แม่ยั่วเมือง | น. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณ, เขียนว่า แม่หยั่วเมือง หรือ แม่อยั่วเมือง ก็มี. |
แม่หยั่วเมือง | น. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณ, เขียนว่า แม่ยั่วเมือง หรือ แม่อยั่วเมือง ก็มี. |
แม่อยั่วเมือง | น. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณ, เขียนว่า แม่ยั่วเมือง หรือ แม่หยั่วเมือง ก็มี. |
ยั่ว | น. ยาน, เครื่องพาตัวไป, เช่น วอ เสลี่ยง รถ, บางทีใช้ควบกับคำ ยาน เป็น ยั่วยาน, ต่อมาใช้เลือนเป็น ยวดยาน. |
ยั่ว | ก. พูดหรือทำให้เกิดอารมณ์ในทางใดทางหนึ่งรุนแรงขึ้น เช่น ยั่วราคะ ยั่วโทสะ ยั่วโมโห ยั่วกิเลส. |
ยั่วยวน | ก. ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งกำเริบรักหรือเกิดความใคร่. |
ยั่วยุ | ก. ยุให้เกิดอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง. |
ยั่วเย้า | ก. พูดหยอกล้อ, กระเซ้า. |
ยั้ว, ยั้วเยี้ย | ว. อาการที่คนหรือสัตว์จำนวนมากเคลื่อนไหวขวักไขว่ไปมา เช่น ลูกเต้ายั้วเยี้ยไปหมด หนอนไต่กันยั้วเยี้ย ฝูงลิงไต่ยั้วเยี้ยอยู่บนยอดไม้. |
ยั่วเมือง | ว. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณ ว่า แม่ยั่วเมือง, อยั่วเมือง หรือ หยั่วเมือง ก็ว่า. |
รำยั่ว | น. ชื่อท่ารำแบบหนึ่ง โดยมือข้างหนึ่งตะแคงตั้งฝ่ามือระดับชายพก มืออีกข้างหนึ่งจีบส่งหลัง เอียงศีรษะข้างเดียวกับมือที่ตะแคง. |
หยั่วเมือง | ว. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณ ว่า แม่หยั่วเมือง, อยั่วเมือง หรือ ยั่วเมือง ก็ว่า. |
อยั่วเมือง | ว. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณ ว่า แม่อยั่วเมือง, หยั่วเมือง หรือ ยั่วเมือง ก็ว่า. |
กรรหาย | (กัน-) ก. กระหาย, อยากเป็นกำลัง, หิวโหย, เช่น กามกรรหายยั่วข้าง (ลอ), ให้หยุดพลพักร้อน กรรหายผ่อนเอาทับ (นิ. พลเสพย์). |
กระเวน ๒ | น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น กระเวนวังนัวกระเวนดง ช่างทองลงจับทองยั้ว (ลอ). |
กะแอ ๑ | น. เครื่องบังแดดมีคันปักดิน หมุนได้ตามต้องการ, โบราณเขียนเป็น กแอ เช่น นา ๑๖๐๐ กินเมืองเจียดเบื้ออหักรองตลุ่มกั้งกแอทาชาต แลฝ่ายทางบกถึงศาลาฝาแฝดแลปตูท่าหญ้าลดช้าง ลดม้า ยั่วยานคานหามร่มทงยูกันชิงกแอ (สามดวง). |
กาลจักร | (กาละ-) น. ชื่อพิธีกรรมในลัทธิตันตระ ซึ่งมีข้อปฏิบัติเบื้องต้น ๕ อย่าง คือ ดื่มนํ้าเมา กินเนื้อสัตว์ พรํ่ามนตร์ แสดงท่ายั่วยวน และเสพเมถุน ซึ่งปฏิบัติในเวลากลางคืนหรือที่มืด, กาฬจักร ก็ว่า. |
จรุง, จรูง | ยั่ว เช่น จรุงใจ |
นวย | ก. เยื้องกราย, กรีดกราย, เช่น งามหัตถ์งามกรช่างอ่อนระทวย ช่างนาดช่างนวยสวยยั่วนัยนา (ฉุยฉายพราหมณ์) |
ยวน ๒ | ก. ยั่ว, ล่อ, ชวนให้เพลิน, ชวนให้ยินดี, เช่น ยวนตา ยวนใจ |
ยักหยาว | ก. ยั่วเย้าให้โกรธ. |
ล้อเลียน | ก. เอาอย่างเพื่อยั่วเย้าเล่น เช่น พูดทำเสียงล้อเลียนคนติดอ่างหรือคนพูดไม่ชัด แสดงกิริยาเดินขากะเผลกล้อเลียนคนขาเป๋. |
ลอยดอก | ว. คำค่อนว่าผู้หญิงที่ประพฤติตัวไม่สมควร เช่นล่อหรือยั่วยวนผู้ชายในที่เปิดเผย. |
ลาลนะ | (ลาละ-) น. การเคล้าคลึง, การยั่วเย้า, การเล้าโลม. |
เล่นคำ | ก. ใช้กลการประพันธ์ในการแต่งบทร้อยกรองด้วยการซ้ำคำหรือซ้ำอักษรให้เกิดเสียงเสนาะ หรือให้มีความหมายที่ลึกซึ้งกินใจยิ่งขึ้น เช่น ยูงจับยูงยั่วเย้า เปล้าจับเปล้าแปลกหมู่ กระสาสู่กระสัง รังเรียงรังรังนาน (ลอ). |
หยาว | ก. ยั่วให้รำคาญ, ยั่วให้โกรธ. |
เหยา | (เหฺยา) ก. ยั่วให้โกรธ. |