‖n. [ L., a retainer. ] (Zool.) A muscle which serves to retain an organ or part in place, esp. when retracted. See Illust. of Phylactolemata. [ 1913 Webster ]
(n) a cellular structure that is postulated to exist in order to mediate between a chemical agent that acts on nervous tissue and the physiological response
The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53
[おしょう(和尚)(P);かしょう;わじょう, oshou ( oshou )(P); kashou ; wajou] (n) (1) (おしょう only) (hon) preceptor or high priest (esp. in Zen or Pure Land Buddhism); (2) (かしょう only) (hon) preceptor or high priest (in Tendai or Kegon Buddhism); (3) (わじょう only) (hon) (usu. 和上) preceptor or high priest (in Shingon, Hosso, Ritsu or Shin Buddhism); (4) (See 法眼) second highest priestly rank in Buddhism; (5) (おしょう, かしょう only) monk (esp. the head monk of a temple); (6) master (of one's art, trade, etc.); (P) #16,210[Add to Longdo]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย