(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา disfiguring มีน้อย ระบบได้ทดลองค้นหาใหม่โดยใส่ดอกจันทน์ (wild-card) ให้โดยอัตโนมัติ: *disfigur*) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| | disfigure | (vt) ทำให้เสียโฉม, See also: ทำให้ไม่สวย, ทำให้ผิดรูปผิดร่าง, Syn. damage, blemish, deface, deform | disfiguration | (n) การทำให้เสียโฉม, See also: การทำให้ผิดรูปร่าง | disfigurement | (n) สิ่งที่ทำให้เสียโฉม, See also: สิ่งที่ทำให้ไม่สวย, สิ่งที่ทำให้เสียหาย, Syn. blemish, defacement, scar |
| disfigure | (ดิสฟิก'เกอะ) vt. ทำให้เสียโฉม, ทำให้ผิดรูปผิดร่าง., See also: disfigurer n. ดูdisfigure disfiguration n. ดูdisfigure, Syn. distort, mutilate, mar |
| disfigure | (vt) ทำให้ผิดรูปผิดร่าง, ทำให้เสียรูป, ทำให้เสียโฉม |
| | วิกล | (adj) deformed, See also: disfigured, crippled, weak, feeble, impaired, imperfect, Syn. ไม่ปกติ, อ่อนแอ, ไม่สมบูรณ์ | กระบู้กระบี้ | (adj) distorted, See also: dinted, false, dented, deformed, disfigured, Syn. บู้บี้, บู้ๆ บี้ๆ, บุบ, Example: กระป๋องมีรูปร่างกระบู้กระบี้เพราะโดนรถทับ | เสียทรง | (v) lose one's shape, See also: become deformed, distort, disfigure, spoil (the shape/look of something), Syn. ผิดลักษณะ, เสียรูป, ผิดรูป, Example: เธอไม่ยอมขึ้นรถเมล์ เพราะกลัวผมที่ทำไว้จะเสียทรง, Thai Definition: ไม่เป็นรูปร่างตามที่จัดไว้ | เด็กพิการ | (n) disabled child, See also: deformed child, disfigured child, Syn. เด็กไม่สมประกอบ, Ant. เด็กฉลาด, เด็กเก่ง, เด็กสมบูรณ์ |
| เด็กพิการ | [dek phikān] (n, exp) EN: disabled child ; deformed child ; disfigured child FR: enfant handicapé [ m ] ; enfant handicapée [ f ] | เสียโฉม | [sīachōm] (adj) EN: disfigured FR: défiguré | วิกล | [wikon] (adj) EN: deformed ; disfigured ; crippled ; weak ; feeble; impaired ; imperfect |
| | | | Disfiguration | n. [ See Disfigure, and cf. Defiguration. ] The act of disfiguring, or the state of being disfigured; defacement; deformity; disfigurement. Gauden. [ 1913 Webster ] | Disfigure | v. t. [ imp. & p. p. Disfigured p. pr. & vb. n. Disfiguring. ] [ OF. desfigurer, F. défigurer; pref. des- (L. dis-) + figurer to fashion, shape, fr. L. figurare, fr. figura figure. See Figure, and cf. Defiguration. ] To mar the figure of; to render less complete, perfect, or beautiful in appearance; to deface; to deform. [ 1913 Webster ] Disfiguring not God's likeness, but their own. Milton. Syn. -- To deface; deform; mar; injure. [ 1913 Webster ] | Disfigure | n. Disfigurement; deformity. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] | disfigured | adj. having the appearance spoiled; as, a disfigured face; strip mining left a disfigured landscape. [ WordNet 1.5 ] | Disfigurement | n. 1. Act of disfiguring, or state of being disfigured; deformity. Milton. [ 1913 Webster ] 2. That which disfigures; a defacement; a blot. [ 1913 Webster ] Uncommon expressions . . . are a disfigurement rather than any embellishment of discourse. Hume. [ 1913 Webster ] | Disfigurer | n. One who disfigures. [ 1913 Webster ] |
| | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |