| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -blame-, *blame* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | blame | (เบลม) { blamed, blaming, blames } vt. กล่าวโทษ, ตำหนิ, ประณาม, นินทา, กล่าวร้าย, โยนความผิดให้ -Phr. (be to blame ควรถูกตำหนิ, ควรรับผิดชอบ) n. การตำหนิ, ความรับผิดชอบ, ภาระ, See also: blamer n. blameful adj. ดูblame blameless adj. ดูblame -Conf. put | | blameable | (เบลม'มะเบิล) adj. ควรรับผิด, ควรถูกตำหน', Syn. culpable | | blameworthy | (เบลม'เวอธี) adj. ควรถูกตำหนิ, See also: blameworthiness n, Syn. culpable |
| | blame | (n) การติเตียน, การตำหนิ, คำติเตียน, คำตำหนิ | | blame | (vt) กล่าวโทษ, ติเตียน, ตำหนิ, ประณาม, กล่าวร้าย | | blameless | (adj) ไม่มีที่ติ |
| | Blame | การติเตียน [การแพทย์] |
| | | | ถูกตราหน้า | (v) blame, See also: criticize, Syn. ถูกสบประมาท, ถูกหมายหน้า, Example: ลูกคนใดละเลย ไม่เอาใจใส่พ่อแม่จะถูกตราหน้าว่าเป็นคนอกตัญญู | | การปรักปรำ | (n) accusation, See also: blame, charge, Syn. การใส่ร้ายป้ายสี, การกล่าวหา, Example: เขากลายเป็นผู้ต้องหาเพราะการปรักปรำจากพยาน | | โทษ | (v) blame, See also: chide, reproach, accuse, Syn. กล่าวโทษ, Example: คนบางคนเมื่อเกิดข้อผิดพลาดหรือความล้มเหลวขึ้นมักจะโทษดวง หรือบอกว่าเป็นอิทธิฤทธิ์อะไรบางอย่างเป็นต้น, Thai Definition: อ้างเอาความผิดให้ | | แค่นแคะ | (v) pick on, See also: blame, criticize, find fault, censure, Syn. ค่อนแคะ, วิจารณ์, เหน็บ, เหน็บแนม, Ant. ชมเชย, ยกย่อง, Example: พวกหนังสือพิมพ์พยายามแค่นแคะนักการเมืองอยู่ตลอดเวลา, Thai Definition: เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว | | พ้อ | (v) complain, See also: blame, grumble, reprove, reproach, Syn. ต่อว่า, ตัดพ้อ, ตัดพ้อต่อว่า, Example: คนที่ถูกขัดใจหรือไม่ได้ตามที่ตนต้องการซึ่งมักจะออกมาในรูปตัดพ้อ บ่นพึมพำ แสดงท่าไม่พอใจ, Thai Definition: พูดต่อว่าด้วยความน้อยใจ | | พูดว่า | (v) blame, See also: accuse, Syn. นินทา, กล่าวร้าย, กล่าวโทษ, ตำหนิ, ว่าร้าย, Example: เขาพูดว่าให้เจ็บแสบเธอยังไม่รู้สึกตัวอีกหรือ | | ว้าก | (v) blame, Syn. ดุ, ตำหนิ, Example: ี้เขาโดนเจ้านายว้ากแต่เช้าเลย, Thai Definition: ว่ากล่าวโดยใช้เสียงดัง, Notes: (ปาก) | | ต่อว่าต่อขาน | (v) complain, See also: blame, abuse, reproach, object, protest, pleasure, talk to, censure, Syn. ว่าขาน, ต่อว่า, ว่ากล่าว, Ant. ชมเชย, Example: หลังจากต่อว่าต่อขานกันอยู่นาน ทั้งสองฝ่ายต่างเข้าใจว่าทั้งคู่เข้าใจผิดไปเอง, Thai Definition: ท้วงถามเหตุผลต่อผู้ที่ทำให้ตนไม่พอใจ, ว่ากล่าวเพราะไม่ทำตามที่พูดหรือที่ให้สัญญาไว้ | | ต่อว่า | (v) complain, See also: blame, abuse, reproach, object, protest, pleasure talk to, censure, Syn. ว่าขาน, ต่อว่าต่อขาน, ว่ากล่าว, Ant. ชมเชย, Example: ลูกสาวต่อว่าพ่อของตนอย่างไม่พอใจนัก, Thai Definition: ท้วงถามเหตุผลต่อผู้ที่ทำให้ตนไม่พอใจ, ว่ากล่าวเพราะไม่ทำตามที่พูดหรือที่ให้สัญญาไว้ | | ตำหนิติเตียน | (v) reprimand, See also: blame, reprove, reproach, rebuke, condemn, censure, Syn. ติเตียน, ตำหนิ, ว่ากล่าว, Ant. สรรเสริญ, ชมเชย, Example: เขาตำหนิติเตียนรัฐบาลด้วยถ้อยคำอันแหลมคม ในคอลัมน์ของเขา, Thai Definition: ว่ากล่าวตักเตือน, ยกโทษขึ้นพูด |
| | ด่างพร้อย | [dāngphrøi] (adj) EN: guilty ; blameworth ; tainted ; sinful FR: taré | | ดุ | [du] (v) EN: blame ; censure ; scold ; reproach ; reprove ; reprimand ; rebuke ; admonish ; castigate FR: reprocher ; réprimander | | เอ็ด | [et] (v) EN: scold ; blame ; reproach ; yell at FR: crier ; faire du vacarme | | หา | [hā] (v) EN: accuse ; impeach ; charge ; denounce ; blame ; indict FR: accuser ; charger | | คำนินทา | [kham ninthā] (n) EN: gossip ; gossips [ pl. ] ; blames [ pl. ] FR: commérages [ mpl ] ; cancans [ mpl ] ; potins [ mpl ] | | ขนาบ | [khanāp] (v) EN: castigate ; reprimand ; blame ; reprove ; condemn ; chastise ; chasten ; rebuke FR: réprimander ; blâmer ; gronder ; sermonner ; houspiller ; admonester (litt.) ; gourmander (litt.) ; semoncer (litt.) ; tancer (litt.) ; morigéner (litt.) | | ครหา | [kharahā] (v) EN: criticize ; blame ; condemn ; censure ; reproach ; disapprove FR: critiquer ; blâmer ; comdamner ; diffamer | | ข้อครหา | [khø kharahā] (n) EN: reproach ; disparaging statement ; scandal ; gossip ; blame | | กล่าวหา | [klāohā] (v) EN: allege ; accuse ; charge ; blame ; condemn FR: accuser ; incriminer ; alléguer ; charger ; accabler | | กล่าวโทษ | [klāothōt] (v) EN: accuse ; charge ; indict ; incriminate ; allege ; blame ; impeach FR: inculper ; accuser de ; charger |
| | | | blame | (n) a reproach for some lapse or misdeed, Syn. rap | | blame | (v) put or pin the blame on, Syn. fault, Ant. absolve | | blame | (v) harass with constant criticism, Syn. pick, find fault | | blame | (v) attribute responsibility to, Syn. charge | | blame game | (n) accusations exchanged among people who refuse to accept sole responsibility for some undesirable event | | blameless | (adj) free of guilt; not subject to blame, Syn. irreproachable, inculpable, unimpeachable | | blamelessness | (n) a state of innocence, Syn. guiltlessness, inculpability, inculpableness | | blameworthiness | (n) a state of guilt, Syn. culpability, culpableness | | blameworthy | (adj) deserving blame or censure as being wrong or evil or injurious, Syn. censurable, blameful, culpable, blameable, blamable |
| | Blame | v. t. [ imp. & p. p. Blamed p. pr. & vb. n. Blaming. ] [ OE. blamen, F. blâmer, OF. blasmer, fr. L. blasphemare to blaspheme, LL. also to blame, fr. Gr. blasfhmei^n to speak ill, to slander, to blaspheme, fr. bla`sfhmos evil speaking, perh, for blapsi`fhmos; bla`psis injury (fr. bla`ptein to injure) + fh`mh a saying, fr. fa`nai to say. Cf. Blaspheme, and see Fame. ] [ 1913 Webster ] 1. To censure; to express disapprobation of; to find fault with; to reproach. [ 1913 Webster ] We have none to blame but ourselves. Tillotson. [ 1913 Webster ] 2. To bring reproach upon; to blemish. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] She . . . blamed her noble blood. Spenser. [ 1913 Webster ]
To blame, to be blamed, or deserving blame; in fault; as, the conductor was to blame for the accident. [ 1913 Webster ]
You were to blame, I must be plain with you. Shak. [ 1913 Webster ] | | Blame | n. [ OE. blame, fr. F. blâme, OF. blasme, fr. blâmer, OF. blasmer, to blame. See Blame, v. ] 1. An expression of disapprobation fir something deemed to be wrong; imputation of fault; censure. [ 1913 Webster ] Let me bear the blame forever. Gen. xiiii. 9. [ 1913 Webster ] 2. That which is deserving of censure or disapprobation; culpability; fault; crime; sin. [ 1913 Webster ] Holy and without blame before him in love. Eph. i. 4. [ 1913 Webster ] 3. Hurt; injury. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] Syn. -- Censure; reprehension; condemnation; reproach; fault; sin; crime; wrongdoing. [ 1913 Webster ] | | blameable | adj. same as blameworthy.
Syn. -- blameworthy, blamable, blameful, censurable, culpable. [ WordNet 1.5 ] | | Blameful | a. 1. Faulty; meriting blame. Shak. [ 1913 Webster ] 2. Attributing blame or fault; implying or conveying censure; faultfinding; censorious. Chaucer. [ 1913 Webster ] -- Blame"ful*ly, adv. -- Blame"ful*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Blameless | a. Free from blame; without fault; innocent; guiltless; -- sometimes followed by of. [ 1913 Webster ] A bishop then must be blameless. 1 Tim. iii. 2. [ 1913 Webster ] Blameless still of arts that polish to deprave. Mallet. [ 1913 Webster ] We will be blameless of this thine oath. Josh. ii. 17. [ 1913 Webster ] Syn. -- Irreproachable; sinless; unblemished; inculpable. -- Blameless, Spotless, Faultless, Stainless. We speak of a thing as blameless when it is free from blame, or the just imputation of fault; as, a blameless life or character. The others are stronger. We speak of a thing as faultless, stainless, or spotless, only when we mean that it is absolutely without fault or blemish; as, a spotless or stainless reputation; a faultless course of conduct. The last three words apply only to the general character, while blameless may be used in reverence to particular points; as, in this transaction he was wholly blameless. We also apply faultless to personal appearance; as, a faultless figure; which can not be done in respect to any of the other words. [ 1913 Webster ] | | Blamelessly | adv. In a blameless manner. [ 1913 Webster ] | | Blamelessness | n. The quality or state of being blameless; innocence. [ 1913 Webster ] | | Blamer | n. One who blames. Wyclif. [ 1913 Webster ] | | Blameworthy | a. Deserving blame; culpable; reprehensible. -- Blame"wor`thi*ness, n. [1913 Webster] |
| | 怨 | [yuàn, ㄩㄢˋ, 怨] blame; complain #6,326 [Add to Longdo] | | 斥 | [chì, ㄔˋ, 斥] blame; reprove; reprimand #16,726 [Add to Longdo] | | 归咎 | [guī jiù, ㄍㄨㄟ ㄐㄧㄡˋ, 归 咎 / 歸 咎] blame; declare to be at fault #24,217 [Add to Longdo] | | 咎 | [jiù, ㄐㄧㄡˋ, 咎] blame #30,782 [Add to Longdo] |
| | | 悪い(P);惡い(oK);惡るい(oK) | [わるい, warui] (adj-i) (1) bad; poor; inferior; (2) evil; sinful; (3) unprofitable; unbeneficial; (4) at fault; to blame; in the wrong; (5) sorry; (P) #2,963 [Add to Longdo] | | 非難(P);批難 | [ひなん, hinan] (n, vs, adj-na) criticism; blame; censure; attack; reproach; (P) #5,177 [Add to Longdo] | | 責め | [せめ, seme] (n) persecution; blame; responsibility #13,832 [Add to Longdo] | | 糾弾(P);糺弾 | [きゅうだん, kyuudan] (n, vs) blame; (P) #16,331 [Add to Longdo] | | 被る(P);冠る | [かぶる(P);かむる, kaburu (P); kamuru] (v5r, vt) (1) to put on (one's head); to wear; to have on; to pull over (one's head); to crown (oneself); (2) to be covered with (dust, snow, etc.); to pour (water, etc.) on oneself; to dash on oneself; to ship water; (3) to bear (e.g. someone's debts, faults, etc.); to take (blame); to assume (responsibility); to shoulder (burden); (4) to overlap (e.g. sound or color); (5) to be similar; to be redundant; (v5r, vi) (6) (of film) to be fogged (due to overexposure, etc.); (7) (of a play, etc.) to close; to come to an end; (8) (of a play, etc.) to get a full house; to sell out; (9) (arch) (of a play, etc.) (See 毛氈を被る・1) to blunder; to bungle; to fail; (10) (arch) to be deceived; (P) #19,775 [Add to Longdo] | | 何方も何方 | [どっちもどっち, docchimodocchi] (exp) (id) They are both to blame [Add to Longdo] | | 嫁す | [かす, kasu] (v5s) (1) (See 嫁する) to wed; to be married; (2) to shift blame to someone else [Add to Longdo] | | 嫁する | [かする, kasuru] (vs-s) (1) to wed; to be married; (2) to shift blame to someone else [Add to Longdo] | | 我が身を恨む | [わがみをうらむ, wagamiwouramu] (exp, v5m) to blame oneself [Add to Longdo] | | 帰す | [きす, kisu] (v5s) (1) (See 帰する) to come to (in the end); to end in; (2) to attribute; to blame [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
