| derelict | (n) คนร่อนเร่, See also: คนจรจัด, Syn. pariah, vagrant | | derelict | (adj) ซึ่งละทิ้งหน้าที่ (ทางกฎหมาย), Syn. dutiful, reliable | | derelict | (adj) ถูกทอดทิ้ง, See also: ถูกทิ้งร้าง, Syn. deserted, relinquished | | derelict | (n) ผู้ละทิ้งหน้าที่ (ทางกฎหมาย) | | derelict | (n) สิ่งที่ถูกทอดทิ้ง, See also: สิ่งที่ถูกทิ้งร้าง, อาคารร้าง | | dereliction | (n) การถูกทอดทิ้ง, See also: การทอดทิ้ง, การทิ้งร้าง, Syn. nonobservance, Ant. observance | | dereliction | (n) การละทิ้งหน้าที่, Syn. negligency, laxity |
| | derelict | (เดอ'ระลิคทฺ) adj. ซึ่งถูกทอดทิ้ง, ซึ่งละทิ้งหน้าที่. n. ทรัพย์สิ่งของที่ถูกทอดทิ้ง, เรือที่ถูกทิ้งลอยลำอยู่, บุคคลที่ถูกสังคมทอดทิ้ง, คนจรจัด, คนที่ทิ้งหน้าที่, See also: dereliction n., Syn. left, Ant. dutiful คำศัพท์ย่อย: |
| | derelict | ทรัพย์ที่ทอดทิ้ง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | | dereliction | ๑. ที่งอกชายฝั่งทะเล (เพราะน้ำลดถอยหรือเปลี่ยนทางเดิน)๒. การทอดทิ้งทรัพย์ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | Derelict Land | ที่ดินเสื่อมสภาพ, Example: ที่ดินซึ่งเสียหายจากการอุตสาหกรรมหรือการ พัฒนาอื่น ๆ ไม่สามารถ ใช้ประโยชน์ได้ นอกจากมีการฟื้นฟู [สิ่งแวดล้อม] | | Dereliction of Duty | การละเลยต่อหน้าที่ [การแพทย์] |
| | | | | | Derelict | a. [ L. derelictus, p. p. of derelinquere to forsake wholly, to abandon; de- + relinquere to leave. See Relinquish. ] 1. Given up or forsaken by the natural owner or guardian; left and abandoned; as, derelict lands. [ 1913 Webster ] The affections which these exposed or derelict children bear to their mothers, have no grounds of nature or assiduity but civility and opinion. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] 2. Lost; adrift; hence, wanting; careless; neglectful; unfaithful. [ 1913 Webster ] They easily prevailed, so as to seize upon the vacant, unoccupied, and derelict minds of his [ Chatham's ] friends; and instantly they turned the vessel wholly out of the course of his policy. Burke. [ 1913 Webster ] A government which is either unable or unwilling to redress such wrongs is derelict to its highest duties. J. Buchanan. [ 1913 Webster ] | | Derelict | n. (Law) (a) A thing voluntary abandoned or willfully cast away by its proper owner, especially a ship abandoned at sea. (b) A tract of land left dry by the sea, and fit for cultivation or use. [ 1913 Webster ] | | Dereliction | n. [ L. derelictio. ] 1. The act of leaving with an intention not to reclaim or resume; an utter forsaking abandonment. [ 1913 Webster ] Cession or dereliction, actual or tacit, of other powers. Burke. [ 1913 Webster ] 2. A neglect or omission as if by willful abandonment. [ 1913 Webster ] A total dereliction of military duties. Sir W. Scott. [ 1913 Webster ] 3. The state of being left or abandoned. [ 1913 Webster ] 4. (Law) A retiring of the sea, occasioning a change of high-water mark, whereby land is gained. [ 1913 Webster ] |
| | | 河原者 | [かわらもの, kawaramono] (n) (1) beggar; derelict; (2) (derog) (See 河原乞食) player; actor; actress; theatre people [Add to Longdo] | | 職務怠慢 | [しょくむたいまん, shokumutaiman] (n, adj-no) neglect (dereliction) of duty; negligence [Add to Longdo] | | 廃ビル | [はいビル, hai biru] (n) abandoned building; derelict building [Add to Longdo] |
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
