ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -knuckl-, *knuckl* |
knuckle | (n) ข้อนิ้ว | knuckle | (vt) เขก, See also: โขก, มะเหงก, เขกหัว | knucklebone | (n) กระดูกนิ้วมือ, Syn. finger bone | knucklehead | (n) คนโง่ (คำแสลง), See also: คนทึ่ม, Syn. blockhead, bonehead, thickhead | knuckle down | (phrv) กดมือกับพื้น (การเล่นลูกหิน) | knuckle down | (phrv) เริ่มทำงานหนัก, Syn. buckle down, buckle to | knuckle under | (phrv) ยอมรับความพ่ายแพ้, See also: ยอมแพ้, ยอมจำนน, ยอมอ่อนข้อให้, Syn. buckle under |
|
| knuckle | (นัค'เคิล) n.ข้อนิ้วมือ, มะเหงก, ข้อเท้าสัตว์, ส่วนที่ยื่นหัวกลมของข้อที่ v. งอนิ้วมือ, มะเหงก | knucklebone | (นัค'เคิลโบน) n. กระดูกข้อนิ้วมือ |
| knuckle | (n) ข้อนิ้ว, ข้อเท้าสัตว์, มะเหงก, ข้อต่อ, สนับมือ |
| | Knuckle | ข้อต่อโคนกระดูกนิ้ว [การแพทย์] |
| | สนับมือ | (n) knuckle-duster, See also: brass knuckles, Count Unit: อัน, Thai Definition: เครื่องสวมมือทำเป็นรูปเหมือนแหวน 4 วงติดกันสำหรับสวมนิ้วมือเวลาชก | มะเหงก | (n) knuckle (of the hand), Example: อาจารย์ใช้มะเหงกเขกหัวเด็กอย่างแรง, Thai Definition: ด้านหลังของข้อนิ้วมือที่งอเข้าด้วยกัน ใช้สำหรับเขกหรือชูให้ประกอบคำกล่าวแสดงความโกรธเป็นต้น |
| เขก | [khēk] (v) EN: knock ; rap with the knuckles FR: cogner ; frapper fort | ข้อ | [khø] (n) EN: articulation ; joint ; knuckle ; node FR: articulation [ f ] ; joint [ m ] | ข้อนิ้วมือ | [khø niū meū] (n) EN: knuckle FR: articulation du doigt [ f ] | มะเหงก | [ma-ngaēk] (n) EN: knuckle (of the hand) | สนับมือ | [sanapmeū] (n) EN: knuckle-duster ; brass knuckles |
| | | | Knuckle | n. [ OE. knokel, knokil, AS. cuncel; akin to D. knokkel, OFries. knokele, knokle, G. knöchel, Sw. knoge, Dan. knokkel, G. knochen bone, and perh. to E. knock. ] 1. The joint of a finger, particularly when made prominent by the closing of the fingers. Davenant. [ 1913 Webster ] 2. The kneejoint, or middle joint, of either leg of a quadruped, especially of a calf; -- formerly used of the kneejoint of a human being. [ 1913 Webster ] With weary knuckles on thy brim she kneeled sadly down. Golding. [ 1913 Webster ] 3. The joint of a plant. [ Obs. ] Bacon. [ 1913 Webster ] 4. (Mech.) The joining parts of a hinge through which the pin or rivet passes; a knuckle joint. [ 1913 Webster ] 5. (Shipbuilding) A convex portion of a vessel's figure where a sudden change of shape occurs, as in a canal boat, where a nearly vertical side joins a nearly flat bottom. [ 1913 Webster ] 6. A contrivance, usually of brass or iron, and furnished with points, worn to protect the hand, to add force to a blow, and to disfigure the person struck; -- called also knuckle duster, knuckles or brass knuckles. [ Slang. ] [ 1913 Webster ] Knuckle joint (Mach.), a hinge joint, in which a projection with an eye, on one piece, enters a jaw between two corresponding projections with eyes, on another piece, and is retained by a pin which passes through the eyes and forms the pivot. -- Knuckle of veal (Cookery), the lower part of a leg of veal, from the line of the body to the knuckle. [ 1913 Webster ]
| Knuckle | v. i. [ imp. & p. p. Knuckled ; p. pr. & vb. n. Knuckling ] To yield; to submit; -- used with down, to, or under. [ 1913 Webster ] To knuckle to. (a) To submit to in a contest; to yield to. [ Colloq. ] See To knock under, under Knock, v. i. (b) To apply one's self vigorously or earnestly to; as, to knuckle to work. [ Colloq. ] [ 1913 Webster ]
| Knuckle | v. t. To beat with the knuckles; to pummel. [ R. ] Horace Smith. [ 1913 Webster ] | Knuckled | a. Jointed. [ Obs. ] Bacon. [ 1913 Webster ] | knuckles | n. pl. a small metal weapon, worn over the knuckles on the back of the hand; called also brass knuckles and knuckle duster. Syn. -- brass knucks, knucks, brass knuckles, knuckle duster. [ WordNet 1.5 ] | knuckle under | v. i. To yield; to submit; -- usually used with to. [ PJC ] |
| | |
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |