(Few results found for venerable. automatically try venerable) |
Venerable | (n) คำเรียกนำหน้าชื่อบุคคลที่น่านับถือ | venerable | (adj) น่าเคารพนับถือ, See also: ซึ่งควรแก่การยกย่อง, น่ายกย่อง, Syn. august, respceted, reverend | venerable | (adj) แก่มาก (คำไม่เป็นทางการ ค่อนข้างให้ความหมายไปในทางตลกขบขัน), See also: เก่าแก่, โบราณ, Syn. ancient, extremely old, Ant. modern, new | venerableness | (n) ความน่าเคารพ, Syn. antiquity, holiness |
| venerable | (เวน'เนอระเบิล) adj. น่าเคารพ, นับถือ (เพราะอาวุโส) , น่าเคารพนับถือ, น่านับถือ., See also: venerability n. venerableness n. venerably adv., Syn. aged, old, serious |
| | ปูชนียบุคคล | (n) venerable person, Example: บิดามารดาเป็นปูชนียบุคคลของบุตรธิดา, Count Unit: คน | น่าเคารพ | (adj) respectable, See also: venerable, honorable, Syn. น่าเกรงขาม, น่านับถือ, น่ายกย่อง, น่ายำเกรง, Ant. น่าดูหมิ่น, เหยียดหยาม, Example: ท่านควรทำตัวเองให้เป็นครูที่น่าเคารพของลูกศิษย์ | หลวงพ่อ | (n) venerable monk, See also: priest, Example: ถ้าคืนใดหลวงพ่อไม่ได้ยินเสียงกลองแล้วท่านนอนไม่หลับ |
| หลวงพ่อ | [Lūang Phø] (n, prop) EN: Reverend Father ; venerable bhikku ; elder monk | น่าเคารพ | [nākhaorop] (adj) EN: respectable ; venerable ; honorable FR: respectable ; honorable | พ่อเฒ่า | [phøthao] (n) EN: venerable old man ; old man ; grandpa ; aged man FR: ancien [ m ] | วัยวุฒิ | [waiyawutthi] (adj) EN: senior ; venerable |
| | | | Venerable | a. [ L. venerabilis: cf. F. vénérable. ] 1. Capable of being venerated; worthy of veneration or reverence; deserving of honor and respect; -- generally implying an advanced age; as, a venerable magistrate; a venerable parent. [ 1913 Webster ] He was a man of eternal self-sacrifice, and that is always venerable. De Quincey. [ 1913 Webster ] Venerable men! you have come down to us from a former generation. D. Webster. [ 1913 Webster ] 2. Rendered sacred by religious or other associations; that should be regarded with awe and treated with reverence; as, the venerable walls of a temple or a church. [ 1913 Webster ] ☞ This word is employed in the Church of England as a title for an archdeacon. In the Roman Catholic Church, venerable is applied to those who have attained to the lowest of the three recognized degrees of sanctity, but are not among the beatified, nor the canonized. [ 1913 Webster ] -- Ven"er*a*ble*ness, n. -- Ven"er*a*bly, adv. [ 1913 Webster ] |
| | | |
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |