(n) Three Vedas of the Hindu religion, Example: ในเรื่องพระอภัยมณี นางวาลีได้ศึกษาความรู้จนจบไตรเพทและวิชาต่างๆ, Thai Definition: ชื่อคัมภีร์ศาสนาพราหมณ์ในสมัยพระเวท มี 3 คัมภีร์ คือ ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท
(n) Vedic texts from the fifth and fourth centuries BC dealing with phonetics and ritual injunctions and linguistics and grammar and etymology and lexicography and prosody and astronomy and astrology
(n) (from the Sanskrit for `end of the Veda') one of six orthodox philosophical systems or viewpoints rooted in the Upanishads as opposed to Mimamsa which relies on the Vedas and Brahmanas
(n) (from the Sanskrit word for `knowledge') any of the most ancient sacred writings of Hinduism written in early Sanskrit; traditionally believed to comprise the Samhitas, the Brahmanas, the Aranyakas, and the Upanishads, Syn.Veda
The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53
n. [ Skr. vēda, properly, knowledge, from vid to know. See Wit. ] The ancient sacred literature of the Hindus; also, one of the four collections, called Rig-Veda, Yajur-Veda, Sama-Veda, and Atharva-Veda, constituting the most ancient portions of that literature. [ 1913 Webster ]
☞ The language of the Vedas is usually called Vedic Sanskrit, as distinguished from the later and more settled form called classical Sanskrit. [ 1913 Webster ]
n. [ Skr. Vēdanta. ] A system of philosophy among the Hindus, founded on scattered texts of the Vedas, and thence termed the “Anta, ” or end or substance. Balfour (Cyc. of India.) [ 1913 Webster ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
