| กระตุ้งกระติ้ง | ว. มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, ตุ้งติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า. |
| กลองติ๋ง | น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง รูปร่างและการตีเหมือนกับกลองทัด แต่มีขนาดเล็กกว่าและเสียงสูงกว่า ใช้บรรเลงผสมวงปี่พาทย์รวมกับกลองทัดในการแสดงหนังใหญ่เท่านั้น. |
| ค้างเติ่ง | ก. ค้างอยู่, ไม่สำเร็จลุล่วง. |
| ต้อยติ่ง | น. ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในวงศ์ Acanthaceae คือ ชนิด Hygrophila erecta (Burm. f.) Hochr. ดอกเล็ก สีม่วงแดง เมล็ดใช้ทำยาพอกฝี, ต้อยติ่งไทย ก็เรียก และชนิด Ruellia tuberosa L. ดอกใหญ่ สีม่วงนํ้าเงิน, อังกาบฝรั่ง ก็เรียก. |
| ติ่ง ๑ | น. เนื้อหรือสิ่งเล็ก ๆ ที่งอกหรือยื่นออกมาจากส่วนใหญ่. |
| ติ่ง ๒ | ดู ตุ่น ๑. |
| ติ๋ง, ติ๋ง ๆ | ว. เสียงนํ้าหยด. |
| ติ่งตั่ง | น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Getonia floribunda (Roxb.) Lam. ในวงศ์ Combretaceae ดอกสีเขียวอมขาว ออกดอกเวลาผลัดใบ. |
| ติ๊งต่าง, ติ๋งต่าง | ก. ต่างว่า, สมมุติว่า, ติ๊ต่าง ตี๊ต่าง หรือ ตี๋ต่าง ก็ว่า. |
| ติ่งหาย | ดู หิ่งหาย. |
| ตุ้งติ้ง ๑ | น. ตุ้มหูชนิดหนึ่ง มีระย้าห้อย. |
| ตุ้งติ้ง ๑ | ว. มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, กระตุ้งกระติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า |
| ตุ้งติ้ง ๑ | อาการที่วัตถุเล็ก ๆ แกว่งไปแกว่งมา, ตุ๊กติ๊ก ก็ว่า. |
| ตุ้งติ้ง ๒ | น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับพิเศษ. |
| เติ่ง | น. ที่สำหรับทอดลูกบาศก์ในการเล่นสกา มีลักษณะคล้ายครกตำหมาก ทำด้วยงาหรือไม้แข็ง มีรูข้าง ๆ สำหรับลูกบาศก์ออก. |
| บัวสายติ่ง, บัวสายทิ้ง | ดู สายติ่ง. |
| สายติ่ง | น. ชื่อไม้นํ้าชนิด Nymphoides parvifolium (Griseb.) Kuntze ในวงศ์ Menyanthaceae กินได้, บัวสายติ่ง หรือ บัวสายทิ้ง ก็เรียก. |
| ไส้ติ่ง | น. ไส้ที่เป็นติ่งย้อยจากลำไส้ใหญ่ของคน, ไส้ตัน ก็ว่า. |
| กระแตแต้แว้ด ๑ | น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Vanellus indicus (Boddaert) วงศ์ย่อย Charadriinae ในวงศ์ Charadriidae ปากยาว หัวสีดำ ขนบริเวณหูสีขาว มีติ่งเนื้อสีแดงพาดระหว่างตาผ่านหน้าผาก ขายาวสีเหลือง วางไข่ในแอ่งตื้น ๆ บนพื้นดิน กินแมลงและสัตว์ขนาดเล็ก ร้องเสียงแตแต้แว้ด, กระต้อยตีวิด ต้อยตีวิด หรือ แต้แว้ด ก็เรียก. |
| โกรกกราก | กระบอกไม้ไผ่มีหลักปักอยู่กลางเติ่งสำหรับทอดดวด. |
| ไก่ป่า | น. ชื่อไก่ชนิด Gallus gallus (Linn.) ในวงศ์ Phasianidae ตัวผู้สีเข้มสดใสและหลากสีกว่าตัวเมีย เช่น สีเขียว ดำ แดง ตัวเมียสีน้ำตาลอมเหลือง ทั้งตัวผู้และตัวเมียขาสีเทาเข้ม โคนหางสีขาว อาศัยในป่าโปร่ง เช่น ป่าไผ่ ในประเทศไทยมี ๒ ชนิดย่อย คือ ไก่ป่าติ่งหูขาว [ G. g. gallus (Linn.) ] และไก่ป่าติ่งหูแดง [ G. g. spadiceus (Bonaterre) ] ไก่ชนิดนี้เป็นต้นตระกูลของไก่บ้าน. |
| เข้าเครื่อง | คำพูดสำหรับว่าว หมายความว่า ผูกเหนียง ผูกติ่ง, ถ้าสายป่านของว่าวปักเป้าตรงช่วงสายเหนียงติดเครื่อง คือ ติดเหนียงและติ่ง เรียกว่า เหนียงเข้าเครื่อง, ถ้าสายป่านของว่าวจุฬาติดจำปา เรียกว่า ป่านเข้าเครื่อง. |
| แจ้ | น. ชื่อไก่ซึ่งคัดเลือกสายพันธุ์มาจากไก่ [ Gallus gallus (Linn.) ] ตัวเล็กเตี้ย สั้น กลม หลังสั้นกว้าง หัวใหญ่ หงอนใหญ่ตั้งตรงมี ๕ หยัก เหนียงใหญ่กลม ห้อยลงทาบข้างคอ จะงอยปากแข็งแรง โค้งลงเล็กน้อย ตาและติ่งหูใหญ่ คอสั้น ปีกใหญ่ยาว ปลายปีกชี้จดพื้นดิน หางพัดใหญ่ กางแผ่ออกตั้งชี้ขึ้น ขาสั้น แข้งไม่มีขน นิ้วตีนเล็ก ตรง, ไก่เตี้ย ก็เรียก. |
| ดุ้งดิ้ง | ว. กระตุ้งกระติ้ง, ตุ้งติ้ง ก็ว่า. |
| ตานเสี้ยน | น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Xantolis วงศ์ Sapotaceae คือ ชนิด X. siamensis (H.R. Fletcher) P. Royen และชนิด X. burmanica (Collett et Hemsl.) P. Royen ดอกสีขาว ออกเป็นกระจุกตามกิ่ง ผลกลมรี ปลายมีติ่งแหลม ชนิดหลังก้านใบและก้านดอกยาวกว่าชนิดแรก. |
| ตุ๊กติ๊ก | ว. อาการที่วัตถุเล็ก ๆ แกว่งไปแกว่งมา, ตุ้งติ้ง ก็ว่า. |
| ตุ่น ๑ | น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Talpa micrura Hodgson ในวงศ์ Talpidae รูปร่างคล้ายหนูตะเภา ลำตัวอ้วนป้อม หัวเล็ก ตาเล็กมาก จมูกแหลม ขนอ่อนนุ่ม เล็บตีนหน้ายาวใหญ่เห็นได้ชัด ขุดรูเป็นที่อยู่อาศัย กินพืช, ติ่ง ก็เรียก. |
| ทอดสกา | ก. เทลูกเต๋าลงในเติ่ง. |
| เป็ดเทศ | น. ชื่อเป็ดขนาดใหญ่ชนิด Cairina moschata (Linn.) วงศ์ย่อย Anatinae ในวงศ์ Anatidae เหนือขากรรไกรบนมีติ่งเนื้อสีแดงคล้ายเนื้องอกติดอยู่ ตัวมีหลายสี มีถิ่นกำเนิดในแถบอเมริกากลาง. |
| แมลงวัน | น. ชื่อแมลงหลายชนิด หลายสกุล หลายวงศ์ ในอันดับ Diptera มีปีก ๑ คู่ ลักษณะบางใส มีอวัยวะเป็นติ่งแทนปีกคู่ที่ ๒ ช่วยในการทรงตัว ปากเป็นชนิดซับดูด หนวดมี ๓ ปล้อง ปล้องปลายใหญ่สุดและมีขน ๑ เส้น ที่พบทั่วไป เช่น แมลงวันบ้าน (Musca domestica Linn.) ในวงศ์ Muscidae ลำตัวยาวประมาณ ๖ มิลลิเมตร สีน้ำตาลดำ กินอาหารหลากหลาย. |
| แมวน้ำ | น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในวงศ์ Phocidae ไม่มีใบหู และในวงศ์ Otaliidae มีใบหู ทั้ง ๒ วงศ์ รูปร่างอ้วนใหญ่ มีหนวดคล้ายแมว ขาคล้ายพาย คู่หน้าสั้น คู่หลังลู่ไปตามลำตัว ใช้ว่ายน้ำและคืบคลานหรือกลิ้งตัวไปตามพื้นได้ดี หางเป็นติ่ง อาศัยอยู่ตามชายฝั่งในเขตอบอุ่นหรือเขตหนาว กินปลาและสัตว์น้ำอื่น ๆ ชนิดที่แพร่หลาย คือ ชนิด Phoca vitulina (Linn.). |
| รัด | ก. โอบรอบหรือพันให้กระชับ เช่น กอดรัด งูเหลือมรัด เอายางรัด, คับ, ตึง, เช่น แขนเสื้อรัด กระโปรงรัดสะโพก, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาเม็ดต้อยติ่งพอกทำให้ฝีรัด. |
| เรือด | น. ชื่อแมลงหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Cimicidae ลำตัวแบนราบรูปไข่ ปีกลดรูปเหลือเพียงติ่ง ลำตัวยาว ๔-๕ มิลลิเมตร สีนํ้าตาลแดง พบซ่อนตัวอยู่ตามที่อับเช่นที่อยู่อาศัยของคนและสัตว์โดยเฉพาะเตียงนอน พื้นบ้าน ที่นอนหมอนมุ้ง ร่องกระดาน ดูดกินเลือดคนและสัตว์ ที่แพร่หลายมี ๒ ชนิด คือ ชนิด Cimex lectularius Linn. และชนิด C. hemipterus (Fabricius). |
| ลิงลม | น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Nycticebus coucang (Boddaert) ในวงศ์ Lorisidae ขนนุ่มหนาสีเทามีลายสีน้ำตาล ตากลมโต ขาหน้าและขาหลังสั้นแต่แข็งแรง เล็บแบน แต่นิ้วชี้ของขาหลังมีเล็บยาวโค้งแหลมเห็นได้ชัด นิ้วชี้ของขาหน้าสั้นกว่านิ้วอื่น ๆ ดูคล้ายติ่ง หางสั้นมาก เคลื่อนไหวเชื่องช้าและนอนในเวลากลางวัน แต่ว่องไวเมื่อออกหากินในเวลากลางคืน จับเหยื่อได้ไวมาก กินแมลง สัตว์เล็ก ๆ และผลไม้, นางอาย หรือ ลิงจุ่น ก็เรียก. |
| ลิ้นไก่ | น. ติ่งบนเพดานอ่อนที่ยื่นลงมาในช่องปาก. |
| สิงโต ๓ | น. ชื่อปลาทะเลในสกุล Pteroisและ Dendrochirusวงศ์ Scorpaenidae โดยเฉพาะชนิด P. volitans (Linn.) ส่วนหัวมีหนามแข็งและติ่งหรือริ้วเนื้อ ว่ายน้ำเชื่องช้ามากขณะที่ครีบต่าง ๆ โดยเฉพาะครีบอกและครีบหลังซึ่งมีขนาดใหญ่และยาวจะแผ่กว้าง ลำตัวโดยเฉพาะครีบต่าง ๆ มีสีฉูดฉาดเป็นริ้วลายหรือจุด ส่วนใหญ่เป็นสีแดงส้มสะดุดตา ก้านครีบแข็งมีพิษรุนแรง หากินสัตว์อื่นในเวลากลางคืน จัดเป็นปลาเด่นชนิดหนึ่งของปลาทะเลประเภทสวยงาม ขนาดยาวได้ถึง ๓๐ เซนติเมตร. |
| ไส้ตัน ๑ | น. ไส้ติ่ง |
| หลด | (หฺลด) น. ชื่อปลานํ้าจืดทุกชนิดในสกุล Macrognathus วงศ์ Mastacembelidae ลำตัวยาว แบนข้าง หัวแหลมท้ายแหลม จะงอยปากยื่นเป็นติ่งเนื้อคล้ายงวง เกล็ดเป็นแบบเกล็ดเรียบขนาดเล็กมาก. |
| หิ่งหาย | น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Crotalaria วงศ์ Leguminosae ส่วนใหญ่ดอกสีเหลือง มีบางชนิดดอกสีม่วง ฝักกลมพอง, กิ่งหาย หรือ ติ่งหาย ก็เรียก. |
| หูยาน | น.ชื่อพระเครื่องแบบหนึ่ง มีติ่งหูยาวมากผิดปรกติ. |
| เหินเห่อ | ก. ค้างเติ่ง. |
| อังกาบฝรั่ง | ดู ต้อยติ่ง. |
