(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา unobedience มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: obedience) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ Unobedience | n. Disobedience. [ Obs. ] Wyclif. [ 1913 Webster ] | Obedience | n. [ F. obédience, L. obedientia, oboedientia. See Obedient, and cf. Obeisance. ] 1. The act of obeying, or the state of being obedient; compliance with that which is required by authority; subjection to rightful restraint or control. [ 1913 Webster ] Government must compel the obedience of individuals. Ames. [ 1913 Webster ] 2. Words or actions denoting submission to authority; dutifulness. Shak. [ 1913 Webster ] 3. (Eccl.) (a) A following; a body of adherents; as, the Roman Catholic obedience, or the whole body of persons who submit to the authority of the pope. (b) A cell (or offshoot of a larger monastery) governed by a prior. (c) One of the three monastic vows. Shipley. (d) The written precept of a superior in a religious order or congregation to a subject. [ 1913 Webster ] Canonical obedience. See under Canonical. -- Passive obedience. See under Passive. [ 1913 Webster ]
|
|
| civil disobedience | (n) ลัทธิดื้อแพ่ง/อารยะขัดขืน, เป็นการปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามกฎหมายบางมาตรา ด้วยเหตุผลที่ว่ากฎหมายนั้นๆ ไม่ชอบธรรม |
| | obedience | (โอบี'เดียนซฺ) n. การเชื่อฟัง, การอยู่ในโอวาท, Syn. docility | disobedience | (ดิสโอบี'เดียนซฺ) n. การไม่เชื่อฟัง, Syn. defiance |
| obedience | (n) การเชื่อฟัง, ความอ่อนน้อม, การยอมตาม | disobedience | (n) ความดื้อดึง, ความดื้อ, ความดื้อรั้น, ความไม่เชื่อฟัง |
| | | | | การเชื่อฟัง | [kān cheūafang] (n) EN: compliance ; obedience | การฝ่าฝืน | [kān fāfeūn] (n) EN: breach ; disobedience ; contravention ; violation ; infringement ; infraction FR: infraction [ f ] | การละเมิด | [kān lamoēt] (n, exp) EN: disobedience ; tort ; infraction | การไม่เชื่อฟัง | [kān mai cheūafang] (n, exp) EN: disobedience | การผิดคำสั่ง | [kān phit khamsang] (n) EN: disobedience | แสดงความกตัญญู | [sadaēng khwām katanyū] (v, exp) EN: show filial devotion and obedience |
| | | | Obedience | n. [ F. obédience, L. obedientia, oboedientia. See Obedient, and cf. Obeisance. ] 1. The act of obeying, or the state of being obedient; compliance with that which is required by authority; subjection to rightful restraint or control. [ 1913 Webster ] Government must compel the obedience of individuals. Ames. [ 1913 Webster ] 2. Words or actions denoting submission to authority; dutifulness. Shak. [ 1913 Webster ] 3. (Eccl.) (a) A following; a body of adherents; as, the Roman Catholic obedience, or the whole body of persons who submit to the authority of the pope. (b) A cell (or offshoot of a larger monastery) governed by a prior. (c) One of the three monastic vows. Shipley. (d) The written precept of a superior in a religious order or congregation to a subject. [ 1913 Webster ] Canonical obedience. See under Canonical. -- Passive obedience. See under Passive. [ 1913 Webster ]
|
| 服従 | [ふくじゅう, fukujuu] (n, vs) obedience; submission; resignation; (P) #19,620 [Add to Longdo] | わやく | [wayaku] (n) (1) (arch) (See 枉惑) trickery; (2) fiasco; (3) disobedience [Add to Longdo] | 違命 | [いめい, imei] (n, vs) disobedience [Add to Longdo] | 我が儘(P);我儘;我がまま;我侭;我が侭 | [わがまま, wagamama] (adj-na, n) (1) selfishness; egoism; self-indulgence; wilfulness; willfulness; (2) disobedience; (3) whim; (P) [Add to Longdo] | 孝順 | [こうじゅん, koujun] (adj-na, n) obedience; filial piety [Add to Longdo] | 遵行 | [じゅんこう, junkou] (n, vs) obedience [Add to Longdo] | 順逆 | [じゅんぎゃく, jungyaku] (n) right and wrong; loyalty and treason; obedience and disobedience [Add to Longdo] | 絶対服従 | [ぜったいふくじゅう, zettaifukujuu] (n) absolute obedience; complete submission [Add to Longdo] | 悌順 | [ていじゅん, teijun] (n) (arch) obedience [Add to Longdo] | 背馳 | [はいち, haichi] (n, vs) inconsistency; contradiction; disobedience [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |