|
|
|
| attrited | (อะไทร'ทิด) adj. สึกกร่อน | | attrition | (อะทริช'เชิน) n. การสึกกร่อนเนื่องจากการเสียดสี, การเสียดสี, การสึกกร่อน, การลดลงของขนาดหรือจำนวน. attritional, attritive adj., Syn. erosion, weakening, wearing, Ant. buildup, reenforcement |
|
| attrition | (n) การล้างผลาญ, การขัดสี, การสึกกร่อน |
|
|
| Tooth attrition | ฟันสึก [TU Subject Heading] | | Attrition | การลดลง, Example: ในตารางชีพทางประชากรหมายถึง การลดลงของจำนวนผู้เกิดในรุ่นปีเดียวกันหรือจำนวนคนที่ตั้งคนในตารางชีพ ในตอนเริ่มต้นรุ่นปีนั้น เมื่อคำนวณไปในอนาคตจะมีผู้ที่ตายในแต่ละปี ทำให้จำนวนคนในรุ่นปีเกิดเดียวกันตั้งแต่เริ่มต้นมีจำนวนลดลงเรื่อย ๆ [สิ่งแวดล้อม] | | Attrition | การเสียดทาน [การแพทย์] |
|
| กร่อน | [krǿn] (v) EN: wear down ; corrode ; erode ; etch ; eat ; undergo attrition FR: corroder ; ronger ; éroder ; user ; attaquer ; corrompre |
|
|
|
|
| Antiattrition | n. Anything to prevent the effects of friction, esp. a compound lubricant for machinery, etc., often consisting of plumbago, with some greasy material; antifriction grease. [ 1913 Webster ] | | Attrite | a. [ L. attritus, p. p. of atterere; ad + terere to rub. See Trite. ] 1. Rubbed; worn by friction. Milton. [ 1913 Webster ] 2. (Theol.) Repentant from fear of punishment; having attrition of grief for sin; -- opposed to contrite. [ 1913 Webster ] | | Attrition | n. [ L. attritio: cf. F. attrition. ] 1. The act of rubbing together; friction; the act of wearing by friction, or by rubbing substances together; abrasion. [ 1913 Webster ] Effected by attrition of the inward stomach. Arbuthnot. [ 1913 Webster ] 2. The state of being worn. Johnson. [ 1913 Webster ] 3. (Theol.) Grief for sin arising only from fear of punishment or feelings of shame. See Contrition. Wallis. [ 1913 Webster ] | | attritional | adj. 1. of or pertaining to attrition (definition 4). [ WordNet 1.5 ] | | Attritus | n. [ L. attritus, p. p. of atterere; ad + terere to rub. ] Matter pulverized by attrition. [ Webster 1913 Suppl. ] |
|
|
|
|
