canker | (แคง'เคอะ) { cankered, cankering, cankers } n. ปากเปื่อย, โรคเท้าม้าเน่า, สิ่งกัดกร่อน, สิ่งทำลาย, สิ่งระคายเคือง, ตัวเพลี้ย, ตัวหนอนทำลายพืช vt. ทำให้เน่าเปื่อย, เป็นโรคเนื้อเยื่อเน่าเปื่อย, ค่อย ๆ ทำลาย, ทำให้เลวหรือเสีย., See also: cankerous adj. คำที่มีค | rub | (รับ) vt. ถูก, ขัด, สี, เสียดสี, นวด, ลูบ vi. ถูออก, ขัดออก, เสียดสี n. การถู, การขัด, การสี, การนวด, การลูบ, สิ่งระคายเคือง, อุปสรรค, ความลำบาก, Syn. spread, chafe, contact, obstacle |
|