| |
| | disconcert | (ดิสคันเซิร์ท') vt. รบกวน, ทำให้ยุ่งเหยิง., See also: disconcertingly adv. ดูdisconcert disconcertment n. ดูdisconcert, Syn. confuse, upset | | disconcerted | (ดิสคันเซิร์ท'ทิด) adj. ยุ่งเหยิง, ลำบากใจ, ไม่สบายใจ, Syn. upset |
| | | | เก้อ | (v) embarrass, See also: disconcert, frustrate, abash, faze, Syn. เขิน, อาย, กระดาก, เคอะเขิน, เก้อเขิน, Example: เมื่อพบกันทีนี้ผมจะไม่เก้อจนเกินไปเพราะมีสิ่งที่เป็นสื่อให้เราได้ทำความรู้จักกัน | | เฝื่อน | (adj) uncomfortable, See also: disconcerted, change from the normal, Syn. เจื่อน, Example: สีหน้าเฝื่อนของนิดทำให้คนอื่นรู้ว่านิดทำความผิด, Thai Definition: ลักษณะที่วางหน้าไม่สนิทเหมือนกินของมีรสเฝื่อน | | ประดักประเดิด | (adv) awkwardly, See also: disconcertingly, inconveniently, Syn. รีๆ รอๆ, ยุ่งยากใจ, สับสน, เก้อเขิน, Example: กริยาท่าทางของเธอเป็นไปอย่างประดักประเดิด, Thai Definition: ที่ทำให้รู้สึกลำบากยุ่งยากกายหรือใจ |
| | คับใจ | [khapjai] (v) EN: be discontented ; be disconcerted ; be embarrassed ; be distressed ; feel depressed | | เก้อ | [koē] (adj) EN: embarrassed ; abashed ; discomfited ; disconcerted ; fazed | | กระดาก | [kradāk] (adj) EN: embarrassed ; abashed ; discomfited ; disconcerted ; confused ; ashamed FR: honteux ; embarrassé |
| | | | | Disconcert | v. t. [ imp. & p. p. Disconcerted; p. pr. & vb. n. Disconcerting. ] [ Pref. dis- + concert: cf. OF. desconcerter, F. déconcerter. ] 1. To break up the harmonious progress of; to throw into disorder or confusion; as, the emperor disconcerted the plans of his enemy. [ 1913 Webster ] 2. To confuse the faculties of; to disturb the composure of; to discompose; to abash. [ 1913 Webster ] The embrace disconcerted the daughter-in-law somewhat, as the caresses of old gentlemen unshorn and perfumed with tobacco might well do. Thackeray. Syn. -- To discompose; derange; ruffle; confuse; disturb; defeat; frustrate. [ 1913 Webster ] | | Disconcert | n. Want of concert; disagreement. Sir W. Temple. [ 1913 Webster ] | | disconcerting | adj. hard to deal with; causing uncertainty or confusion about how to act or react.
Syn. -- awkward, embarrassing, off-putting, sticky, tight, unenviable. [ WordNet 1.5 ] | | Disconcertion | n. The act of disconcerting, or state of being disconcerted; discomposure; perturbation. [ R. ] State Trials (1794). [ 1913 Webster ] |
| | 気障り | [きざわり, kizawari] (adj-na) disagreeable; unpleasant; off-putting; disconcerting [Add to Longdo] | | 恐れ入る;畏れ入る | [おそれいる, osoreiru] (v5r, vi) (1) to be sorry; to beg pardon; to be much obliged; to feel small; (2) to be grateful; (3) to be amazed; to be filled with awe; to be surprised; (4) to be disconcerted; to be embarrassed [Add to Longdo] | | 慌てる(P);周章てる | [あわてる, awateru] (v1, vi) (1) to become confused (disconcerted, disorganized, disorganised); to be flustered; to panic; (2) (usu. 慌てて) to be in a hurry; to rush; (P) [Add to Longdo] | | 辟易 | [へきえき, hekieki] (vs) (1) to wince; to shrink back; (2) to be stumped; to be disconcerted; (3) to be bored; (4) to be fed up [Add to Longdo] |
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
