[feūnjai] (adv) EN: reluctantly ; unwillingly FR: à contrecoeur ; à regret ; bon gré mal gré ; à son corps défendant ; contre sa volonté ; contre son gré ; malgré soi ; avec répugnance
[khayaēng] (v) EN: be filled with revulsion ; loathe ; abhor ; feel a repugnance ; regard with disgust ; feel nauseated FR: éprouver de la répulsion/du dégoût ; donner la nausée
{ } n. [ F. répugnance, L. repugnantia. ] The state or condition of being repugnant; opposition; contrariety; especially, a strong instinctive antagonism; aversion; reluctance; unwillingness, as of mind, passions, principles, qualities, and the like. [ 1913 Webster ]
That which causes us to lose most of our time is the repugnance which we naturally have to labor. Dryden. [ 1913 Webster ]
Let the foes quietly cut their throats, Without repugnancy. Shak. [ 1913 Webster ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย