| (เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา inexpiate มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: expiate) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | Inexpiate | a. [ L. inexpiatus. See In- not, and Expiate. ] Not appeased or placated. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] To rest inexpiate were much too rude a part. Chapman. [ 1913 Webster ] | | Expiate | v. t. [ imp. & p. p. Expiated p. pr. & vb. n. Expiating ] [ L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See Pious. ] 1. To extinguish the guilt of by sufferance of penalty or some equivalent; to make complete satisfaction for; to atone for; to make amends for; to make expiation for; as, to expiate a crime, a guilt, or sin. [ 1913 Webster ] To expiate his treason, hath naught left. Milton. [ 1913 Webster ] The Treasurer obliged himself to expiate the injury. Clarendon. [ 1913 Webster ] 2. To purify with sacred rites. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Neither let there be found among you any one that shall expiate his son or daughter, making them to pass through the fire. Deut. xviii. 10 (Douay version) [ 1913 Webster ] | | Expiate | a. [ L. expiatus, p. p ] Terminated. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] |
| | | expiate | (เอคซฺ'พิเอท) vt. ล้าง (บาป) , ลบล้าง, ชดเชยหรือไถ่ถอนความผิด., See also: expiation n. expiatory adj. expiator n. |
| | expiate | (vt) ตอบแทน(ความผิด), ลบล้าง, ชดเชย, ไถ่ถอน, ล้างบาป |
| | | ล้างบาป | (v) expiate sin, See also: confess one's mistake, Syn. ไถ่บาป, Ant. ทำบาป, Example: คริสต์ศาสนิกชนสามารถล้างบาปกับบาทหลวงได้, Thai Definition: พิธีกรรมทางศาสนาคริสต์ที่เกี่ยวกับการลบล้างบาปที่ทำไว้ | | ล้างบาป | (v) expiate one's sins, See also: wash away one's sins, Syn. ไถ่บาป, Ant. ทำบาป, Example: พระยาพานเป็นผู้สร้างเจดีย์เพื่อล้างบาปที่ได้กระทำปิตุฆาต และฆ่ายายหอมผู้มีพระคุณ, Thai Definition: กระทำสิ่งต่างๆ เพื่อชดใช้บาปที่ทำไว้ |
| | ล้างบาป | [lāng bāp] (v, exp) EN: expiate one's sins ; wash away one's sins ; cleanse sins FR: expier ses fautes ; absoudre ; se laver de ses péchés ; laver ses péchés |
| | | | | Expiate | v. t. [ imp. & p. p. Expiated p. pr. & vb. n. Expiating ] [ L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See Pious. ] 1. To extinguish the guilt of by sufferance of penalty or some equivalent; to make complete satisfaction for; to atone for; to make amends for; to make expiation for; as, to expiate a crime, a guilt, or sin. [ 1913 Webster ] To expiate his treason, hath naught left. Milton. [ 1913 Webster ] The Treasurer obliged himself to expiate the injury. Clarendon. [ 1913 Webster ] 2. To purify with sacred rites. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Neither let there be found among you any one that shall expiate his son or daughter, making them to pass through the fire. Deut. xviii. 10 (Douay version) [ 1913 Webster ] | | Expiate | a. [ L. expiatus, p. p ] Terminated. [ Obs. ] Shak. [ 1913 Webster ] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
