|
|
|
| credent | (เครด'เดินทฺ) adj. น่าเชื่อถือ | | credential | (คริเดิน'เชิล) n. หลักฐานอ้างอิง, หนังสือรับรอง, หนังสือแนะนำตัว, สาสน์ตราตั้งทูต, ประกาศนียบัตร. adj. ซึ่งเป็นหลักฐานอ้างอิง หรือรับรอง, See also: credentialed adj. |
|
| credentials | (n) ประกาศนียบัตร, ใบสุทธิ, หนังสือรับรอง, หลักฐานอ้างอิง, สาสน์ตราตั้ง |
|
|
| Credential หรือ Letter of Credence | เอกสารทางราชการที่ประมุขของประเทศเป็นผู้ลงนาม ในเอกสารนั้น ประมุขของประเทศจะกล่าวยกย่องตัวทูตต่อประมุขของรัฐที่ผู้ที่เป็นทูตไปประจำ อยู่ (รัฐผู้รับ) ภาษาที่ใช้ในเอกสารจะเขียนด้วยถ้อยคำสำนวนหรูหรา และกล่าวถึงคุณสมบัติของทูตอย่างสูงส่ง แล้วลงท้ายด้วยการขอให้ความเชื่อถือแก่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทูตอาจจะกล่าวใน นามของรัฐบาลของตน [การทูต] | | credentials, letters of credence | " 1. อักษรสาส์นตราตั้ง พระราชสาส์นตราตั้ง (การทูต) หมายถึง หนังสือแต่งตั้งเอกอัครราชทูตจากประมุขของรัฐผู้ส่ง ถึงประมุขของรัฐผู้รับ 2. ตราสารแต่งตั้ง (ผู้แทนในการประชุมระหว่างประเทศ) " [การทูต] |
|
|
|
| หนังสือสำคัญ | [nangseū samkhan] (n, exp) EN: credentials ; papers ; document ; certificate FR: certificat [ m ] | | สารตราตั้ง | [sāntrātang] (n) EN: letter of credence ; credentials | | ทะเบียน | [thabīen] (n) EN: register ; record ; list ; roll ; roster ; certificate ; credentials ; license FR: registre [ m ] ; enregistrement (officiel) ; certificat [ m ] ; liste [ f ] |
|
|
|
| credentialled | (adj) certified as professional by evidence or testimonials |
|
| Credent | a. [ . credens, -entis, p. pr. of credere to trust, believe. See Creed. ] 1. Believing; giving credence; credulous. [ R. ] [ 1913 Webster ] If with too credent ear you list songs. Shak. [ 1913 Webster ] 2. Having credit or authority; credible. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] For my authority bears of a credent bulk. Shak. [ 1913 Webster ] | | Credential | a. [ Cf. It. credenziale, fr. LL. credentia. See Credence. ] Giving a title or claim to credit or confidence; accrediting. [ 1913 Webster ] Their credential letters on both sides. Camden. [ 1913 Webster ] | | Credential | n. [ Cf. It. credenziale. ] 1. That which gives a title to credit or confidence. [ 1913 Webster ] 2. pl. Testimonials showing that a person is entitled to credit, or has right to exercise official power, as the letters given by a government to an ambassador or envoy, or a certificate that one is a duly elected delegate. [ 1913 Webster ] The committee of estates excepted against the credentials of the English commissioners. Whitelocke. [ 1913 Webster ] Had they not shown undoubted credentials from the Divine Person who sent them on such a message. Addison. | | credentialed | adj. having an official document certifying fitness for a particular task.
Syn. -- certificated, documented. [ WordNet 1.5 ] |
|
| 证书 | [zhèng shū, ㄓㄥˋ ㄕㄨ, 证 书 / 證 書] credentials; certificate #4,305 [Add to Longdo] | | 国书 | [guó shū, ㄍㄨㄛˊ ㄕㄨ, 国 书 / 國 書] credentials (of a diplomat); documents exchanged between nations; national or dynastic history book #56,631 [Add to Longdo] |
|
|
|
