ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -presum-, *presum* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ presume | (vi) เชื่อว่าเป็นจริง, See also: ทึกทักว่าเป็นจริง, Syn. suppose, consider | presume | (vt) เชื่อว่าเป็นจริง, See also: ทึกทักว่าเป็นจริง, Syn. suppose, consider | presumed | (adj) ซึ่งเชื่อว่าเป็นจริง, Syn. assumed, inferential, supposed | presumable | (adj) ซึ่งพอที่จะเป็นจริงได้, See also: ซึ่งน่าจะเป็นได้, Syn. probable, seeming | presumably | (adj) น่าเป็นไปได้, See also: ซึ่งพอเป็นจริงได้, Syn. reasonable, credible, likely | presumption | (n) สิ่งที่เชื่อว่าเป็นจริง, Syn. hypothesis, conjecture | presumption | (n) พฤติกรรมแสดงความมั่นใจมากเกินไป, See also: พฤติกรรมที่อวดดี, Syn. arrogance, audacity | presumptive | (adj) อาจจะเป็นไปได้, See also: น่าจะเป็นจริง, Syn. assumptive, possible, hypothetical | presumptuous | (adj) อวดดี, Syn. arrogant, insolent | presumptuously | (adv) อย่างอวดดี, Syn. impudently, insolently |
|
| presumable | (พรีซูม'อะเบิล) adj. พอสันนิษฐานได้, พอเข้าใจได้, เป็นไปได้, อาจจะ, See also: presumably adv., Syn. probable | presume | (พรีซูม') vt. สันนิษฐาน, สมมุติเอาว่า, อนุมาน, ทึกทัก, เข้าใจเอาเอง, ลองเชื่อ, ถือสิทธิ. vi. ถือสิทธิ, ทึกทัก, ทำโดยพลการ., See also: presumedly adv. presumer n. presumingly adv., Syn. assume, suppose | presumption | (พรีซัมพฺ'เชิน) n. การทึกทักเอาเอง, การสันนิษฐาน, การอนุมาน, การสมมุติเอาเอง, การถือสิทธิ, การทำโดยพลการ, ข้อสมมุติ, ข้อสันนิษฐาน, ความทะนง, Syn. assumption, arrogance | presumptuous | (พรีซัมพฺ'ทิวเอิส) adj. ทึกทักเอาเอง, สันนิษฐานเอาเอง, ทะลึ่ง, ทะนง, บุ่มบ่าม., Syn. forward, audacious | heir presumptive | ผู้เป็นทายาทโดยสันนิษฐาน |
| presumable | (adj) โดยสมมุติ, น่าจะเป็นไปได้, พอจะสันนิษฐานได้ | presumably | (adv) อย่างสมมุติ, อย่างน่าจะเป็นไปได้, อย่างสันนิษฐานได้ | presume | (vi) สันนิษฐาน, ทึกทักเอาเอง, เชื่อเอาว่า, กล้า, ถือสิทธิ์ | presuming | (adj) โดยพลการ, อวดดี, ทะนง, ทะลึ่ง | presumption | (n) การสมมุติเอาว่า, ความทะลึ่ง, การทึกทักเอา, การถือสิทธิ์ | presumptive | (adj) ซึ่งสมมุติเอาว่า, ซึ่งเชื่อเอาว่า, ซึ่งเข้าใจว่า, ซึ่งทึกทักเอาเองยร | presumptuous | (adj) ทะลึ่ง, อวดดี, ไม่เกรงใจ, ทะนง, บุ่มบ่าม |
| The newest, and presumably posthumous, work... of Sutter Cane continues to sit at number one... on the best-seller list. | ผลงานล่าสุดหลังการเสียชีวิตอย่างฉับพลัน ของซัทเตอร์ เคนยังขึ้นแท่นเป็นอันดับหนึ่ง ของตารางหนังสือขายดี In the Mouth of Madness (1994) | I mean, presumably, the biggest part of your job is done. | แต่ฉันคิดว่างานของนายเสร็จไปแล้วนะ The One with the Sonogram at the End (1994) | Mr. De Winter, I presume you'll be available for us then? | คุณเดอ วินเทอร์ ผมคาดว่าคุณจะพร้อมแล้วหลังจากนั้นนะ Rebecca (1940) | We don't teach you how to dance here, because we presume our students already know how. | เราจะไม่สอนวิธีเต้นให้เธอ, เพราะว่า เราถือว่านักเรียนของเรารู้จักเต้นเป็นแล้ว. Suspiria (1977) | I presume you are conducting your own defense, Mr. Gandhi. | ศาลเข้าใจว่าคุณจะ แก้ต่างให้ตัวเองใช่มั้ย Gandhi (1982) | Presumably... | สันนิษฐาน ... Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes (1984) | And you, sir, are Dr.Jones, I presume. | และคุณครับเป็น Dr.Jones, ฉันเข้าใจ Indiana Jones and the Temple of Doom (1984) | It contains evidence, I presume? | ผมเข้าใจถูกไหมครับว่า มันมีหลักฐานอยู่ข้างใน? Clue (1985) | But you presume to know everything about me because you saw a painting of mine. | แค่เธอเห็นรูปภาพของฉัน Good Will Hunting (1997) | Not for long, I presume. Sit down. | อีกไม่นานหรอก ข้าว่านะ นั่งก่อนสิ Seven Years in Tibet (1997) | Don't presume to tell me what I will and will not do. You don't know me. | อย่าทำมาบอกว่าฉันจะทำอะไร คุณไม่รู้จักฉัน Titanic (1997) | It seems unfair to presume I won't be able to learn. | ไม่ยุติธรรมนะถ้าจะบอกว่าผมเรียนไม่ได้ American Beauty (1999) |
| | | | | Presumable | a. [ Cf. F. présumable. ] Such as may be presumed or supposed to be true; that seems entitled to belief without direct evidence. [ 1913 Webster ] | Presumably | adv. In a presumable manner; by, or according to, presumption. [ 1913 Webster ] | Presume | v. t. [ imp. & p. p. Presumed p. pr. & vb. n. Presuming. ] [ F. présumer, L. praesumere, praesumptum; prae before + sumere to take. See Assume, Redeem. ] 1. To assume or take beforehand; esp., to do or undertake without leave or authority previously obtained. [ 1913 Webster ] Dare he presume to scorn us in this manner? Shak. [ 1913 Webster ] Bold deed thou hast presumed, adventurous Eve. Milton. [ 1913 Webster ] 2. To take or suppose to be true, or entitled to belief, without examination or proof, or on the strength of probability; to take for granted; to infer; to suppose. [ 1913 Webster ] Every man is to be presumed innocent till he is proved to be guilty. Blackstone. [ 1913 Webster ] What rests but that the mortal sentence pass, . . . Which he presumes already vain and void, Because not yet inflicted? Milton. [ 1913 Webster ] | Presume | v. i. 1. To suppose or assume something to be, or to be true, on grounds deemed valid, though not amounting to proof; to believe by anticipation; to infer; as, we may presume too far. [ 1913 Webster ] 2. To venture, go, or act, by an assumption of leave or authority not granted; to go beyond what is warranted by the circumstances of the case; to venture beyond license; to take liberties; -- often with on or upon before the ground of confidence. [ 1913 Webster ] Do not presume too much upon my love. Shak. [ 1913 Webster ] This man presumes upon his parts. Locke. [ 1913 Webster ] | Presumedly | adv. By presumption. [ 1913 Webster ] | Presumer | n. One who presumes; also, an arrogant person. Sir H. Wotton. [ 1913 Webster ] | Presumingly | adv. Confidently; arrogantly. [ 1913 Webster ] | Presumption | n. [ L. praesumptio: cf. F. présomption, OF. also presumpcion. See Presume. ] 1. The act of presuming, or believing upon probable evidence; the act of assuming or taking for granted; belief upon incomplete proof. [ 1913 Webster ] 2. Ground for presuming; evidence probable, but not conclusive; strong probability; reasonable supposition; as, the presumption is that an event has taken place. [ 1913 Webster ] 3. That which is presumed or assumed; that which is supposed or believed to be real or true, on evidence that is probable but not conclusive. “In contradiction to these very plausible presumptions.” De Quincey. [ 1913 Webster ] 4. The act of venturing beyond due beyond due bounds; an overstepping of the bounds of reverence, respect, or courtesy; forward, overconfident, or arrogant opinion or conduct; presumptuousness; arrogance; effrontery. [ 1913 Webster ] Thy son I killed for his presumption. Shak. [ 1913 Webster ] I had the presumption to dedicate to you a very unfinished piece. Dryden. [ 1913 Webster ] Conclusive presumption. See under Conclusive. -- Presumption of fact (Law), an argument of a fact from a fact; an inference as to the existence of one fact not certainly known, from the existence of some other fact known or proved, founded on a previous experience of their connection; supposition of the truth or real existence of something, without direct or positive proof of the fact, but grounded on circumstantial or probable evidence which entitles it to belief. Burrill. Best. Wharton. -- Presumption of law (Law), a postulate applied in advance to all cases of a particular class; e. g., the presumption of innocence and of regularity of records. Such a presumption is rebuttable or irrebuttable. [ 1913 Webster ]
| Presumptive | a. [ Cf. F. présomptif. ] 1. Based on presumption or probability; grounded on probable evidence; probable; as, presumptive proof. [ 1913 Webster ] 2. Presumptuous; arrogant. [ R. ] Sir T. Browne. [ 1913 Webster ] Presumptive evidence (Law), that which is derived from circumstances which necessarily or usually attend a fact, as distinct from direct evidence or positive proof; indirect or circumstantial evidence. “Presumptive evidence of felony should be cautiously admitted.” Blackstone. The distinction, however, between direct and presumptive (or circumstantial) evidence is now generally abandoned; all evidence being now more or less direct and more or less presumptive. -- Presumptive heir. See Heir presumptive, under Heir. [ 1913 Webster ]
| Presumptively | adv. By presumption, or supposition grounded or probability; presumably. [ 1913 Webster ] |
| | 推定 | [すいてい, suitei] (n, vs, adj-no) (1) presumption; assumption; (2) estimation; (P) #2,693 [Add to Longdo] | 敢えて(P);敢て(io) | [あえて, aete] (adv) (uk) dare (to do something); venture (often overcoming reluctance, or in the face of probable failure); take upon oneself; challenge; presume; (there is no) need to; (don't) go as far as; definitely (not); (P) #11,957 [Add to Longdo] | 烏滸がましい | [おこがましい, okogamashii] (adj-i) (uk) presumptuous; impertinent; ridiculous; absurd [Add to Longdo] | 烏滸の沙汰 | [おこのさた, okonosata] (n) stupidity; absurdity; presumption; impertinence [Add to Longdo] | 甘える | [あまえる, amaeru] (v1, vi) (1) to behave like a spoiled child; to behave like a spoilt child; to fawn on; (2) to take advantage of; to presume upon (e.g. another's benevolence); to depend on; (P) [Add to Longdo] | 甘ったれる | [あまったれる, amattareru] (v1, vi) (1) (has a more negative nuance than 甘える) (See 甘える・1) to behave like a spoiled child; to behave like a spoilt child; to fawn on; (2) (See 甘える・2) to depend and presume upon another's benevolence [Add to Longdo] | 才弾ける | [さいはじける, saihajikeru] (v1, vi) to be presumptuous; to be clever and forward [Add to Longdo] | 察す | [さっす, sassu] (v5s, vt) (1) (See 察する) to guess; to sense; to presume; to judge; (2) to sympathize with; to sympathise with [Add to Longdo] | 察する | [さっする, sassuru] (vs-s, vt) (1) to guess; to sense; to presume; to judge; (2) to sympathize with; to sympathise with; (P) [Add to Longdo] | 思うに;惟うに | [おもうに, omouni] (adv) presumably; conceivably; in my opinion; in my view; I think (that); upon thought; upon reflection [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |