วังเวง | ก. ลักษณะบรรยากาศที่สงบเยือกเย็นทำให้เกิดความรู้สึกอ้างว้าง ว้าเหว่ เปล่าเปลี่ยวใจ เช่น เข้าไปในบ้านร้างรู้สึกวังเวง. | สรเหนาะ, สระเหนาะ | วังเวงใจ, เศร้าใจ, เช่น สรเหนาะนิราษน้อง ลงเรือ (โคลงกำสรวล), สระเหนาะน้ำคว่วงคว้วง ควิวแด (โคลงกำสรวล). | เสนาะ ๑ | วังเวงใจ, เศร้าใจ, เช่น แถลงปางบำราศห้อง โหยครวญ เสนาะเสน่ห์กำสรวล สั่งแก้ว (นิ. นรินทร์). |
|
lone | (โลน) adj. โดดเดี่ยว, คนเดียว, สันโดษ, โทน, ไร้เพื่อน, อ้างว้าง, ไม่มีคนอยู่, หงอยเหงา, วังเวง, โสด, See also: loneness n. ดูlone, Syn. isolated, solitary | lonely | (โลน'ลี) adj. โดดเดี่ยว, คนเดียว, สันโดษ, โทน, ไร้เพื่อน, หงอยเหงา, วังเวง, ไม่มีคนอยู่, ที่ไกลคน., See also: lonelily adv. ดูlonely loneliness n. ดูlonely | lonesome | (โลน'เซิม) adj. เงียบเหงา, หงอยเหงา, อ้างว้าง, วังเวง, ที่ไกลคน, ไม่มีคนอยู่ | solitude | (ซอล'ลิทูด) n. การอยู่โดดเดี่ยว, ความสันโดษ, ความอ้างว้าง, สถานที่วังเวง., See also: solitudinous adj. solitudinarian n., Syn. privacy |
|
loneliness | (n) ความโดดเดี่ยว, ความสันโดษ, ความอ้างว้าง, ความวังเวง | lonely | (adj) โดดเดี่ยว, สันโดษ, อ้างว้าง, วังเวง | lonesome | (adj) เปลี่ยวใจ, สันโดษ, อ้างว้าง, วังเวง, เปล่าเปลี่ยว |
|