(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา recluse. มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: recluse) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| recluse | (เรค'ลูส) adj., n. (ผู้) อยู่อย่างสันโดษ, ปลีกตัวจากสังคม, โดดเดี่ยว, See also: reclusive adj., Syn. hermit, solitary |
| recluse | (adj) สันโดษ, โดดเดี่ยว, ปลีกตัวจากสังคม | recluse | (n) คนสันโดษ, ฤาษี, ผู้ปลีกตัวจากสังคม |
| ฤษี | (n) hermit, See also: recluse, Syn. ชีไพร, ดาบส, โยคี, ผู้บำเพ็ญพรต, Count Unit: ตน | นักสิทธิ์ | (n) ascetic, See also: recluse, hermit, holy man, Syn. ผู้สำเร็จ, ฤษี, Count Unit: ตน |
| ฤษี = ฤาษี | [reusī = reūsī] (n) EN: ascetic ; hermit ; sage ; recluse FR: ascète [ m ] |
| | | | Recluse | a. [ F. reclus, L. reclusus, from recludere, reclusum, to unclose, open, in LL., to shut up. See Close. ] Shut up, sequestered; retired from the world or from public notice; solitary; living apart; as, a recluse monk or hermit; a recluse life [ 1913 Webster ] In meditation deep, recluse From human converse. J. Philips. [ 1913 Webster ] | Recluse | n. [ F. reclus, LL. reclusus. See Recluse, a. ] 1. A person who lives in seclusion from intercourse with the world, as a hermit or monk; specifically, one of a class of secluded devotees who live in single cells, usually attached to monasteries. [ 1913 Webster ] 2. The place where a recluse dwells. [ Obs. ] Foxe. [ 1913 Webster ] | Recluse | v. t. To shut up; to seclude. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] | Reclusely | adv. In a recluse or solitary manner. [ 1913 Webster ] | Recluseness | n. Quality or state of being recluse. [ 1913 Webster ] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |