vituperate | (vt) ด่าว่า, Syn. berate;revile, Ant. praise, applaud | vituperate | (vi) ด่าว่า, Syn. berate;revile, Ant. praise, applaud | vituperation | (n) การใช้คำพูดหยาบคาย, See also: การผรุสวาท, Syn. invective | vituperation | (n) การจับผิด | vituperative | (adj) ซึ่งกล่าวประณามคนอื่น, See also: ซึ่งด่าว่า, กล่าวร้าย, ใช้ผรุสวาท, Syn. spiteful | vituperatively | (adv) อย่างประณามคนอื่น | vituperativeness | (n) การประณามคนอื่น |
|
| vituperate | (ไวทู'พะเรท) vt. จับผิด, ด่าว่า, ประณาม, กล่าวร้าย, ใช้ผรุสวาท., See also: vituperator n., Syn. berate, vilify, rebuke, abuse | vituperation | (ไวทูพะเร'เชิน) n. การจับผิด, การด่าว่า, การประณาม, การกล่าวร้าย, การใช้ผรุสวาท, Syn. faultfinding, abuse | vituperative | (ไวทู'พะเร'ทิฟว) adj. จับผิด, ด่าว่า, ประณาม, กล่าวร้าย, ใช้ผรุสวาท |
| | | | สามหาว | [sāmhāo] (adj) EN: abusive ; vile ; vituperative ; brash ; rampant FR: grossier ; vulgaire |
| | | | Vituperate | v. t. [ L. vituperatus, p. p. of vituperare to blame, vituperate; vitium a fault + parare to prepare. See Vice a fault, and Pare, v. t. ] To find fault with; to scold; to overwhelm with wordy abuse; to censure severely or abusively; to rate. [ 1913 Webster ] | Vituperation | n. [ L. vituperatio: cf. OF. vituperation. See Vituperate. ] The act of vituperating; abuse; severe censure; blame. [ 1913 Webster ] When a man becomes untractable and inaccessible by fierceness and pride, then vituperation comes upon him. Donne. [ 1913 Webster ] | Vituperative | a. Uttering or writing censure; containing, or characterized by, abuse; scolding; abusive. -- Vi*tu"per*a*tive*ly, adv. [1913 Webster] Vituperative appellations derived from their real or supposed ill qualities. B. Jonson. [1913 Webster] | Vituperator | n. [ L. ] One who vituperates, or censures abusively. [ 1913 Webster ] |
| | | |
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |