(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา beprose มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: prose) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ Beprose | v. t. To reduce to prose. [ R. ] “To beprose all rhyme.” Mallet. [ 1913 Webster ] | Prose | v. t. [ imp. & p. p. Prosed p. pr. & vb. n. Prosing. ] 1. To write in prose. [ 1913 Webster ] 2. To write or repeat in a dull, tedious, or prosy way. [ 1913 Webster ] | Prose | v. i. 1. To write prose. [ 1913 Webster ] Prosing or versing, but chiefly this latter. Milton. [ 1913 Webster ] | Prose | a. 1. Pertaining to, or composed of, prose; not in verse; as, prose composition. [ 1913 Webster ] 2. Possessing or exhibiting unpoetical characteristics; plain; dull; prosaic; as, the prose duties of life. [ 1913 Webster ] | Prose | n. [ F. prose, L. prosa, fr. prorsus, prosus, straight forward, straight on, for proversus; pro forward + versus, p. p. of vertere to turn. See Verse. ] 1. The ordinary language of men in speaking or writing; language not cast in poetical measure or rhythm; -- contradistinguished from verse, or metrical composition. [ 1913 Webster ] I speak in prose, and let him rymes make. Chaucer. [ 1913 Webster ] Things unattempted yet in prose or rhyme. Milton. [ 1913 Webster ] I wish our clever young poets would remember my homely definitions of prose and poetry, that is; prose -- words in their best order; poetry -- the best order. Coleridge. [ 1913 Webster ] 2. Hence, language which evinces little imagination or animation; dull and commonplace discourse. [ 1913 Webster ] 3. (R. C. Ch.) A hymn with no regular meter, sometimes introduced into the Mass. See Sequence. [ 1913 Webster ] | Prosector | n. [ L., an anatomist, from prosecare to cut up; pro before + secare to cut. ] One who makes dissections for anatomical illustration; usually, the assistant of a professional anatomist. [ 1913 Webster ] | Prosecutable | a. Capable of being prosecuted; liable to prosecution. [ 1913 Webster ] | Prosecute | v. i. 1. To follow after. [ Obs. ] Latimer. [ 1913 Webster ] 2. (Law) To institute and carry on a legal prosecution; as, to prosecute for public offenses. Blackstone. [ 1913 Webster ] | Prosecute | v. t. [ imp. & p. p. Prosecuted p. pr. & vb. n. Prosecuting. ] [ L. prosecutus, p. p. of prosequi to follow, pursue. See Pursue. ] [ 1913 Webster ] 1. To follow or pursue with a view to reach, execute, or accomplish; to endeavor to obtain or complete; to carry on; to continue; as, to prosecute a scheme, hope, or claim. [ 1913 Webster ] I am beloved Hermia; Why should not I, then, prosecute my right ? Shak. [ 1913 Webster ] 2. To seek to obtain by legal process; as, to prosecute a right or a claim in a court of law. [ 1913 Webster ] 3. (Law) To pursue with the intention of punishing; to accuse of some crime or breach of law, or to pursue for redress or punishment, before a legal tribunal; to proceed against judicially; as, to prosecute a man for trespass, or for a riot. [ 1913 Webster ] To acquit themselves and prosecute their foes. Milton. [ 1913 Webster ] | Prosecution | n. [ L. prosecutio a following. ] 1. The act or process of prosecuting, or of endeavoring to gain or accomplish something; pursuit by efforts of body or mind; as, the prosecution of a scheme, plan, design, or undertaking; the prosecution of war. [ 1913 Webster ] Keeping a sharp eye on her domestics . . . in prosecution of their various duties. Sir W. Scott. [ 1913 Webster ] 2. (Law) (a) The institution and carrying on of a suit in a court of law or equity, to obtain some right, or to redress and punish some wrong; the carrying on of a judicial proceeding in behalf of a complaining party, as distinguished from defense. (b) The institution, or commencement, and continuance of a criminal suit; the process of exhibiting formal charges against an offender before a legal tribunal, and pursuing them to final judgment on behalf of the state or government, as by indictment or information. (c) The party by whom criminal proceedings are instituted. Blackstone. Burrill. Mozley & W. [ 1913 Webster ] | Prosecutor | n. [ Cf. L. prosecutor an attendant. ] 1. One who prosecutes or carries on any purpose, plan, or business. [ 1913 Webster ] 2. (Law) The person who institutes and carries on a criminal suit against another in the name of the government. Blackstone. [ 1913 Webster ] |
|
| prose | (n) ร้อยแก้ว, See also: ความเรียง, Syn. composition, exposition | prose | (n) ข้อความที่จืดชืด | prose | (adj) ที่เป็นร้อยแก้ว, See also: ที่เป็นความเรียง | prose | (adj) น่าเบื่อ | proser | (n) ผู้มีท่าทางน่าเบื่อ | prosecute | (vt) ปฏิบัติให้ลุล่วง, See also: ทำให้ลุล่วง, Syn. continue, execute, finish | prosecute | (vt) ฟ้องร้อง, Syn. contest, bring to justice | prosecute | (vi) ดำเนินคดี | proselyte | (n) ผู้เปลี่ยนศาสนา, See also: สาวก, สานุศิษย์, Syn. neophyte, disciple | proselyte | (vi) ู้เปลี่ยนศาสนา, Syn. convert |
| prose | (โพรซ) n. ร้อยแก้ว, สำนวนหรือถ้อยคำที่ไม่ใช่โครง กลอน ฉันท์ กาพย์, ข้อความที่จืดชืดที่น่าเบื่อ, การขับร้องต่อ. adj. เกี่ยวกับ prose, จืดชืด, ธรรมดาvt.เขียนร้อยแก้ว, เขียนปกิณกะ | prosecute | (พรอส'ซิคิวทฺ) vt. ฟ้องร้อง, ดำเนินคดี, ปฏิบัติ, ดำเนินถึงที่สุด. vi. ฟ้องร้อง, ดำเนินคดี, ทำหน้าที่เป็นอัยการ., See also: prosecutability adj., Syn. pursue, sue | prosecuting attorney | n. อัยการ | prosecution | (พรอสซิคิว'เชิน) n. การฟ้องร้อง, การดำเนินคดี, การดำเนินถึงที่สุด | prosecutor | (พรอส'ซะคิวเทอะ) n. อัยการ, ผู้ฟ้องร้อง, โจทก์ | proselyte | (พรอส'ซิไลทฺ) n. ผู้เปลี่ยนศาสนา, ผู้เปลี่ยนลัทธิ, ผู้เปลี่ยนความเลื่อมใส. vi., vt. เปลี่ยนศาสนา, เปลี่ยนลัทธิ, เปลี่ยนความเลื่อมใส | proselytise | (พรอส'ซะลิไทซ) vt., vi. เปลี่ยนศาสนา, เปลี่ยนลัทธิ, เปลี่ยนความเลื่อมใส., See also: proselytiser, proselytizer n., Syn. convert, persuade | proselytize | (พรอส'ซะลิไทซ) vt., vi. เปลี่ยนศาสนา, เปลี่ยนลัทธิ, เปลี่ยนความเลื่อมใส., See also: proselytiser, proselytizer n., Syn. convert, persuade | proser | (โพร'เซอะ) n. นักร้อยแก้ว, ผู้ประพันธ์ร้อยแก้ว, ผู้พูดเป็นร้อยแก้ว | public prosecutor | n. อัยการ |
| prose | (n) ร้อยแก้ว, ความน่าเบื่อ | prosecute | (vt) ฟ้องร้อง, ดำเนินคดี, เรียกร้องสิทธิ์ | prosecution | (n) การฟ้องร้อง, การดำเนินคดี, การเรียกร้องสิทธิ์ | prosecutor | (n) ผู้ฟ้องร้อง, อัยการ, โจทก์ | proselyte | (n) ผู้เปลี่ยนศาสนา, ผู้เปลี่ยนลัทธิ | proselyte | (vt) ทำให้เปลี่ยนใจ, ทำให้เปลี่ยนศาสนา, ทำให้เปลี่ยนลัทธิ | uprose | (vi pt ของ) uprise |
| | | | | งานประพันธ์ | (n) poetry, See also: prose, poem, Syn. งานเขียน, บทประพันธ์, Example: ภาพของชาวบ้านในชนบทไทยในงานประพันธ์ที่เขียนโดยคนเมืองมักเน้นหนักที่ความเชื่ออย่างงมงายไร้เหตุผล | ร้อยแก้ว | (n) prose, Syn. ความเรียง, Ant. ร้อยกรอง, Example: พระมหาสมณเจ้าองค์นี้ได้ทรงนิพนธ์หนังสือทั้งร้อยแก้วและร้อยกรองไว้มากมาย, Thai Definition: ความเรียงที่สละสลวยไพเราะเหมาะเจาะด้วยเสียงและความหมาย | อัยการ | (n) prosecutor, See also: prosecuting attorney, Example: ทนายจำเลยค้านคำถามของอัยการในการพิจารณคดีที่ศาล, Thai Definition: เจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ฟ้องผู้ต้องหาต่อศาล ทั้งนี้จะเป็นข้าราชการในสำนักงานอัยการสูงสุดหรือเจ้าพนักงานอื่นผู้มีอำนาจเช่นนั้นก็ได้ | ฟ้องคดี | (v) prosecute, Syn. ฟ้อง, ฟ้องร้อง, Example: เขาน่าจะฟ้องคดีเพื่อเรียกค่าเสียหายกับผู้สั่งยิงประชาชนในเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ, Thai Definition: กล่าวโทษผู้อื่นต่อศาลสถิตยุติธรรม | กลอนเปล่า | (n) prose poem, See also: blank verse, Example: ความไพเราะของบทกวีไม่มีเหลือร่องรอยกลายเป็นกลอนเปล่าที่เปล่าไปหมดทั้งถ้อยคำ และความคิด, Count Unit: คำ, บท | การฟ้องร้อง | (n) accusation, See also: prosecution, charge, informing against, suing, bringing a suit against, filing a suit agai, Syn. การร้องทุกข์, Example: กฎหมายของฟิลิปปินส์ได้ระบุชัดไว้ว่าการฟ้องร้องจะมีขึ้นได้ก็ต่อเมื่อนำตัวจำเลยมาขึ้นศาลด้วยเท่านั้น | ดำเนินคดี | (v) sue, See also: prosecute, charge, indict, go to court, Syn. ฟ้อง, ฟ้องร้อง, ฟ้องร้องคดี, Example: เขาถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจดำเนินคดีข้อหามียาเสพติดในครอบครอง |
| อัยการ | [aiyakān] (n) EN: public prosecutor ; crown prosecutor ; public attorney ; state attorney FR: procureur général [ m ] ; procureur de la République [ m ] | ดำเนินคดี | [damnoēnkhadī] (v, exp) EN: sue ; prosecute ; charge ; indict ; go to court ; take legal proceedings FR: mener une action en justice ; ester en justice ; intenter ; attaquer | ฟ้องร้อง | [føngrøng] (v) EN: sue ; accuse ; charge ; file ; make a prosecution ; bring charge against ; indict ; prosecute FR: mettre en accusation ; mettre en examen ; poursuivre | โจทก์ | [jōt] (n) EN: complainant ; plaintiff ; prosecutor ; accuser FR: plaignant [ m ] ; accusateur [ m ] | การดำเนินคดี | [kān damnoēnkhadī] (n) EN: proceedings ; prosecution ; legal proceedings ; judicial proceedings | การฟ้อง | [kān føng] (n) EN: accusation ; prosecution ; charge ; suit ; informing against ; suing ; filing of an action ; bringing a suit against ; filing a suit against FR: accusation [ f ] ; charge [ f ] | การฟ้องคดีอาญา | [kān føng khadī āyā] (n, exp) EN: criminal prosecution ; criminal action ; prosecution | การฟ้องร้อง | [kān føngrøng] (n) EN: accusation ; prosecution ; charge ; suit ; informing against ; suing ; filing of an action ; bringing a suit against ; filing a suit against | การฟ้องเท็จ | [kān føng thet] (n, exp) EN: malicious prosecution | คำสั่งไม่ฟ้องคดี | [khamsang mai føng khadī] (n, exp) EN: nolle prosequi |
| | | prose | (n) ordinary writing as distinguished from verse | prose | (n) matter of fact, commonplace, or dull expression | prosecute | (v) conduct a prosecution in a court of law | prosecute | (v) bring a criminal action against (in a trial), Ant. defend | prosecute | (v) carry out or participate in an activity; be involved in, Syn. pursue, engage | prosecution | (n) the institution and conduct of legal proceedings against a defendant for criminal behavior, Syn. criminal prosecution, Ant. defense | prosecution | (n) the lawyers acting for the state to put the case against the defendant, Ant. defense | prosecutor | (n) a government official who conducts criminal prosecutions on behalf of the state, Syn. public prosecutor, prosecuting officer, prosecuting attorney | proselyte | (n) a new convert; especially a gentile converted to Judaism | proselytism | (n) the practice of proselytizing |
| Prose | v. t. [ imp. & p. p. Prosed p. pr. & vb. n. Prosing. ] 1. To write in prose. [ 1913 Webster ] 2. To write or repeat in a dull, tedious, or prosy way. [ 1913 Webster ] | Prose | v. i. 1. To write prose. [ 1913 Webster ] Prosing or versing, but chiefly this latter. Milton. [ 1913 Webster ] | Prose | a. 1. Pertaining to, or composed of, prose; not in verse; as, prose composition. [ 1913 Webster ] 2. Possessing or exhibiting unpoetical characteristics; plain; dull; prosaic; as, the prose duties of life. [ 1913 Webster ] | Prose | n. [ F. prose, L. prosa, fr. prorsus, prosus, straight forward, straight on, for proversus; pro forward + versus, p. p. of vertere to turn. See Verse. ] 1. The ordinary language of men in speaking or writing; language not cast in poetical measure or rhythm; -- contradistinguished from verse, or metrical composition. [ 1913 Webster ] I speak in prose, and let him rymes make. Chaucer. [ 1913 Webster ] Things unattempted yet in prose or rhyme. Milton. [ 1913 Webster ] I wish our clever young poets would remember my homely definitions of prose and poetry, that is; prose -- words in their best order; poetry -- the best order. Coleridge. [ 1913 Webster ] 2. Hence, language which evinces little imagination or animation; dull and commonplace discourse. [ 1913 Webster ] 3. (R. C. Ch.) A hymn with no regular meter, sometimes introduced into the Mass. See Sequence. [ 1913 Webster ] | Prosector | n. [ L., an anatomist, from prosecare to cut up; pro before + secare to cut. ] One who makes dissections for anatomical illustration; usually, the assistant of a professional anatomist. [ 1913 Webster ] | Prosecutable | a. Capable of being prosecuted; liable to prosecution. [ 1913 Webster ] | Prosecute | v. i. 1. To follow after. [ Obs. ] Latimer. [ 1913 Webster ] 2. (Law) To institute and carry on a legal prosecution; as, to prosecute for public offenses. Blackstone. [ 1913 Webster ] | Prosecute | v. t. [ imp. & p. p. Prosecuted p. pr. & vb. n. Prosecuting. ] [ L. prosecutus, p. p. of prosequi to follow, pursue. See Pursue. ] [ 1913 Webster ] 1. To follow or pursue with a view to reach, execute, or accomplish; to endeavor to obtain or complete; to carry on; to continue; as, to prosecute a scheme, hope, or claim. [ 1913 Webster ] I am beloved Hermia; Why should not I, then, prosecute my right ? Shak. [ 1913 Webster ] 2. To seek to obtain by legal process; as, to prosecute a right or a claim in a court of law. [ 1913 Webster ] 3. (Law) To pursue with the intention of punishing; to accuse of some crime or breach of law, or to pursue for redress or punishment, before a legal tribunal; to proceed against judicially; as, to prosecute a man for trespass, or for a riot. [ 1913 Webster ] To acquit themselves and prosecute their foes. Milton. [ 1913 Webster ] | Prosecution | n. [ L. prosecutio a following. ] 1. The act or process of prosecuting, or of endeavoring to gain or accomplish something; pursuit by efforts of body or mind; as, the prosecution of a scheme, plan, design, or undertaking; the prosecution of war. [ 1913 Webster ] Keeping a sharp eye on her domestics . . . in prosecution of their various duties. Sir W. Scott. [ 1913 Webster ] 2. (Law) (a) The institution and carrying on of a suit in a court of law or equity, to obtain some right, or to redress and punish some wrong; the carrying on of a judicial proceeding in behalf of a complaining party, as distinguished from defense. (b) The institution, or commencement, and continuance of a criminal suit; the process of exhibiting formal charges against an offender before a legal tribunal, and pursuing them to final judgment on behalf of the state or government, as by indictment or information. (c) The party by whom criminal proceedings are instituted. Blackstone. Burrill. Mozley & W. [ 1913 Webster ] | Prosecutor | n. [ Cf. L. prosecutor an attendant. ] 1. One who prosecutes or carries on any purpose, plan, or business. [ 1913 Webster ] 2. (Law) The person who institutes and carries on a criminal suit against another in the name of the government. Blackstone. [ 1913 Webster ] |
| 检察院 | [jiǎn chá yuàn, ㄐㄧㄢˇ ㄔㄚˊ ㄩㄢˋ, 检 察 院 / 檢 察 院] prosecutor's office; procuratorate #10,267 [Add to Longdo] | 散文 | [sǎn wén, ㄙㄢˇ ㄨㄣˊ, 散 文] prose; essay #12,268 [Add to Longdo] | 散文诗 | [sǎn wén shī, ㄙㄢˇ ㄨㄣˊ ㄕ, 散 文 诗 / 散 文 詩] prose poem #49,157 [Add to Longdo] | 检控官 | [jiǎn kòng guān, ㄐㄧㄢˇ ㄎㄨㄥˋ ㄍㄨㄢ, 检 控 官 / 檢 控 官] prosecutor; procurator #99,529 [Add to Longdo] | 起诉员 | [qǐ sù yuán, ㄑㄧˇ ㄙㄨˋ ㄩㄢˊ, 起 诉 员 / 起 訴 員] prosecutor [Add to Longdo] |
| | 検事 | [けんじ, kenji] (n) public prosecutor; (P) #7,224 [Add to Longdo] | 起訴 | [きそ, kiso] (n, vs, adj-no) prosecution; indictment; (P) #7,697 [Add to Longdo] | 告発 | [こくはつ, kokuhatsu] (n, vs) indictment; prosecution; complaint; (P) #8,168 [Add to Longdo] | 検察庁 | [けんさつちょう, kensatsuchou] (n) (abbr) Public Prosecutor's Office; (P) #8,994 [Add to Longdo] | 尹 | [いん, in] (n) (See 弾正台) director (of the ritsuryo-period Imperial Prosecuting and Investigating Office) #9,206 [Add to Longdo] | 伝道 | [でんどう, dendou] (n, vs) proselytizing; evangelism; missionary work; (P) #10,060 [Add to Longdo] | 検察 | [けんさつ, kensatsu] (n, vs) examination; prosecutor; (P) #11,181 [Add to Longdo] | 検察官 | [けんさつかん, kensatsukan] (n) public prosecutor; (P) #13,834 [Add to Longdo] | 原告 | [げんこく, genkoku] (n) plaintiff; accuser; prosecutor; (P) #14,122 [Add to Longdo] | 地検 | [ちけん, chiken] (n) (abbr) (See 地方検察庁) District Public Prosecutor's Office; (P) #15,951 [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |