| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: jangle, -jangle- |
| jangle | (vi) เกิดเสียงดังจากการกระทบกันของโลหะ, Syn. clank, jingle, clatter | | jangle | (vt) ทำให้เกิดความรำคาญ, See also: กวน, รบกวน | | jangle | (vt) ทำให้เกิดเสียงจากโลหะกระทบกัน, Syn. clank, jingle, clatter | | jangle | (vi) ทุ่มเถียง, See also: เถียง, Syn. wrangle, brawl | | jangle | (n) เสียงที่เกิดจากการกระทบกันของโลหะ, Syn. jingle, clank | | jangle upon | (phrv) ส่งเสียงทำให้รำคาญ, See also: ส่งเสียงดังน่ารำคาญ, Syn. get on, grate on, jar on | | jangle on someone's ears | (idm) ส่งเสียงทำให้รำคาญ, See also: ส่งเสียงดังน่ารำคาญ, Syn. get on, grate on, jar on |
| |
| | jangle | (แจง'เกิล) { jangled, jangling, jangles } v., n. (เสียง) (ทำให้) ดังจากการกระทบกับโลหะ, ดังกรุ๊งกริ๊ง, พูดอย่างโกรธเคือง, เสียงทะเลาะวิวาท, การทะเลาะ |
| | jangle | (n) เสียงห้าว, การทะเลาวิวาท, การโต้เถียง | | jangle | (vt) วิวาท, ทะเลาะ, โต้เถียง, พูดเสียงห้าว |
| | | | | Interjangle | v. i. To make a dissonant, discordant noise one with another; to talk or chatter noisily. [ R. ] Daniel. [ 1913 Webster ] | | Jangle | v. i. [ imp. & p. p. Jangled p. pr. & vb. n. Jangling ] [ OE. janglen to quarrel, OF. jangler to rail, quarrel; of Dutch or German origin; cf. D. jangelen, janken, to whimper, chide, brawl, quarrel. ] [ 1913 Webster ] 1. To sound harshly or discordantly, as bells out of tune. [ 1913 Webster ] 2. To talk idly; to prate; to babble; to chatter; to gossip. “Thou janglest as a jay.” Chaucer. [ 1913 Webster ] 3. To quarrel in words; to altercate; to wrangle. [ 1913 Webster ] Good wits will be jangling; but, gentles, agree. Shak. [ 1913 Webster ] Prussian Trenck . . . jargons and jangles in an unmelodious manner. Carlyle. [ 1913 Webster ] | | Jangle | v. t. To cause to sound harshly or inharmoniously; to produce discordant sounds with. [ 1913 Webster ] Like sweet bells jangled, out of tune, and harsh. Shak. [ 1913 Webster ] | | Jangle | n. [ Cf. OF. jangle. ] [ 1913 Webster ] 1. Idle talk; prate; chatter; babble. Chaucer. [ 1913 Webster ] 2. Discordant sound; wrangling. [ 1913 Webster ] 3. The unmelodious ringing of multiple metallic objects striking together, such as a set of small bells. [ PJC ] The musical jangle of sleigh bells. Longfellow. [ 1913 Webster ] | | Jangler | n. [ Cf. OF. jangleor. ] [ 1913 Webster ] 1. An idle talker; a babbler; a prater. Chaucer. [ 1913 Webster ] 2. A wrangling, noisy fellow. [ 1913 Webster ] | | Jangleress | n. A female prater or babbler. [ 1913 Webster ] | | Janglery | n. [ Cf. OF. janglerie chattering, talk. ] Jangling. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] |
| | | じゃら付く;戯つく | [じゃらつく, jaratsuku] (v5k, vi) (1) (uk) to jingle; to jangle; to clink; to chink; (2) to act lasciviously; to act coquettishly [Add to Longdo] |
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
