| กระแตไต่ไม้ ๒ | น. ชื่อเฟินอิงอาศัยชนิด <i> Drynaria quercifolia</i> (L.) J. Sm. ในวงศ์ Polypodiaceae ขึ้นเกาะตามต้นไม้ใหญ่ในป่าที่ชุ่มชื้น เหง้ามีขนเป็นปุยสีนํ้าตาลแก่คล้ายกระแต ใบมี ๒ ชนิด คือ ใบสร้างอับสปอร์ ยาวประมาณ ๑ เมตร เว้าเป็นแฉกลึกเกือบถึงเส้นกลางใบ และมีอับสปอร์เป็นจุด ๆ สีนํ้าตาลเข้มใต้ใบ ใบไม่สร้างอับสปอร์ ขนาดประมาณฝ่ามือ ขอบจักหยาบ ๆ สีนํ้าตาล แข็งติดอยู่กับเหง้าจนผุ ไม่หล่นเหมือนใบสร้างอับสปอร์ ทำหน้าที่กักปุ๋ย, กระปรอกว่าว ใบหูช้าง สไบนาง สะโมง หรือ หัวว่าว ก็เรียก. |
| กระท้อมกระแท้ม | ว. เล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่ใหญ่โต, เช่น หากินกระท้อมกระแท้มไปวันหนึ่ง ๆ. |
| เกื้อ, เกื้อกูล | ก. ช่วยเหลือสนับสนุน เช่น ต้นไม้เล็กกับต้นไม้ใหญ่เกื้อกูลกัน บริษัทใหญ่เกื้อกูลบริษัทเล็กในเครือเดียวกัน. |
| ขอน | น. ท่อนไม้ใหญ่ที่ยังไม่ได้ถากกล่อมให้เป็นรูปที่ต้องการ |
| ชะลอ | ก. อาการที่ลากเลื่อนสิ่งของที่หนักให้ค่อย ๆ เคลื่อนไปจากที่, พยุงไว้, ประคองไว้, ค่อย ๆ ประคองไป, เช่น ชะลอต้นไม้ใหญ่มาปลูก, ค่อย ๆ พยุงขึ้นให้ตรง เช่น สุครีพชะลอเขาไกรลาศ |
| ดง ๑ | น. ป่าลึกที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาแน่น เช่น ดงพญาเย็น, ที่ซึ่งมีต้นไม้อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นหนาแน่น เช่น ดงกล้วย, โดยปริยายเรียกย่านที่มีคนหรือสัตว์ประเภทเดียวกันรวมอยู่ด้วยกันมาก ๆ (มักใช้แก่คนไม่ดีหรือสัตว์ที่ดุร้าย) เช่น ดงผู้ร้าย ดงเสือ. |
| ตลับ ๑ | (ตะหฺลับ) น. ภาชนะอย่างหนึ่ง สำหรับใส่สิ่งของเช่นขี้ผึ้งสีปากหรือยา โดยมากมีรูปกลมแป้น ขนาดไม่ใหญ่นัก มีฝาปิด. |
| ตะเข็บ ๓ | น. ชื่อไม้เถาชนิด <i> Pothos scandens</i> L. ในวงศ์ Araceae เกาะติดกับต้นไม้ใหญ่, หวายตะมอย ก็เรียก. |
| น้อย ๑ | ว. ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย, ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย |
| นางไม้ | น. ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิงอยู่ตามต้นไม้ใหญ่มีต้นตะเคียนเป็นต้น. |
| เบิกไม้ | ก. ทำพิธีเซ่นผีป่าหรือรุกขเทวดาก่อนจะตัดไม้ใหญ่ในป่าสูง. |
| ป่าดง | น. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นทึบ. |
| ป่าโปร่ง | น. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก. |
| ผลาผล | (ผะลาผน) น. ลูกไม้ใหญ่น้อย. |
| ไม้ดัด | น. พรรณไม้ใหญ่ นิยมปลูกในกระถางและดัดกิ่งให้เป็นรูปต่าง ๆ ตามที่ต้องการ. |
| ไม้ยืนต้น | น. ต้นไม้ใหญ่ ลำต้นเดี่ยว แตกกิ่งที่ระดับสูงจากโคนต้น และมีอายุยืนนาน, ไม้ต้น ก็เรียก. |
| ยืนต้น | น. เรียกต้นไม้ใหญ่ที่มีผลและมีอายุยืนนาน. |
| ร่มรื่น | ว. มีร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ๆ ที่ทำให้เกิดความรื่นรมย์ใจ เช่น ในสวนนี้ร่มรื่นดี. |
| วนัปติ | (วะนับปะ-) น. ไม้ใหญ่, พญาไม้ |
| วนัสบดี | (วะนัดสะบอดี) น. ไม้ใหญ่, พญาไม้, (ในภาษาสันสกฤตหมายเฉพาะต้นไทรและต้นมะเดื่อชุมพร). |
| สันทัด | ว. ปานกลาง, ไม่ใหญ่ไม่เล็ก, ไม่สูงไม่ตํ่า, (ใช้แก่รูปร่าง), เช่น รูปร่างสันทัด. |
| สุม | น. ต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นเป็นกลุ่มใหญ่ เช่น สุมม่วง คือ ป่าม่วง (จารึกสุโขทัย). |
| หัวขวาน ๑ | น. ชื่อนกขนาดเล็กถึงขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Picidae ปากใหญ่ปลายแหลมคม ใช้ปากเจาะต้นไม้เพื่อหาแมลงและตัวหนอน ขณะเดียวกันก็เป็นการแสดงอาณาเขต มักพบไต่อยู่ตามต้นไม้และกิ่งไม้ใหญ่ ลิ้นยาว ขนหางแข็งช่วยพยุงตัวขณะไต่ต้นไม้ในแนวตั้ง เจาะต้นไม้เสียงดังมาก สีสวย ทำรังในโพรงไม้ เช่น หัวขวานด่างแคระ [ <i>Dendrocopos canicapillus</i> (Blyth) ] หัวขวานใหญ่สีดำ [ <i>Dryocopus javensis</i> (Horsfield) ] หัวขวานเขียวตะโพกแดง [ <i>Picus erythropygius</i> (Elliot) ] หัวขวานใหญ่สีเทา [ <i>Mulleripicus pulverulentus</i> (Temminck) ]. |
