| (เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา -disgorging- มีน้อย ระบบได้ทดลองค้นหาใหม่โดยใส่ดอกจันทน์ (wild-card) ให้โดยอัตโนมัติ: *disgorg*) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | | disgorge | (ดิสกอร์จฺ') vt., vi. อาเจียน, สำรอก, คาย, ยอม, ปล่อยออกอย่างแรง, See also: disgorgement n., Syn. vomit |
| | | คาย | (v) spit out, See also: disgorge, spew, expectorate, Syn. บ้วน, Ant. อม, Example: เศษอาหารที่นักศึกษาคายไว้บนโต๊ะจะมีชาวนามาเก็บไปใช้เลี้ยงสัตว์, Thai Definition: ใช้ลิ้นดุนหรือบ้วนของออกจากปาก | | คายทิ้ง | (v) spit out, See also: disgorge, Example: เมื่อเขาป้อนข้าวเข้าปากลูก ก็ถูกลูกคายทิ้งออกมา | | สำรอก | (v) vomit, See also: disgorge, puke, spew out, Syn. ขย้อน, Example: นกบางชนิดสามารถสำรอกน้ำลายออกมาทำรังได้, Thai Definition: ขย้อนเอาสิ่งที่กลืนลงไปในกระเพาะแล้วออกมาทางปาก |
| | คาย | [khāi] (v) EN: emit ; give off ; evolve ; eject ; exude ; disgorge ; discharge ; exude ; spew ; regurgitate FR: rejeter ; émettre ; dégager ; éjecter ; exsuder ; cracher |
| | | | spill | (v) cause or allow (a solid substance) to flow or run out or over, Syn. disgorge, shed | | vomit | (n) the reflex act of ejecting the contents of the stomach through the mouth, Syn. emesis, disgorgement, puking, vomiting, regurgitation | | vomit | (v) eject the contents of the stomach through the mouth, Syn. vomit up, be sick, disgorge, regurgitate, upchuck, spue, retch, cat, barf, throw up, puke, chuck, spew, cast, regorge, honk, purge, sick, Ant. keep down |
| | Disgorge | v. t. [ imp. & p. p. Disgorged p. pr. & vb. n. Disgorging. ] [ F. dégorger, earlier desgorger; pref. dé-, des- (L. dis-) + gorge. See Gorge. ] 1. To eject or discharge by the throat and mouth; to vomit; to pour forth or throw out with violence, as if from the mouth; to discharge violently or in great quantities from a confined place. [ 1913 Webster ] This mountain when it rageth, . . . casteth forth huge stones, disgorgeth brimstone. Hakluyt. [ 1913 Webster ] They loudly laughed
To see his heaving breast disgorge the briny draught. Dryden. [ 1913 Webster ] 2. To give up unwillingly as what one has wrongfully seized and appropriated; to make restitution of; to surrender; as, he was compelled to disgorge his ill-gotten gains. [ 1913 Webster ] | | Disgorge | v. i. To vomit forth what anything contains; to discharge; to make restitution. [ 1913 Webster ] See where it flows, disgorging at seven mouths
Into the sea. Milton. [ 1913 Webster ] | | Disgorgement | n. [ Cf. F. dégorgement. ] The act of disgorging; a vomiting; that which is disgorged. Bp. Hall. [ 1913 Webster ] |
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
