| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -whin-, *whin* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | whin | (n) พืชไม้ดอกสีเหลืองและมีหนามพบตามทุ่งนาของยุโรป, Syn. furze, gorse | | whin | (n) หินสีดำที่มีเนื้อละเอียด, Syn. whinstone | | whine | (vi) ครวญคราง, See also: คร่ำครวญ, พูดเสียงสะอื้น, Syn. groan, moan, wail | | whine | (n) การครวญคราง, See also: การคร่ำครวญ, การพูดเสียงสะอื้น | | whiny | (vt) ซึ่งบ่นอู้อี้, See also: ซึ่งพูดอย่างหงุดหงิด | | whiner | (n) ผู้ครวญคราง | | whinge | (vi) บ่นอู้อี้ (คำไม่เป็นทางการ), See also: พูดอย่างหงุดหงิด, บ่น | | whinny | (vi) (ม้า) ส่งเสียงร้องเบาๆ, Syn. neigh, nicker, whicker | | whinny | (n) เสียงร้องของม้า, See also: เสียงม้าร้อง | | whinchat | (n) นกขนาดเล็กที่มีอกสีเหลืองและหางส่วนล่างสีขาว, See also: มีในแถบยุโรปและเอเชีย ชื่อละตินคือ Saxicola rubetra |
| |
| | whine | (ไวน์) vi. vt. (สุนัข) คราง, ร้องเสียงต่ำ, หอน, บ่นอู้อี้, ส่งเสียงครวญคราง, พูดเสียงสะอื้น, พูดอย่างหงุดหงิด, บ่นพึมพำ, n. การส่งเสียงดังกล่าว, เสียงดังกล่าว, See also: whiner n. | | whinny | (วิน'นี) vi. vt. (ม้า) ส่งเสียงดีใจ, n. เสียงร้องดีใจของม้า, เสียงม้าร้อง |
| | whine | (n) การคราง, การหอน, การสะอื้น, เสียงบ่นพึมพำ | | whine | (vi) ร้องคราง, หอน, บ่นพึมพำ, บ่นอู้อี้, สะอื้น | | whinny | (n) เสียงม้าร้อง |
| | | ขี้แง | (adj) weepy, See also: whiny, Syn. ขี้แย, ใจน้อย, Example: พี่น่ะดีแต่มานั่งพร่ำรำพันเป็นเด็กขี้แงอยู่อย่างงี้แหละ, Thai Definition: ร้องไห้ง่ายและร้องไห้บ่อย, Notes: (ปาก) | | ขี้แย | (adj) whining, See also: tearful, weepy, Example: เขาชอบว่าฉันเป็นผู้หญิงขี้แยอยู่เรื่อย, Thai Definition: มักร้องไห้บ่อยๆ เพราะอ่อนแอไม่เข้มแข็ง |
| | หอน | [høn] (v) EN: howl ; bay ; whine ; growl FR: hurler ; aboyer ; glapir ; donner de la voix ; gémir ; grogner | | ขี้แย | [khīyaē] (adj) EN: whining ; tearful ; weepy ; being a cry-baby FR: pleurnicheur (fam.) ; qui gémit ; qui se lamente ; bébé pleureur | | หงิง ๆ | [nging-nging] (adj) EN: whimpering ; sobbing ; whining FR: gémissant ; pleurnichant ; sanglotant | | อ้อนวอน | [ønwøn] (v) EN: plead ; beg ; beseech ; appeal ; ask ; implore ; petition ; request ; pray ; solicit ; whine ; supplicate FR: supplier ; implorer |
| | | | whinchat | (n) brown-and-buff European songbird of grassy meadows, Syn. Saxicola rubetra | | whine | (v) move with a whining sound | | whine | (v) make a high-pitched, screeching noise, Syn. screech, screak, skreak, squeak, creak | | whine | (v) complain whiningly, Syn. yawp, yammer, grizzle | | whiner | (n) a person given to excessive complaints and crying and whining, Syn. complainer, sniveller, squawker, grumbler, moaner, crybaby, bellyacher | | whinstone | (n) any of various hard colored rocks (especially rocks consisting of chert or basalt), Syn. whin |
| | Whin | n. [ W. chwyn weeds, a single weed. ] [ 1913 Webster ] 1. (Bot.) (a) Gorse; furze. See Furze. [ 1913 Webster ] Through the whins, and by the cairn. Burns. [ 1913 Webster ] (b) Woad-waxed. Gray. [ 1913 Webster ] 2. Same as Whinstone. [ Prov. Eng. ] [ 1913 Webster ]
Moor whin or
Petty whin (Bot.), a low prickly shrub (Genista Anglica) common in Western Europe. --
Whin bruiser, a machine for cutting and bruising whin, or furze, to feed cattle on. --
Whin Sparrow (Zool.), the hedge sparrow. [ Prov. Eng. ] --
Whin Thrush (Zool.), the redwing. [ Prov. Eng. ] [ 1913 Webster ]
| | Whinberry | n. (Bot.) The English bilberry; -- so called because it grows on moors among the whins, or furze. Dr. Prior. [ 1913 Webster ] | | Whinchat | n. [ So called because it frequents whins. ] (Zool.) A small warbler (Pratincola rubetra) common in Europe; -- called also whinchacker, whincheck, whin-clocharet. [ 1913 Webster ] | | Whine | n. A plaintive tone; the nasal, childish tone of mean complaint; mean or affected complaint. [ 1913 Webster ] | | Whine | v. t. To utter or express plaintively, or in a mean, unmanly way; as, to whine out an excuse. [ 1913 Webster ] | | Whine | v. i. [ imp. & p. p. Whined p. pr. & vb. n. Whining. ] [ OE. whinen, AS. hwīnan to make a whistling, whizzing sound; akin to Icel. hvīna, Sw. hvina, Dan. hvine, and probably to G. wiehern to neigh, OHG. wihōn, hweijōn; perhaps of imitative origin. Cf. Whinny, v. i. ] To utter a plaintive cry, as some animals; to moan with a childish noise; to complain, or to tell of sorrow, distress, or the like, in a plaintive, nasal tone; hence, to complain or to beg in a mean, unmanly way; to moan basely. “Whining plovers.” Spenser. [ 1913 Webster ] The hounds were . . . staying their coming, but with a whining accent, craving liberty. Sir P. Sidney. [ 1913 Webster ] Dost thou come here to whine? Shak. [ 1913 Webster ] | | Whiner | n. One who, or that which, whines. [ 1913 Webster ] | | Whinge | v. i. To whine. [ Scot. ] Burns. [ 1913 Webster ] | | Whinger | n. [ See Whinyard. ] A kind of hanger or sword used as a knife at meals and as a weapon. [ Scot. & Prov. Eng. ] [ 1913 Webster ] The chief acknowledged that he had corrected her with his whinger. Sir W. Scott. [ 1913 Webster ] | | Whiningly | adv. In a whining manner; in a tone of mean complaint. [ 1913 Webster ] |
| | | クンクン鳴く;くんくん鳴く | [クンクンなく(クンクン鳴く);くんくんなく(くんくん鳴く), kunkun naku ( kunkun naku ); kunkunnaku ( kunkun naku )] (exp, v5k) to whine (of a dog) [Add to Longdo] | | 玄武岩 | [げんぶがん, genbugan] (n) basalt; whin(stone) [Add to Longdo] | | 弱音をはく;弱音を吐く | [よわねをはく, yowanewohaku] (exp, v5k) to whine; to make complaints; to capitulate; to say die; to cry uncle [Add to Longdo] | | 駄駄を捏ねる;駄々を捏ねる;駄駄をこねる;駄々をこねる | [だだをこねる, dadawokoneru] (exp, v1) to be unreasonable; to whine; to throw a tantrum [Add to Longdo] | | 悲鳴を上げる;悲鳴をあげる | [ひめいをあげる, himeiwoageru] (exp, v1) (1) (See 上げる・11) to scream; (2) to whine; to grumble; to complain [Add to Longdo] | | 鳴き声(P);啼き声;啼声(io);鳴声(io) | [なきごえ, nakigoe] (n, vs) (See 泣き声) cry (esp. animal); roar; chirp; tweet; bark; whine; meow; (P) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
