ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -dishon-, *dishon* Possible hiragana form: ぢしょん |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ dishonor | (n) ความเสื่อมเสีย, See also: การเสียชื่อเสียง, ความขายหน้า, ความอับอาย, ความอัปยศ, Syn. shame, infamy, abasement, Ant. grace, honor | dishonor | (vt) ทำให้เสียชื่อเสียง, See also: ทำให้เสื่อมเสีย, ทำให้อับอายขายหน้า, Syn. disgrace, discredit, Ant. honor | dishonest | (adj) ไม่ซื่อสัตย์, See also: ไม่ตรงไปตรงมา, ไม่น่าไว้วางใจ, ไม่สุจริตใจ, ไม่จริงใจ, Syn. untruthful, deceitful, slippery, Ant. ethicle, moral | dishonour | (n) ความเสื่อมเสีย, See also: การเสียชื่อเสียง, ความอับอายขายหน้า, Syn. shame, infamy, Ant. grace, honor | dishonour | (vt) ทำให้เสียชื่อเสียง, See also: ทำให้เสื่อมเสีย, ทำให้อับอาย, Syn. disgrace, discredit, Ant. honor | dishonorable | (adj) ไม่น่าเชื่อถือ, See also: น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศ, Syn. untruthful, shifty, Ant. ethical, moral | dishonorably | (adv) อย่างน่าอับอาย, See also: อย่างน่าขายหน้า | dishonourable | (adj) ไม่น่าเชื่อถือ, See also: น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศ, Syn. untruthful, shifty |
|
| dishonest | (ดิสออน'นิสทฺ) adj. ไม่ซื่อสัตย์, ไม่สุจริต, ไม่น่าไว้วางใจ, ไม่ตรงไปตรงมา, Syn. deceitful, perfidious, Ant. honest | dishonesty | (ดิสออน'นิสที) n. ความไม่ซื่อสัตย์, ความไม่สุจริต, การกระทำที่ไม่สุจริต, การหลอก, การลวง, Syn. fraud | dishonor | (ดิสออน'เนอะ) n. ความเสื่อมเกียรติ, ความอัปยศอดสู, ความดูถูก, การไม่ยอมรับตั๋วเงิน, การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน, Syn. disgrace | dishonour | (ดิสออน'เนอะ) n. ความเสื่อมเกียรติ, ความอัปยศอดสู, ความดูถูก, การไม่ยอมรับตั๋วเงิน, การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน, Syn. disgrace | dishonourable | (ดิสออน'เนอระเบิล) adj. น่าอับอาย, น่าขายหน้า, ต่ำช้า, เสื่อมเสียชื่อเสียง., See also: disnourably adv. ดูdishonourable, Syn. ignoble, corrupt | dishonoured cheque | n. เช็คสปริง, เช็คไม่มีเงิน |
| dishonest | (adj) ไม่สุจริต, ไม่ซื่อสัตย์, ไม่น่าไว้ใจ, กังฉิน | dishonesty | (n) ความไม่สุจริต, ความไม่ซื่อสัตย์, ความหลอกลวง | dishonour | (n) ความไม่มีเกียรติ, ความเสียชื่อเสียงเกียรติยศ | dishonour | (vt) ทำให้เสื่อมเกียรติ, ทำให้อัปยศอดสู, ทำให้เสียชื่อเสียง, ทำให้ขายหน้า |
| | | มิชอบ | (adv) dishonestly, See also: illegitimately, deceitfully, Syn. ไม่ดี, ไม่ถูกต้อง, Ant. ชอบ, Example: รูปแบบการกระทำของเขาเข้าข่ายประพฤติมิชอบในหน้าที่ราชการ | ขายชื่อ | (v) betray away somebody's name, See also: dishonor, Syn. ขายชื่อเสียง, Example: อาชญากรรายนี้ได้ขายชื่อบริษัทที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจประเภทเดียวกัน, Thai Definition: เอาชื่อเข้าแลกในทำนองขาย | ความอัปยศ | (n) dishonour, See also: disgrace, ignominy, shamefulness, opprobrium, Syn. ความเสื่อมเสีย, ความไร้ยศ, ความเสื่อมชื่อเสียง, ความอับอายขายหน้า, Example: ขอให้ใช้อำนาจเพื่อสร้างเกียรติยศเกียรติศักดิ์อย่าใช้อำนาจไปเพื่อสร้างความอัปยศ | คอรัปชั่น | (n) corruption, See also: dishonesty, defraudation, swindle, Syn. การฉ้อราษฎร์บังหลวง, การกินสินบน, Example: รัฐมนตรีคนหนึ่งพูดถึงเรื่องการทุจริตคอรัปชั่นในวงการรัฐบาลระหว่างมีการอภิปรายที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, Notes: (อังกฤษ) | สกปรก | (adj) dirty, See also: dishonest, crooked, fraudulent, unscrupulous, unsporting, Ant. สะอาด, Example: เขาเชื่อว่าเจ้านายของเขาไม่ได้หาเสียงด้วยวิธีสกปรกอย่างที่ใครๆ กล่าวหา, Thai Definition: ที่ไม่บริสุทธิ์, ต่ำช้า น่ารังเกียจ | อาสัตย์ | (adj) dishonest, See also: faithless, perfidious, sly, treacherous, Syn. อสัตย์, กลับกลอก, Ant. สัตย์ซื่อ, ซื่อสัตย์, Thai Definition: ไม่ซื่อตรง | ความทุจริต | (n) dishonesty, See also: corruption, Syn. การคดโกง, การฉ้อฉล, Ant. ความสุจริต, ความซื่อสัตย์, Example: รัฐบาลกำลังถอนรากความทุจริตในวงราชการ | ทุจริต | (adj) dishonest, See also: crooked, underhanded, venal, fraudulent, Syn. ไม่ซื่อตรง, มีเล่ห์เหลี่ยม, ไม่ซื่อสัตย์, Ant. สุจริต, ซื่อสัตย์, Notes: (บาลี) | ไม่จริงใจ | (adj) insincere, See also: dishonest, two-faced |
| อัปยศ | [appayot] (n) EN: shame ; disgrace ; dishonour ; ignomity FR: honte [ f ] | อัปยศอดสู | [appayot otsū] (v) EN: shame ; disgrace ; lose fame ; lose face ; humiliate ; embarrass ; dishonour | ฉ้อฉล | [chøchon] (adj) EN: deceptive ; fraudulent ; dishonest | การกระทำอันไม่สุจริต | [kān kratham an mai sutjarit] (n, exp) EN: dishonest action | ความเสื่อมเสีย | [khwām seūamsīa] (n) EN: disgrace ; ignominy ; dishonour ; discredit | ไม่จริงใจ | [mai jingjai] (adj) EN: insincere ; dishonest ; two-faced FR: hypocrite ; malhonnête | ไม่สุจริต | [mai sutjarit] (adj) EN: dishonestly | ไม่ถูกต้อง | [mai thūktǿng] (adv) EN: dishonestly | มิชอบ | [michøp] (adv) EN: dishonestly ; illegitimately ; deceitfully ; improperly ; wrongly ; unfustifiably FR: malhonnêtement | หมิ่น | [min] (v) EN: insult ; humiliate ; dishonor ; disgrace FR: diffamer ; insulter ; humilier |
| | | dishonest | (adj) deceptive or fraudulent; disposed to cheat or defraud or deceive, Syn. dishonorable, Ant. honest | dishonestly | (adv) in a corrupt and deceitful manner, Syn. venally, deceitfully, Ant. honestly | dishonesty | (n) the quality of being dishonest, Ant. honesty | dishonesty | (n) lack of honesty; acts of lying or cheating or stealing, Syn. knavery | dishonor | (n) a state of shame or disgrace, Syn. dishonour, Ant. honor | dishonor | (n) lacking honor or integrity, Syn. dishonour, Ant. honor | dishonor | (v) bring shame or dishonor upon, Syn. shame, dishonour, attaint, disgrace, Ant. honor | dishonor | (v) refuse to accept, Syn. dishonour, Ant. honor | dishonorable | (adj) lacking honor or integrity; deserving dishonor, Syn. dishonourable, Ant. honorable | dishonorable discharge | (n) a discharge from the armed forces for a grave offense (as sabotage or espionage or cowardice or murder) |
| Dishonest | v. t. [ Cf. OF. deshonester. ] To disgrace; to dishonor; as, to dishonest a maid. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] I will no longer dishonest my house. Chapman. [ 1913 Webster ] | Dishonest | a. [ Pref. dis- + honest: cf. F. déshonnête, OF. deshoneste. ] 1. Dishonorable; shameful; indecent; unchaste; lewd. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Inglorious triumphs and dishonest scars. Pope. [ 1913 Webster ] Speak no foul or dishonest words before them [ the women ]. Sir T. North. [ 1913 Webster ] 2. Dishonored; disgraced; disfigured. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Dishonest with lopped arms the youth appears, Spoiled of his nose and shortened of his ears. Dryden. [ 1913 Webster ] 3. Wanting in honesty; void of integrity; faithless; disposed to cheat or defraud; not trustworthy; as, a dishonest man. [ 1913 Webster ] 4. Characterized by fraud; indicating a want of probity; knavish; fraudulent; unjust. [ 1913 Webster ] To get dishonest gain. Ezek. xxii. 27. [ 1913 Webster ] The dishonest profits of men in office. Bancroft. [ 1913 Webster ] | Dishonestly | adv. In a dishonest manner. [ 1913 Webster ] | Dishonesty | n. [ Cf. OF. deshonesté, F. déshonnêteté. ] 1. Dishonor; dishonorableness; shame. [ Obs. ] “The hidden things of dishonesty.” 2 Cor. iv. 2. [ 1913 Webster ] 2. Want of honesty, probity, or integrity in principle; want of fairness and straightforwardness; a disposition to defraud, deceive, or betray; faithlessness. [ 1913 Webster ] 3. Violation of trust or of justice; fraud; any deviation from probity; a dishonest act. [ 1913 Webster ] 4. Lewdness; unchastity. Shak. [ 1913 Webster ] | Dishonor | n. [ OE. deshonour, dishonour, OF. deshonor, deshonur, F. déshonneur; pref. des- (L. dis-) + honor, honur, F. honneur, fr. L. honor. See Honor. ] [ Written also dishonour. ] [ 1913 Webster ] 1. Lack of honor; disgrace; ignominy; shame; reproach. [ 1913 Webster ] It was not meet for us to see the king's dishonor. Ezra iv. 14. [ 1913 Webster ] His honor rooted in dishonor stood. Tennyson. [ 1913 Webster ] 2. (Law) The nonpayment or nonacceptance of commercial paper by the party on whom it is drawn. Syn. -- Disgrace; ignominy; shame; censure; reproach; opprobrium. [ 1913 Webster ] | Dishonor | v. t. [ imp. & p. p. Dishonored p. pr. & vb. n. Dishonoring. ] [ OE. deshonouren, F. déshonorer; pref. dés- (L. dis-) + honorer to honor, fr. L. honorare. See Honor, v. t. ] [ Written also dishonour. ] 1. To deprive of honor; to disgrace; to bring reproach or shame on; to treat with indignity, or as unworthy in the sight of others; to stain the character of; to lessen the reputation of; as, the duelist dishonors himself to maintain his honor. [ 1913 Webster ] Nothing . . . that may dishonor Our law, or stain my vow of Nazarite. Milton. [ 1913 Webster ] 2. To violate the chastity of; to debauch. Dryden. [ 1913 Webster ] 3. To refuse or decline to accept or pay; -- said of a bill, check, note, or draft which is due or presented; as, to dishonor a bill exchange. Syn. -- To disgrace; shame; debase; degrade; lower; humble; humiliate; debauch; pollute. [ 1913 Webster ] | Dishonorable | a. [ Cf. F. déshonorable. ] 1. Wanting in honor; not honorable; bringing or deserving dishonor; staining the character, and lessening the reputation; shameful; disgraceful; base. [ 1913 Webster ] 2. Wanting in honor or esteem; disesteemed. [ 1913 Webster ] He that is dishonorable in riches, how much more in poverty! Ecclus. x. 31. [ 1913 Webster ] To find ourselves dishonorable graves. Shak. -- Dis*hon"or*a*ble*ness, n. -- Dis*hon"or*a*bly, adv. [ 1913 Webster ] | Dishonorary | a. Bringing dishonor on; tending to disgrace; lessening reputation. Holmes. [ 1913 Webster ] | Dishonorer | n. One who dishonors or disgraces; one who treats another indignity. Milton. [ 1913 Webster ] |
| | 不正 | [ふせい, fusei] (adj-na, n) injustice; unfairness; iniquity; impropriety; irregularity; dishonesty; illegality; fraud; (P) #4,391 [Add to Longdo] | 傷(P);疵;瑕;創 | [きず, kizu] (n) (1) wound; injury; cut; gash; bruise; scratch; scrape; scar; (2) chip; crack; scratch; nick; (3) (See 玉に疵) flaw; defect; weakness; weak point; (4) stain (on one's reputation); disgrace; dishonor; dishonour; (5) (See 心の傷) (emotional) hurt; hurt feelings; (P) #5,907 [Add to Longdo] | 汚し | [よごし, yogoshi] (n-suf, n) (1) { food } soiling; polluting; being dirty; (2) shame; disgrace; dishonor; dishonour; (n) (3) chopped fish, shellfish or vegetables, dressed with (miso or other) sauce [Add to Longdo] | 汚す(P);穢す | [よごす(汚す)(P);けがす, yogosu ( yogosu )(P); kegasu] (v5s, vt) (1) to pollute; to contaminate; to soil; to make dirty; to stain; (2) (esp. けがす) to disgrace; to dishonour; to dishonor; to defile; (P) [Add to Longdo] | 汚名 | [おめい, omei] (n) stigma; dishonour; dishonor; infamy; (P) [Add to Longdo] | 横着 | [おうちゃく, ouchaku] (adj-na, n, vs) dishonesty; laziness; cunning; (P) [Add to Longdo] | 顔に泥を塗る | [かおにどろをぬる, kaonidorowonuru] (exp, v5r) to bring disgrace (dishonor, dishonour) on; to fling mud at; to put to shame [Add to Longdo] | 顔汚し | [かおよごし, kaoyogoshi] (n) a disgrace or dishonor (dishonour) [Add to Longdo] | 非良心的 | [ひりょうしんてき, hiryoushinteki] (adj-na) unscrupulous; dishonest; irresponsibly done (work, etc.) [Add to Longdo] | 不義理 | [ふぎり, fugiri] (adj-na, n) dishonesty; injustice; dishonor; dishonour; ingratitude [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |