ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -guiler-, *guiler* |
(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา -guiler- มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: guile) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ Guiler | n. [ Cf. OF. guileor. ] A deceiver; one who deludes, or uses guile. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] | Guile | n. [ OE. guile, gile, OF. guile; of German origin, and the same word as E. wile. See Wile. ] Craft; deceitful cunning; artifice; duplicity; wile; deceit; treachery. [ 1913 Webster ] Behold an Israelite indeed, in whom is no guile. John i. 47. [ 1913 Webster ] To wage by force or guile eternal war. Milton. [ 1913 Webster ] | Guile | v. t. [ OF. guiler. See Guile, n. ] To disguise or conceal; to deceive or delude. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] | Guileful | a. Full of guile; characterized by cunning, deceit, or treachery; guilty. -- Guile"ful*ly, adv. -- Guile"ful*ness, n. [ 1913 Webster ] | Guileless | a. Free from guile; artless. -- Guile"less*ly, adv. Guile"less*ness, n. [ 1913 Webster ] |
|
| guile | (n) เล่ห์เหลี่ยม, See also: กลโกง, มารยา, Syn. trickery, cunning, deceit, Ant. honesty, sincerity, frankness | guileless | (adj) ซึ่งไร้เล่ห์เหลี่ยม, See also: ซึ่งไร้มารยา, Syn. honest, frank, sincere, Ant. dishonest, tricky, cunning |
| guile | (ไกลฺ) n. ความหลอกลวง, การโกง, เล่ห์เหลี่ยม -guileful, guileless adj. | beguile | (บิไกลฺ์') { beguiled, beguiling, beguiles } vt. หลอก, หลอกลวง, ล่อลวง, ฆ่าเวลา, หาความเพลิดเพลิน, ทำให้เพลิดเพลิน, See also: beguilement n. beguiler n., Syn. enchant, deceive |
| guile | (n) เล่ห์กระเท่ห์, มารยา, เล่ห์เหลี่ยม, การหลอกลวง, การโกง | guileless | (adj) ตรงไปตรงมา, ไม่มีมารยา, ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม | beguile | (vt) หลอก, ล่อลวง, หลอกลวง, ล่อหลอก |
| | | | | Guile | n. [ OE. guile, gile, OF. guile; of German origin, and the same word as E. wile. See Wile. ] Craft; deceitful cunning; artifice; duplicity; wile; deceit; treachery. [ 1913 Webster ] Behold an Israelite indeed, in whom is no guile. John i. 47. [ 1913 Webster ] To wage by force or guile eternal war. Milton. [ 1913 Webster ] | Guile | v. t. [ OF. guiler. See Guile, n. ] To disguise or conceal; to deceive or delude. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] | Guileful | a. Full of guile; characterized by cunning, deceit, or treachery; guilty. -- Guile"ful*ly, adv. -- Guile"ful*ness, n. [ 1913 Webster ] | Guileless | a. Free from guile; artless. -- Guile"less*ly, adv. Guile"less*ness, n. [ 1913 Webster ] | Guiler | n. [ Cf. OF. guileor. ] A deceiver; one who deludes, or uses guile. [ Obs. ] Spenser. [ 1913 Webster ] |
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |