| ชักแป้งผัดหน้า | น. ท่าละครท่าหนึ่ง. |
| โถเครื่องแป้ง | น. โถแก้วเจียระไนเป็นต้น มีรูปและสีต่าง ๆ มีขนาดลดหลั่นกันเป็นเถา ใช้ใส่เครื่องสำอางเช่นแป้ง น้ำมันใส่ผม ขมิ้น. |
| ทรายแป้ง | น. ทรายที่มีขนาดละเอียดยิบ. |
| นวดแป้ง | ก. ใช้ส้นมือกดคลึงแป้งที่ผสมกับน้ำเป็นต้นให้เข้ากัน. |
| ประแป้ง | ก. แตะหน้าหรือตัวให้เป็นจุด ๆ ด้วยแป้งนวลผสมนํ้า. |
| แป้ง | น. สิ่งที่เป็นผงละเอียดได้จากเมล็ดพืช ผลไม้ และรากไม้ เป็นต้น ใช้เป็นอาหาร, ผงขาว ๆ ที่ทำด้วยหินเป็นต้น สำหรับผัดหน้า. |
| แป้งกระแจะ | น. แป้งที่ผสมผงกระแจะ ใช้ละลายน้ำ สำหรับทาหรือเจิม. |
| แป้งข้าวสาลี, แป้งสาลี | น. แป้งที่ได้จากการบดเมล็ดข้าวสาลี ใช้ทำขนมปังเป็นต้น, แป้งมี่ หรือ แป้งหมี่ ก็เรียก. |
| แป้งข้าวหมาก | น. แป้งที่เป็นเชื้อสำหรับทำข้าวหมาก. |
| แป้งแข็ง | น. แป้งผัดหน้าที่อัดเป็นก้อนแน่นหรือเป็นแผ่น มักบรรจุในตลับ. |
| แป้งจี่ | น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง มักทำด้วยแป้งข้าวเหนียวดำ ผสมกับมะพร้าว เกลือ นํ้าตาล แล้วทอดเป็นแผ่นเล็ก ๆ แบน ๆ ลงบนกระทะแบนที่ทานํ้ามันน้อย ๆ |
| แป้งจี่ | แป้งขนมจีนที่ทำเป็นแผ่นแล้วเผาไฟ. |
| แป้งญวน | น. แป้งข้าวเจ้า. |
| แป้งเท้ายายม่อม | น. แป้งที่ทำจากหัวของต้นเท้ายายม่อม. |
| แป้งนวล | น. ผงสีขาวที่ทำด้วยหินปูนเป็นต้น แล้วทำเป็นเม็ด ๆ สำหรับผัดหน้า. |
| แป้งเปียก | น. แป้งเจือเกลือเล็กน้อยตั้งไฟกวนให้ข้น ใช้เป็นอาหาร, แป้งที่ตั้งไฟกวนให้ข้นเหนียว ใช้แทนกาว. |
| แป้งฝุ่น | น. แป้งเป็นผงละเอียด ใช้ผัดหน้าหรือทาตัว. |
| แป้งมัน | น. แป้งที่ทำจากมันสำปะหลัง, แป้งสิงคโปร์ ก็เรียก. |
| แป้งมี่ | น. แป้งข้าวสาลี, แป้งสาลี หรือ แป้งหมี่ ก็เรียก. |
| แป้งร่ำ | น. แป้งที่ปรุงด้วยเครื่องหอม. |
| แป้งสด | น. นํ้าอบกับแป้งรํ่านํ้าดอกไม้เทศใช้ชุบผ้าห่อใบตองสำหรับแจก |
| แป้งสด | แป้งที่ทำขึ้นใช้ได้ทันที ไม่ต้องหมักหรือตากแห้ง เช่น ขนมจีนแป้งสด ขนมบัวลอยแป้งสด, ตรงข้ามกับ แป้งหมัก. |
| แป้งสารภี | (-สาระพี) น. แป้งที่เอาเกสรสารภีตำปนกับแป้งสำหรับทาตัว. |
| แป้งสิงคโปร์ | น. แป้งมันสำปะหลัง, แป้งมัน ก็เรียก. |
| แป้งสิบ | น. ปั้นสิบ. |
| แป้งหมัก | น. แป้งขนมจีนที่ทำจากข้าวที่หมักไว้ก่อน, ตรงข้ามกับ แป้งสด. |
| แป้งหมี่ | น. แป้งข้าวสาลี, แป้งสาลี หรือ แป้งมี่ ก็เรียก. |
| แป้งเหล้า | (-เล่า) น. แป้งที่เป็นเชื้อสำหรับทำเหล้า. |
| แป๋ง | ว. เสียงดังเช่นนั้น. |
| แป้งแช่ | น. ปลาทุงงะ. <i> (ดู ทุงงะ)</i>. |
| ลงแป้ง | ก. เอาผ้าชุบลงในนํ้าผสมแป้งมันที่กวนสุกแล้ว เพื่อให้ผ้าแข็งอยู่ตัว. |
| กรวย ๑ | น. ของมีรูปกลม กลวง ยาวเรียวแหลม, เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า กะทิ น้ำตาลปีบ เป็นต้น หยอดในกรวยใบตอง ว่า ขนมกรวย, กระทงมีฝาเป็นกรวยครอบ ข้างในใส่หมากหรือเมี่ยงสำหรับถวายพระอุปัชฌาย์และคู่สวดในการบวชนาค เรียกว่า กรวยอุปัชฌาย์และกรวยคู่สวด |
| กรอบเค็ม | น. ชื่อขนมทำด้วยแป้งหมี่นวดกับน้ำมัน ตัดเป็นแผ่นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ริมเป็นจัก ๆ ทอดให้กรอบ เคล้ากับน้ำตาลเคี่ยว ใส่เกลือ และรากผักชี กระเทียมพริกไทยโขลก มีรสหวานเค็ม. |
| กระชาเดิม | น. ร้านหรือเรือที่ขายเครื่องหอมต่าง ๆ มีแป้งและนํ้าหอมเป็นต้น. |
| กระทงทอง | น. ของว่างชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นกระทงใส่ไส้ กระทงทำจากแป้งสาลีผสมกับไข่เป็ด หัวกะทิ เป็นต้น เอาพิมพ์กระทงจุ่มแป้งลงทอดในกระทะให้เป็นรูปกระทงตามพิมพ์ ใส่ไส้ทำด้วยเนื้อไก่ หอมใหญ่ มันฝรั่ง ผัดปรุงรสเค็มหวาน. |
| กระเบา ๑ | น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมถึงขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล <i> Hydnocarpus</i> วงศ์ Flacourtiaceae เช่น กระเบาใหญ่หรือกระเบานํ้า (<i> H. anthelminthica</i>Pierre ex Laness.) เป็นไม้ต้นขนาดใหญ่ ผลกลม เปลือกแข็ง มีขนสีนํ้าตาล ขนาดเท่าผลส้มโอขนาดย่อม เนื้อในเป็นแป้งสีเหลืองอ่อน ๆ กินได้ เมล็ดมีนํ้ามัน เคยใช้เป็นยาแก้โรคเรื้อน ต้นที่มีแต่ดอกเพศผู้ เรียกว่า แก้วกาหลง, กระเบากลักหรือกระเบียน (<i> H. ilicifolia</i> King) เป็นไม้ต้นขนาดกลาง ผลกลม เปลือกแข็ง มีขนสีดำ ขนาดเท่าผลส้มเกลี้ยง. |
| กระป๋อง | น. ภาชนะทำด้วยเหล็กวิลาดหรือสังกะสีเป็นต้น มักมีรูปเป็นทรงกระบอก สำหรับบรรจุของต่าง ๆ เช่น กระป๋องนม กระป๋องน้ำ กระป๋องแป้ง, ลักษณนามว่า ใบ, ลูก. |
| กราก ๓ | (กฺราก) ว. เสียงอย่างเสียงของผ้าลายที่ยังไม่ได้ซักหรือผ้าที่ลงแป้งจนแข็งกระทบหรือเสียดสีกัน |
| กล้วยแขก | น. กล้วยนํ้าว้า ฝานเป็นชิ้น ชุบแป้งข้าวเจ้าที่ผสมหัวกะทิ มะพร้าวขูดละเอียด น้ำตาล เกลือ แล้วนำไปทอด. |
| กลอก | (กฺลอก) ก. เคลื่อนหรือขยับเขยื้อนกลับไปกลับมาภายในเขตของสิ่งนั้น ๆ เช่น กลอกตา กลอกหน้า, ทำให้เคลื่อนวนกลับไปกลับมา เช่น กลอกแป้งขนมเบื้องญวน กลอกไข่, ทำให้มีอาการเช่นนั้น เช่น กลอกนํ้าร้อนในถ้วยเพื่อให้เย็น. |
| กลีบลำดวน | น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลีเคล้าน้ำตาลกับน้ำมัน ปั้นเป็นดอก ๓ กลีบอย่างดอกลำดวน แล้วอบหรือผิง, ดอกลำดวน ก็เรียก |
| กลีบสละ | น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง คล้ายขนมผิง ทำด้วยแป้ง ไข่ น้ำตาลทราย ลักษณะยาวรีเหมือนกลีบผลสละ. |
| กวยจั๊บ | น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าหั่นเป็นชิ้นใหญ่ ๆ ต้มสุกแล้วปรุงด้วยเครื่องมีเครื่องในหมูเป็นต้น. |
| ก๊วยเตี๋ยว, ก๋วยเตี๋ยว | น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าเป็นเส้น ๆ ถ้าลวกสุกแล้วปรุงด้วยเครื่องมีหมูเป็นต้น เรียกว่า ก๋วยเตี๋ยวแห้ง ถ้าใส่น้ำซุป เรียกว่า ก๋วยเตี๋ยวน้ำ ถ้านำเส้นมาผัด เรียกว่า ก๋วยเตี๋ยวผัด. |
| กะแช่ | น. นํ้าเมาชนิดหนึ่ง ใช้ข้าวเหนียวนึ่งหมักแช่กับแป้งเชื้อ แต่ยังมิได้กลั่นเป็นสุรา. |
| กะลอจี๊ | น. ชื่อขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวจี่ไฟอ่อน ๆ ตัดเป็นชิ้น ๆ เวลากินคลุกงาดำผสมนํ้าตาลทรายขาว. |
| กะหรี่ปั๊บ | น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ใช้แป้งสาลีห่อไส้ที่ใช้เนื้อไก่เป็นต้นผัดกับผงกะหรี่ หรืออาจเป็นไส้อื่น ๆ เช่น ถั่วกวน เผือกกวน ม้วนปิดริมแป้งตรงที่ประกบกันให้เป็นลายเกลียว แล้วทอดนํ้ามัน. |
| เกรอะ | (เกฺรอะ) ก. แยกเอาแต่ส่วนที่เป็นนํ้าใสหรือส่วนละเอียดที่นอนก้นอยู่ด้วยเครื่องกรองมีผ้าหนาหรือกระดาษฟางเป็นต้น เช่น เกรอะนํ้าปลา เกรอะแป้ง. |
| เกรียน ๓ | (เกฺรียน) น. แป้งซึ่งนวดด้วยนํ้าร้อนแล้วไม่น่ายเป็นเม็ดปนอยู่ เม็ดนั้นเรียกว่า เกรียน |
| เกล็ดปลากระโห้ | น. ชื่อขนมทำด้วยแป้งมี่และแป้งข้าวเจ้า นวดกับกะทิ เกลือ และน้ำตาล ปั้นแล้วกดใส่พิมพ์คล้ายพิมพ์ทองม้วน ผิงไฟให้สุก. |
