|
|
|
| geomorphology | n. วิชาที่เกี่ยวกับลักษณะการกำเนิดและการเปลี่ยนแปลงของธรณี | | morphology | (มอร์ฟอส'โลจี) n. วิทยาศาสตร์เกี่ยวกับรูปแบบและโครงสร้างของสัตว์และพืช., See also: morphologic adj. morphological adj. morphologist n. |
|
|
| Coastal geomorphology | ธรณีสัณฐานวิทยาชายฝั่ง [วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี] | | Geomorphology | ธรณีสัณฐานวิทยา [วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี] | | Bars (Geomorphology) | สันดอน [TU Subject Heading] | | Geomorphology | ธรณีสัณฐานวิทยา [TU Subject Heading] | | Morphology | สัณฐานวิทยา [TU Subject Heading] | | Plant morphology | สัณฐานวิทยาของพืช [TU Subject Heading] | | Geomorphology | ธรณีสันฐานวิทยา [สิ่งแวดล้อม] | | Soil Morphology | สัณฐานของดิน [สิ่งแวดล้อม] | | Cellular Morphology | ลักษณะรูปร่างของเซลล์ [การแพทย์] | | Colony Morphology | ลักษณะของโคโลนี [การแพทย์] | | hydrogeomorphology | hydrogeomorphology, อุทกธรณีสัณฐานวิทยา [เทคนิคด้านการชลประทานและการระบายน้ำ] | | Microscopic Morphology | รูปร่างลักษณะจากกล้องจุลทรรศน์ [การแพทย์] | | Morphology | ลักษณะ, รูปร่างลักษณะ, รูปร่าง, รูปร่างวิทยา, การเปลี่ยนแปลงทางรูปร่าง, ลักษณะรูปร่าง, รูปพรรณ, การตรวจลักษณะ, ลักษณะรูปพรรณ, พยาธิสภาพ, รูปร่างลักษณะ, รูปทรง, รูปร่าง [การแพทย์] |
|
|
|
|
| ระบบคำ | [rabop kham] (n, exp) EN: morphology FR: morphologie [ f ] (ling.) | | วจีวิภาค | [wajīwiphāk] (n) EN: morphology ; word classification ; speech classification |
|
|
|
|
| Anthropomorphology | n. [ Gr. &unr_; + -logy. See Anthropomorphism. ] The application to God of terms descriptive of human beings. [ 1913 Webster ] | | Morphology | n. [ Gr. morfh` form + -logy: cf. F. morphologie. ] 1. (Biol.) That branch of biology which deals with the structure of animals and plants, treating of the forms of organs and describing their varieties, homologies, and metamorphoses. See Tectology, and Promorphology. [ 1913 Webster ] 2. (Biol.) The form and structure of an organism. [ PJC ] 3. (Linguistics) The branch of linguistics which studies the patterns by which words are formed from other words, including inflection, compounding, and derivation. [ PJC ] 4. Specifically: The study of the patterns of inflection of words or word classes in any given language; the study of the patterns in which morphemes combine to form words, and the rules for combination; morphemics; as, the morphology of Spanish verbs; also, the inflection patterns themselves. [ PJC ] | | Promorphology | n. [ Pref. pro- + morphology. ] (Biol.) Crystallography of organic forms; -- a division of morphology created by Haeckel. It is essentially stereometric, and relates to a mathematical conception of organic forms. See Tectology. [ 1913 Webster ] |
|
|
|
|
