|
|
|
| Self-sufficing | a. Sufficing for one's self or for itself, without needing external aid; self-sufficient. -- Self`-suf*fi"cing*ness, n. J. C. Shairp. [1913 Webster] | | Self-sufficiency | n. The quality or state of being self-sufficient. [ 1913 Webster ] | | Self-sufficient | a. 1. Sufficient for one's self without external aid or cooperation. [ 1913 Webster ] Neglect of friends can never be proved rational till we prove the person using it omnipotent and self-sufficient, and such as can never need any mortal assistance. South. [ 1913 Webster ] 2. Having an overweening confidence in one's own abilities or worth; hence, haughty; overbearing. “A rash and self-sufficient manner.” I. Watts. [ 1913 Webster ] |
|
|
|
|
| Self-Sufficiency Economy | ระบบเศรษฐกิจที่พึ่งตนเองได้, Example: ความสามารถของเมือง รัฐ ประเทศหรือภูมิภาคหนึ่งๆ ในการผลิตสินค้าและบริการทุกชนิดเพื่อเลี้ยงสังคมนั้นๆ ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาสินค้านำเข้า ข้อได้เปรียบสำคัญของ ระบบเศรษฐกิจที่พึ่งตนเองได้คือ ไม่ต้องพึ่งพาสินค้าจำเป็นขั้นพื้นฐานจากประเทศอื่นที่อาจมีราคาแพงเกินไป เมื่อเกิดวิกฤตน้ำมันขึ้นราคาครั้งใหญ่ใน พ.ศ. 2516 ได้กระตุ้นให้มีการค้นหาและผลิตน้ำมันปิโตรเลียมในสหรัฐอเมิรกาและประเทศ ต่างๆ เพื่อให้พึ่งพาตนเองในด้านพลังงานและเชื้อเพลิงได้ ข้อเสียสำคัญของระบบเศรษฐกิจแบบนี้ คือ กระตุ้นให้มีการปกป้องผู้ผลิตในประเทศที่ด้อยประสิทธิภาพ [สิ่งแวดล้อม] |
|
| พอแก่ความต้องการ | (adv) self-sufficiently, Example: ภิกษุเที่ยวบิณฑบาตตามบ้านจนได้อาหารอันประณีตพอแก่ความต้องการ, Thai Definition: ได้เท่าที่ต้องการ |
|
| การผลิตแบบยังชีพ | [kān phalit baēp yangchīp] (n, exp) EN: self-sufficiency | | เศรษฐกิจพอเพียง | [sētthakit phøphīeng] (n, exp) EN: economic self-sufficiency ; sufficiency economy FR: économie auto-suffisante [ f ] ; auto-suffisance économique [ f ] ; économie de suffisance [ f ] |
|
|
|
|
| Self-sufficiency | n. The quality or state of being self-sufficient. [ 1913 Webster ] | | Self-sufficient | a. 1. Sufficient for one's self without external aid or cooperation. [ 1913 Webster ] Neglect of friends can never be proved rational till we prove the person using it omnipotent and self-sufficient, and such as can never need any mortal assistance. South. [ 1913 Webster ] 2. Having an overweening confidence in one's own abilities or worth; hence, haughty; overbearing. “A rash and self-sufficient manner.” I. Watts. [ 1913 Webster ] | | Self-sufficing | a. Sufficing for one's self or for itself, without needing external aid; self-sufficient. -- Self`-suf*fi"cing*ness, n. J. C. Shairp. [1913 Webster] |
|
| 自给自足 | [zì jǐ zì zú, ㄗˋ ㄐㄧˇ ㄗˋ ㄗㄨˊ, 自 给 自 足 / 自 給 自 足] self-sufficiency; autarchy #35,469 [Add to Longdo] | | 自足 | [zì zú, ㄗˋ ㄗㄨˊ, 自 足] self-sufficient; satisfied with oneself #45,340 [Add to Longdo] | | 民生主义 | [mín shēng zhǔ yì, ㄇㄧㄣˊ ㄕㄥ ㄓㄨˇ ㄧˋ, 民 生 主 义 / 民 生 主 義] principle of people's livelihood, the third of Dr Sun Yat-sen's 孫中山|孙中山 Three principles of the people 三民主義|三民主义 (at the time, meaning redistribution of wealth, self-sufficiency and internal trade) #97,771 [Add to Longdo] |
|
|
|
