(เอลละคิว'เชิน) n. วิธีการพูดหรืออ่านออกเสียง, การศึกษาเกี่ยวกับวิธีการพูดในที่ชุมนุม, See also: elocutionary adj. ดูelocution elocutionist n. ดูelocution
n. [ L. elocutio, fr. eloqui, elocutus, to speak out: cf. F. élocution. See Eloquent. ] 1. Utterance by speech. [ R. ] [ 1913 Webster ]
[ Fruit ] whose taste . . . Gave elocution to the mute, and taught The tongue not made for speech to speak thy praise. Milton. [ 1913 Webster ]
2. Oratorical or expressive delivery, including the graces of intonation, gesture, etc.; style or manner of speaking or reading in public; as, clear, impressive elocution. “The elocution of a reader.” Whately [ 1913 Webster ]
3. Suitable and impressive writing or style; eloquent diction. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]
To express these thoughts with elocution. Dryden. [ 1913 Webster ]
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย