(เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ., See also: reprobacy n. reprobateness n. reprobater n., Syn. bad
n. [ From L. probatus, p. p. of probare to prove. See Prove. ] [ 1913 Webster ]
1. Proof. [ Obs. ] Skelton. [ 1913 Webster ]
2. (Law) (a) Official proof; especially, the proof before a competent officer or tribunal that an instrument offered, purporting to be the last will and testament of a person deceased, is indeed his lawful act; the copy of a will proved, under the seal of the Court of Probate, delivered to the executors with a certificate of its having been proved. Bouvier. Burrill. (b) The right or jurisdiction of proving wills. [ 1913 Webster ]
a. Of or belonging to a probate, or court of probate; as, a probate record. [ 1913 Webster ]
Probate Court, or Court of Probate, a court for the probate of wills. -- Probate duty, a government tax on property passing by will. [ Eng. ] [ 1913 Webster ]
v. t. To obtain the official approval of, as of an instrument purporting to be the last will and testament; as, the executor has probated the will. [ 1913 Webster ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
