[phayābāt] (v) EN: be vengeful ; be vindictive ; harbour thought of revenge/of vindication ; be bent on revenge FR: vouloir se venger ; être vindicatif ; manisfester un esprit de vengeance ; avoir de la rancune (contre) ; avoir de l'inimitié pour/contre
a. [ For vindicative, confused with L. vindicta revenge, punishment, fr. vindicare to vindicate. Cf. Vindicative. ] 1. Disposed to revenge; prompted or characterized by revenge; revengeful. [ 1913 Webster ]
I am vindictive enough to repel force by force. Dryden. [ 1913 Webster ]
2. Punitive. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]
Vindictive damages. (Law) See under Damage, n. [ 1913 Webster ]
-- Vin*dic"tive*ly, adv. -- Vin*dic"tive*ness, n. [ 1913 Webster ]
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย