มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | |
| | dislocate | (ดิส'โลเคท) vt. เคลื่อนจากที่, ทำให้ออกจากตำแหน่งเดิม, ทำให้ออกจากที่ซ่อน, ทำให้แพลง. vi. ออกจากที่เดิม, เคลื่อน, Syn. displace | | dislocation | n. การเคลื่อนที่เดิม, การทำให้แพลง, การทำให้ออกจากที่ซ่อน |
| | dislocate | (vt) ทำให้คลาดเคลื่อน, แยกจากกัน, ทำให้เคลื่อนที่ | | dislocation | (n) ความคลาดเคลื่อน, การแยกจากกัน, การเคลื่อนที่ |
| | | | | เคลื่อนย้าย | (v) dislocate, See also: displace, move, relocate, Syn. ย้ายที่, โยกย้าย, เปลี่ยนที่, Ant. อยู่กับที่, Example: อย่าเคลื่อนย้ายสิ่งใดๆภายในห้องนี้เด็ดขาด, Thai Definition: เปลี่ยนตำแหน่งที่ตั้ง, ออกจากตำแหน่งเดิม |
| | เคลื่อน | [khleūoen] (adj) EN: dislocated | | เคลื่อนย้าย | [khleūoen yāi] (v, exp) EN: dislocate ; displace ; move ; relocate |
| | | | dislocate | (v) move out of position, Syn. splay, slip, luxate | | dislocate | (v) put out of its usual place, position, or relationship | | dislocation | (n) an event that results in a displacement or discontinuity, Syn. disruption | | dislocation | (n) the act of disrupting an established order so it fails to continue, Syn. breakdown | | dislocation | (n) a displacement of a part (especially a bone) from its normal position (as in the shoulder or the vertebral column) |
| | Dislocate | v. t. [ imp. & p. p. Dislocated p. pr. & vb. n. Dislocating ] [ LL. dislocatus, p. p. of dislocare; dis- + locare to place, fr. locus place. See Locus. ] To displace; to put out of its proper place. Especially, of a bone: To remove from its normal connections with a neighboring bone; to put out of joint; to move from its socket; to disjoint; as, to dislocate your bones. Shak. [ 1913 Webster ] After some time the strata on all sides of the globe were dislocated. Woodward. [ 1913 Webster ] And thus the archbishop's see, dislocated or out of joint for a time, was by the hands of his holiness set right again. Fuller. [ 1913 Webster ] | | Dislocate | a. [ LL. dislocatus, p. p. ] Dislocated. Montgomery. [ 1913 Webster ] | | dislocated | adj. separated at the joint; -- used especially of limbs; as, a dislocated knee.
Syn. -- disjointed, separated. [ WordNet 1.5 ] | | Dislocation | n. [ Cf. F. dislocation. ] 1. The act of displacing, or the state of being displaced. T. Burnet. [ 1913 Webster ] 2. (Geol.) The displacement of parts of rocks or portions of strata from the situation which they originally occupied. Slips, faults, and the like, are dislocations. [ 1913 Webster ] 3. (Surg.) The act of dislocating, or putting out of joint; also, the condition of being thus displaced. [ 1913 Webster ] |
| | | 断層 | [だんそう, dansou] (n) (1) fault; dislocation; (2) gap; discrepancy; (P) #8,763 [Add to Longdo] | | ずれる(P);ズレる | [zureru (P); zure ru] (v1, vi) to slide; to slip off; to get dislocated; to be out of alignment; to get dislodged; to deviate; to shift (position); to be out of sync.; to be slightly off; to be off-point; (P) [Add to Longdo] | | 違える | [ちがえる, chigaeru] (v1, vt) (1) to change; to alter; (2) to mistake; to make a mistake; (3) (See たがえる) to fail to keep (e.g. one's promise); (4) to dislocate (e.g. one's neck) [Add to Longdo] | | 股関節脱臼 | [こかんせつだっきゅう, kokansetsudakkyuu] (n) dislocation of the hip; hip dislocation [Add to Longdo] | | 腰を抜かす | [こしをぬかす, koshiwonukasu] (exp, v5s) (1) (See 腰抜かす) to dislocate one's back; (2) to be unable to stand up due to fear or surprise [Add to Longdo] | | 腰抜かす | [こしぬかす, koshinukasu] (v5s) (1) (See 腰を抜かす) to dislocate one's back; (2) to be unable to stand up due to fear or surprise; to lose one's legs [Add to Longdo] | | 先天性股関節脱臼 | [せんてんせいこかんせつだっきゅう, sentenseikokansetsudakkyuu] (n) congenital hip dislocation [Add to Longdo] | | 脱臼 | [だっきゅう, dakkyuu] (n, vs) dislocation [Add to Longdo] | | 断層地震 | [だんそうじしん, dansoujishin] (n) dislocation earthquake; fault earthquake [Add to Longdo] | | 転位 | [てんい, ten'i] (n, vs) transposition; dislocation; rearrangement [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
