(รีคัม'เบินทฺ) adj., n. (ผู้) นอนลง, เอกเขนก, พักผ่อน, พิง, หนุน, ขี้เกียจ, เกี่ยวกับส่วนที่เอนลงทางสิ่งอื่น, See also: recumbency n. recumbence n. recumbently adv.
v. i. [ L. recumbere; pref. re- back + cumbere (in comp.), akin to cubare to lie down. ] To lean; to recline; to repose. [ Obs. ] J. Allen (1761). [ 1913 Webster ]
a. [ L. recumbens, -entis, p. pr. of recumbere. See Recumb, Incumbent. ] Leaning; reclining; lying; as, the recumbent posture of the Romans at their meals. Hence, figuratively; Resting; inactive; idle. -- Re*cum"bent*ly, adv. [1913 Webster]
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย