| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: impeach, -impeach- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | impeach | (vt) กล่าวโทษเนื่องจากประพฤติตนไม่เหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่, Syn. charge | | impeach | (vt) ฟ้องร้อง (ทางกฎหมาย), Syn. charge | | impeach for | (phrv) กล่าวโทษ (ผู้บริหารระดับสูง), See also: กล่าวหา, ฟ้องร้อง | | impeachable | (adj) ที่สามารถฟ้องร้องได้, See also: ที่สามารถดำเนินคดีได้ | | impeachment | (n) การกล่าวโทษเจ้าหน้าที่รัฐว่าทำผิดศีลธรรมหรือจรรยาบรรณ, See also: การฟ้องร้อง | | unimpeachable | (adj) ที่ไม่สามารถกล่าวหาได้, See also: กล่าวหาไม่ได้, ฟ้องร้องไม่ได้, Syn. blameless, reliable, impeccable, irreproachable |
| |
| | impeach | (อิมพีช') vt. กล่าวโทษ, ฟ้องร้อง, ทำคดีชั้นพิจารณา, กล่าวหา, ไม่เชื่อถือ., See also: impeacher n., Syn. charge, accuse, censure | | impeachable | (อิมพีช' ชะเบิล) adj. ฟ้องร้องได้, กล่าวโทษได้., See also: impeachability n. | | impeachment | (อิมพีช' เมินทฺ) n. การกล่าวโทษ, การฟ้องร้อง, การกล่าวโทษเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารชั้นสูงของรัฐบาลโดยสภาผู้แทนราษฎรต่อสภาสูง (senate) ของสหรัฐอเมริกา, การไม่เชื่อถือ, ภาวะที่ถูกกล่าวโทษดังกล่าว |
| | | impeachment | การฟ้องให้ขับออกจากตำแหน่ง (โดยสภานิติบัญญัติ) [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | impeachment | การฟ้องเจ้าหน้าที่ชั้นสูงในทางอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | Impeachments | การฟ้องเจ้าพนักงานระดับสูงของรัฐ [TU Subject Heading] |
| | | ต้องสงสัย | (adj) accused, See also: impeachable, charged, incriminatory, Syn. ถูกสงสัย, Example: เขาเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับแรกในคดีนี้, Thai Definition: ผู้ที่ถูกสงสัยว่าเป็นผู้กระทำความผิด | | ซัด | (v) put the blame on each other, See also: shift the blame on, impeach or accuse each other, Syn. ป้ายความผิด, ซัดทอด, โยนความผิด, Example: เขาซัดความผิดให้กันและกัน, Thai Definition: ป้ายความผิดไปถึงคนอื่น, ยกความผิดให้คนอื่น | | ซัดทอด | (v) implicate, See also: blame on the other, impeach, accuse, Syn. อ้างถึง, พาดพิงถึง, Example: พยานให้การซัดทอดถึงนายตำรวจใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง, Thai Definition: ให้การปรักปรำพาดพิงถึงบุคคลอื่น, Notes: (กฎหมาย) | | กล่าวโทษ | (v) accuse, See also: charge, allege, blame, impeach, Syn. กล่าวหา, Example: คนปกติธรรมดามีจำนวนไม่น้อยทีเดียวที่ชอบกล่าวโทษคนอื่น, Thai Definition: แจ้งว่ากระทำผิด | | หา | (v) accuse, See also: impeach, charge, denounce, blame, indict, Syn. ฟ้อง, กล่าวโทษ, กล่าวหา, Example: ทุกคนหาว่าเขาเป็นคนขโมยเงินไป, Thai Definition: กล่าวโทษผู้อื่น เช่น โจทก์หาว่า… |
| | หา | [hā] (v) EN: accuse ; impeach ; charge ; denounce ; blame ; indict FR: accuser ; charger | | การถอดถอนจากตำแหน่ง | [kān thøt thøn jāk tamnaeng] (n) EN: impeachment | | กล่าวโทษ | [klāothōt] (v) EN: accuse ; charge ; indict ; incriminate ; allege ; blame ; impeach FR: inculper ; accuser de ; charger | | ซัดทอด | [satthøt] (v) EN: implicate ; blame on the other ; impeach ; accuse FR: rejeter la responsabilité sur |
| | | | | Impeach | v. t. [ imp. & p. p. Impeached p. pr. & vb. n. Impeaching. ] [ OE. empeechier to prevent, hinder, bar, F. empêcher, L. impedicare to entangle; pref. im- in + pedica fetter, fr. pes, pedis, foot. See Foot, and Appeach, Dispatch, Impede. ] 1. To hinder; to impede; to prevent. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] These ungracious practices of his sons did impeach his journey to the Holy Land. Sir J. Davies. [ 1913 Webster ] A defluxion on my throat impeached my utterance. Howell. [ 1913 Webster ] 2. To charge with a crime or misdemeanor; to accuse; especially to charge (a public officer), before a competent tribunal, with misbehavior in office; to cite before a tribunal for judgment of official misconduct; to arraign; as, to impeach a judge. See Impeachment. [ 1913 Webster ] 3. Hence, to charge with impropriety; to dishonor; to bring discredit on; to call in question; as, to impeach one's motives or conduct. [ 1913 Webster ] And doth impeach the freedom of the state. Shak. [ 1913 Webster ] 4. (Law) To challenge or discredit the credibility of, as of a witness, or the validity of, as of commercial paper. [ 1913 Webster ] ☞ When used in law with reference to a witness, the term signifies, to discredit, to show or prove unreliable or unworthy of belief; when used in reference to the credit of witness, the term denotes, to impair, to lessen, to disparage, to destroy. The credit of a witness may be impeached by showing that he has made statements out of court contradictory to what he swears at the trial, or by showing that his reputation for veracity is bad, etc. Syn. -- To accuse; arraign; censure; criminate; indict; impair; disparage; discredit. See Accuse. [ 1913 Webster ] | | Impeach | n. Hindrance; impeachment. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] | | Impeachable | a. That may be impeached; liable to impeachment; chargeable with a crime. [ 1913 Webster ] Owners of lands in fee simple are not impeachable for waste. Z. Swift. [ 1913 Webster ] | | Impeacher | n. One who impeaches. [ 1913 Webster ] | | Impeachment | n. [ Cf. F. empêchement. ] The act of impeaching, or the state of being impeached; as: (a) Hindrance; impediment; obstruction. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Willing to march on to Calais,
Without impeachment. Shak. (b) A calling to account; arraignment; especially, of a public officer for maladministration. [ 1913 Webster ] The consequence of Coriolanus' impeachment had like to have been fatal to their state. Swift. (c) A calling in question as to purity of motives, rectitude of conduct, credibility, etc.; accusation; reproach; as, an impeachment of motives. Shak. [ 1913 Webster ] ☞ In England, it is the privilege or right of the House of Commons to impeach, and the right of the House of Lords to try and determine impeachments. In the United States, it is the right of the House of Representatives to impeach, and of the Senate to try and determine impeachments. [ 1913 Webster ]
Articles of impeachment. See under Article. --
Impeachment of waste (Law), restraint from, or accountability for, injury; also, a suit for damages for injury. Abbott. [ 1913 Webster ]
| | Unimpeachable | a. Not impeachable; not to be called in question; exempt from liability to accusation; free from stain, guilt, or fault; irreproachable; blameless; as, an unimpeachable reputation; unimpeachable testimony. Burke. -- Un`im*peach"a*ble*ness, n. -- Un`im*peach"a*bly, adv. [ 1913 Webster ] |
| | 弹 | [tán, ㄊㄢˊ, 弹 / 彈] impeach; to pluck a string; to play (a stringed musical instrument with fingers); to snap #3,652 [Add to Longdo] | | 弹劾 | [tán hé, ㄊㄢˊ ㄏㄜˊ, 弹 劾 / 彈 劾] to accuse of misconduct (in official task); to impeach #25,171 [Add to Longdo] | | 劾 | [hé, ㄏㄜˊ, 劾] impeach #46,341 [Add to Longdo] | | 抨 | [pēng, ㄆㄥ, 抨] attack; impeach #101,354 [Add to Longdo] | | 弹纠 | [tán jiū, ㄊㄢˊ ㄐㄧㄡ, 弹 纠 / 彈 糾] to accuse; to impeach [Add to Longdo] | | 洁操 | [jié cāo, ㄐㄧㄝˊ ㄘㄠ, 洁 操 / 潔 操] unimpeachable conduct; noble behavior; spotless personal integrity [Add to Longdo] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
