disgrace ; dishonour ; ignomity FR: honte [ f ] | | อัปยศ | [appayot] (adj) EN: defamed ; shameful ; disgraceful ; ignominious FR: ignoble ; honteux | | อัปยศอดสู | [appayot otsū] (v) EN: shame ; disgrace ; lose fame ; lose face ; humiliate ; embarrass ; dishonour | | แบกหน้า | [baēk nā] (v, exp) EN: be shameless to ; be constantly gazed by the public ; endure shame | | บัดสี | [batsī] (adj) EN: shameful ; disgraceful ; ignominious ; ashamed FR: honteux ; ignoble |
| | | | | Shame | n. [ OE. shame, schame, AS. scamu, sceamu; akin to OS. & OHG. scama, G. scham, Icel. skömm, shkamm, Sw. & Dan. skam, D. & G. schande, Goth. skanda shame, skaman sik to be ashamed; perhaps from a root skam meaning to cover, and akin to the root (kam) of G. hemd shirt, E. chemise. Cf. Sham. ] 1. A painful sensation excited by a consciousness of guilt or impropriety, or of having done something which injures reputation, or of the exposure of that which nature or modesty prompts us to conceal. [ 1913 Webster ] HIde, for shame,
Romans, your grandsires' images,
That blush at their degenerate progeny. Dryden. [ 1913 Webster ] Have you no modesty, no maiden shame? Shak. [ 1913 Webster ] 2. Reproach incurred or suffered; dishonor; ignominy; derision; contempt. [ 1913 Webster ] Ye have borne the shame of the heathen. Ezek. xxxvi. 6. [ 1913 Webster ] Honor and shame from no condition rise. Pope. [ 1913 Webster ] And every woe a tear can claim
Except an erring sister's shame. Byron. [ 1913 Webster ] 3. The cause or reason of shame; that which brings reproach, and degrades a person in the estimation of others; disgrace. [ 1913 Webster ] O C&unr_;sar, what a wounding shame is this! Shak. [ 1913 Webster ] Guides who are the shame of religion. Shak. [ 1913 Webster ] 4. The parts which modesty requires to be covered; the private parts. Isa. xlvii. 3. [ 1913 Webster ]
For shame! you should be ashamed; shame on you! --
To put to shame, to cause to feel shame; to humiliate; to disgrace. “Let them be driven backward and put to shame that wish me evil.” Ps. xl. 14. [ 1913 Webster ]
| | Shame | v. i. [ AS. scamian, sceamian. See Shame, n. ] To be ashamed; to feel shame. [ R. ] [ 1913 Webster ] I do shame
To think of what a noble strain you are. Shak. [ 1913 Webster ] | | Shame | v. t. [ imp. & p. p. Shamed p. pr. & vb. n. Shaming. ] 1. To make ashamed; to excite in (a person) a comsciousness of guilt or impropriety, or of conduct derogatory to reputation; to put to shame. [ 1913 Webster ] Were there but one righteous in the world, he would . . . shame the world, and not the world him. South. [ 1913 Webster ] 2. To cover with reproach or ignominy; to dishonor; to disgrace. [ 1913 Webster ] And with foul cowardice his carcass shame. Spenser. [ 1913 Webster ] 3. To mock at; to deride. [ Obs. or R. ] [ 1913 Webster ] Ye have shamed the counsel of the poor. Ps. xiv. 6. [ 1913 Webster ] | | Shamefaced | a. [ For shamefast; AS. scamfaest. See Shame, n., and Fast firm. ] Easily confused or put out of countenance; diffident; bashful; modest. [ 1913 Webster ] Your shamefaced virtue shunned the people's prise. Dryden. [ 1913 Webster ] ☞ Shamefaced was once shamefast, shamefacedness was shamefastness, like steadfast and steadfastness; but the ordinary manifestations of shame being by the face, have brought it to its present orthography. Trench. [ 1913 Webster ] -- Shame"faced, adv. -- Shame"faced`ness, n. [ 1913 Webster ] | | Shamefast | a. [ AS. scamfæst. ] Modest; shamefaced. -- Shame"fast*ly, adv. -- Shame"fast*ness, n. [ Archaic ] See Shamefaced. [ 1913 Webster ] Shamefast she was in maiden shamefastness. Chaucer. [ 1913 Webster ] [ Conscience ] is a blushing shamefast spirit. Shak. [ 1913 Webster ] Modest apparel with shamefastness. 1 Tim. ii. 9 (Rev. Ver.). [ 1913 Webster ] | | Shameful | a. 1. Bringing shame or disgrace; injurious to reputation; disgraceful. [ 1913 Webster ] His naval preparations were not more surprising than his quick and shameful retreat. Arbuthnot. [ 1913 Webster ] 2. Exciting the feeling of shame in others; indecent; as, a shameful picture; a shameful sight. Spenser. [ 1913 Webster ] Syn. -- Disgraceful; reproachful; indecent; unbecoming; degrading; scandalous; ignominious; infamous. [ 1913 Webster ] -- Shame"ful*ly, adv. -- Shame"ful*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Shameless | a. [ AS. scamleás. ] 1. Destitute of shame; wanting modesty; brazen-faced; insensible to disgrace. “Such shameless bards we have.” Pope. [ 1913 Webster ] Shame enough to shame thee, wert thou not shameless. Shak. [ 1913 Webster ] 2. Indicating want of modesty, or sensibility to disgrace; indecent; as, a shameless picture or poem. [ 1913 Webster ] Syn. -- Impudent; unblushing; audacious; immodest; indecent; indelicate. [ 1913 Webster ] -- Shame"less*ly, adv. -- Shame"less*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Shame-proof | n. Shameless. Shak. [ 1913 Webster ] | | Shamer | n. One who, or that which, disgraces, or makes ashamed. Beau. & Fl. [ 1913 Webster ] |
| | 丑 | [chǒu, ㄔㄡˇ, 丑 / 醜] shameful; ugly; disgraceful #5,012 [Add to Longdo] | | 耻 | [chǐ, ㄔˇ, 耻 / 恥] shame; disgrace #12,234 [Add to Longdo] | | 可耻 | [kě chǐ, ㄎㄜˇ ㄔˇ, 可 耻 / 可 恥] shameful; disgraceful; ignominious #13,518 [Add to Longdo] | | 出丑 | [chū chǒu, ㄔㄨ ㄔㄡˇ, 出 丑 / 出 醜] shameful; scandalous; to be humiliated; to make a fool of sb or oneself; to lose face #40,941 [Add to Longdo] | | 赖皮 | [lài pí, ㄌㄞˋ ㄆㄧˊ, 赖 皮 / 賴 皮] shameless; (slang) rascal #55,079 [Add to Longdo] | | 荒淫无耻 | [huāng yín wú chǐ, ㄏㄨㄤ ㄧㄣˊ ㄨˊ ㄔˇ, 荒 淫 无 耻 / 荒 淫 無 恥] shameless #122,748 [Add to Longdo] | | 不体面 | [bù tǐ miàn, ㄅㄨˋ ㄊㄧˇ ㄇㄧㄢˋ, 不 体 面 / 不 體 面] shameful [Add to Longdo] | | 謑 | [xì, ㄒㄧˋ, 謑] shame, disgrace [Add to Longdo] |
| | 社名 | [しゃめい, shamei] TH: ชื่อบริษัท |
| | | 社名 | [しゃめい, shamei] (n) name of company; (P) #1,679 [Add to Longdo] | | 斜面 | [しゃめん, shamen] (n) slope; slanting surface; bevel; (P) #11,610 [Add to Longdo] | | 恐縮 | [きょうしゅく, kyoushuku] (exp, n) shame; very kind of you; sorry to trouble; (P) #12,741 [Add to Longdo] | | 恥(P);辱;羞;耻 | [はじ(P);じょく(辱)(ok), haji (P); joku ( joku )(ok)] (n) shame; embarrassment; (P) #14,358 [Add to Longdo] | | 恥ずかしい(P);羞ずかしい | [はずかしい, hazukashii] (adj-i) (See 気恥ずかしい, 小っ恥ずかしい) shy; ashamed; embarrassed; (P) #16,779 [Add to Longdo] | | 太い | [ふとい, futoi] (adj-i) (1) fat; thick; (2) deep (of a voice); (3) daring; shameless; brazen; (4) (sl) lucky (billiards); (P) #18,891 [Add to Longdo] | | いけしゃあしゃ | [ikeshaasha] (adv) shamelessly; brazenly [Add to Longdo] | | いけ図図しい | [いけずうずうしい, ikezuuzuushii] (adj-i) (uk) impudent; shameless [Add to Longdo] | | うら恥ずかしい;心恥かしい | [うらはずかしい, urahazukashii] (adj-i) slightly ashamed; rather shy [Add to Longdo] | | おぞい | [ozoi] (adj-i) (1) (col) crude; inferior grade; worn; ragged; shameful; (2) sly; clever; (3) disgusting; repulsive; absurd [Add to Longdo] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
