ผลลัพธ์การค้นหาสำหรับ

discreditor

   
ภาษา
Dictionaries languages

English Phonetic Symbols




Chinese Phonetic Symbols


ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -discreditor-, *discreditor*
(เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา discreditor มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: discredit)
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่
ปรับการตั้งค่า
Dictionaries languages

English Phonetic Symbols




Chinese Phonetic Symbols


The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53
discreditor

n. One who discredits. [ 1913 Webster ]

Discredit

n. [ Cf. F. discrédit. ] 1. The act of discrediting or disbelieving, or the state of being discredited or disbelieved; as, later accounts have brought the story into discredit. [ 1913 Webster ]

2. Hence, some degree of dishonor or disesteem; ill repute; reproach; -- applied to persons or things. [ 1913 Webster ]

It is the duty of every Christian to be concerned for the reputation or discredit his life may bring on his profession. Rogers.

Syn. -- Disesteem; disrepute; dishonor; disgrace; ignominy; scandal; disbelief; distrust. [ 1913 Webster ]

Discredit

v. t. [ imp. & p. p. Discredited; p. pr. & vb. n. Discrediting. ] [ Cf. F. discréditer. ] 1. To refuse credence to; not to accept as true; to disbelieve; as, the report is discredited. [ 1913 Webster ]

2. To deprive of credibility; to destroy confidence or trust in; to cause disbelief in the accuracy or authority of. [ 1913 Webster ]

An occasion might be given to the . . . papists of discrediting our common English Bible. Strype. [ 1913 Webster ]

2. To deprive of credit or good repute; to bring reproach upon; to make less reputable; to disgrace. [ 1913 Webster ]

He. . . least discredits his travels who returns the same man he went. Sir H. Wotton. [ 1913 Webster ]

discreditable

a. Not creditable; injurious to reputation; disgraceful; disreputable. -- Dis*cred"it*a*bly, adv. [1913 Webster]

discredited

adj. 1. being brought into disrepute; as, a discredited politician.
Syn. -- damaged. [ WordNet 1.5 ]

2. suffering shame.
Syn. -- disgraced, dishonored, shamed. [ WordNet 1.5 ]

3. having been shown to be incorrect; as, a discredited theory or policy. [ PJC ]

English-Thai: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]
discredit(n) ความเสื่อมเสีย, See also: การสูญเสียชื่อเสียง, Syn. disesteem, disrepute, Ant. grace
discredit(vt) ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง, See also: ทำลายชื่อเสียง, Syn. dishonor, disgrace, scandalize, Ant. honor
discreditable(adj) ที่เสื่อมเสีย, See also: ที่ขายหน้า

English-Thai: HOPE Dictionary [with local updates]
discredit(ดิส'เครดิท) vt. ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง, ทำให้สูญเสียความเชื่อถือ, ทำให้ขายหน้า, ทำให้ไม่เชื่อ. n. ความไม่เชื่อถือ, การสูญเสียชื่อเสียง, สิ่งที่ทำให้เสียชื่อ, Syn. disparage, slur
discreditable(ดิสเคร'ดิททะเบิล) adj. ไม่น่าเชื่อถือ, เสียหน้า, น่าขายหน้า

English-Thai: Nontri Dictionary
discredit(n) ความไม่เชื่อถือ, ความอัปยศ, ความขายหน้า, การเสียชื่อเสียง
discredit(vt) ทำให้ไม่เชื่อถือ, ทำให้ขายหน้า, ทำให้เสียชื่อเสียง
discreditable(adj) น่าอดสู, น่าขายหน้า, ไม่น่าเชื่อ, เสียหน้า

ตัวอย่างประโยค จาก Open Subtitles  **ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
I know this leg means I won't last very long but I pray I can manage to have enough time to amass evidence and bring to a court-martial all those who discredit and dishonor the uniform of the Union!ฉันรู้ว่าขาที่เจ็บ หมายถึงฉันอยู่ได้อีกไม่นาน... ...แต่ฉันภาวนาให้ตัวเอง มีเวลามากพอ... ...ที่จะรวบรวมหลักฐานส่งศาลทหาร เอาผิดคนที่สร้างความเสื่อมเสีย... The Good, the Bad and the Ugly (1966)
Did you go in there knowing how to discredit Mr. Salvatore?ตอนอยู่ในนั้น คุณทราบใช่ไหมครับว่าจะดิสเครติตคุณซัลวาทอร์อย่างไร Legally Blonde (2001)
I really do believe that particular accusation has been fairly discredited as a serious accusation.ผมเชื่อว่าคำกล่าวหานั้น (เออร์วิง วลาดอสกี-เบอร์เกอร์ รองประธานไอบีเอ็ม) คงไม่มีใครเชื่อถือจริงจัง The Corporation (2003)
I think that's the part that is discredited.ผมคิดว่านั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันไม่น่าเชื่อถือ The Corporation (2003)
New evidence now discredits earlier reports...หลักฐานใหม่ตอนนี้ ได้ทำให้รายงานก่อนหน้านี้หมดน่าความเชื่อถือ Resident Evil: Apocalypse (2004)
- Fake videotape totally discredited.-ภาพวิดีโอปลอมถูกทำหมดความเชื่อ Resident Evil: Apocalypse (2004)
Somehow they had to discredit her in advance before the murder.ด้วยสาเหตุที่จะทำให้เธอเสียชื่อเสียง ถ้าเกิดการฆาตกรรมก่อนล่วงหน้า Mr. Monk and the Girl Who Cried Wolf (2004)
Are you now trying to discredit the Royal family's name?พวกเธอพยายามจะทำให้ชื่อเสียงของราชวงศ์เสื่อมเสียใช่มั้ย? Episode #1.3 (2006)
The man left his family, discredited his career to chase wild theories halfway around the world.คนที่ยอมทิ้งครอบครัว และชื่อเสียงในอาชีพของเขา เดินทางครึ่งโลกเพื่อไล่ล่าทฤษฎีที่เลื่อนลอย Chapter One 'Genesis' (2006)
The Shield of Cronos. That's completely discredited.โล่ห์ แห่ง โครนอส นั่นไม่ได้เรื่อง The Scorpion King: Rise of a Warrior (2008)
Walk in the park to discredit you counselor.ทำได้ทุกอย่างเพื่อทำลายชื่อคุณ คุณทนาย Do You Take Dexter Morgan? (2008)
Not when I get done discrediting youไม่ใช่เมื่อฉันหักล้างความน่าเชื่อถือของคุณ Easy as Pie (2008)

Thai-English: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]
ความอับอายขายหน้า(n) shamefulness, See also: discredit, dishonour, disgrace, infamy, ignominy, Example: เขาได้รับความอับอายขายหน้าอย่างร้ายแรง, Thai Definition: การอายไม่กล้าสู้หน้า
เสียราศี(v) discredit, See also: disparage, disgrace, tarnish, undermine, Syn. เสียสง่า, เสียศักดิ์ศรี, เสื่อมราศี, Example: หากการกระทำใดที่กระทำแล้วทำให้เสียราศี ให้โทษ ผู้มีสติก็ควรยับยั้งการกระทำนั้น
ทำลายเกียรติ(v) discredit, See also: disgrace, Ant. มีเกียรติ, Thai Definition: ทำให้เกียรติหมดไป

Thai-English-French: Volubilis Dictionary 1.0
ความเสื่อมเสีย[khwām seūamsīa] (n) EN: disgrace ; ignominy ; dishonour ; discredit
เสียชื่อ[sīacheū] (v) EN: be disreputable ; be notorious ; be infamous ; lose one's reputation ; get a bad name  FR: salir (la réputation) (fig.) ; discréditer
ทำลาย[thamlāi] (v) EN: discredit ; tarnish ; damage  FR: ternir ; discréditer ; saper (fig.)
ทำลายเกียรติ[thamlāi kīet] (v, exp) EN: discredit ; disgrace  FR: discréditer

CMU English Pronouncing Dictionary Dictionary [with local updates]
discredit
discredits
discredited
discrediting

Oxford Advanced Learners Dictionary (pronunciation guide only)
discredit
discredits
discredited
discrediting
discreditable
discreditably

WordNet (3.0)
discredit(v) cause to be distrusted or disbelieved
discredit(v) damage the reputation of, Syn. disgrace
discreditable(adj) tending to bring discredit or disrepute; blameworthy

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53
Discredit

n. [ Cf. F. discrédit. ] 1. The act of discrediting or disbelieving, or the state of being discredited or disbelieved; as, later accounts have brought the story into discredit. [ 1913 Webster ]

2. Hence, some degree of dishonor or disesteem; ill repute; reproach; -- applied to persons or things. [ 1913 Webster ]

It is the duty of every Christian to be concerned for the reputation or discredit his life may bring on his profession. Rogers.

Syn. -- Disesteem; disrepute; dishonor; disgrace; ignominy; scandal; disbelief; distrust. [ 1913 Webster ]

Discredit

v. t. [ imp. & p. p. Discredited; p. pr. & vb. n. Discrediting. ] [ Cf. F. discréditer. ] 1. To refuse credence to; not to accept as true; to disbelieve; as, the report is discredited. [ 1913 Webster ]

2. To deprive of credibility; to destroy confidence or trust in; to cause disbelief in the accuracy or authority of. [ 1913 Webster ]

An occasion might be given to the . . . papists of discrediting our common English Bible. Strype. [ 1913 Webster ]

2. To deprive of credit or good repute; to bring reproach upon; to make less reputable; to disgrace. [ 1913 Webster ]

He. . . least discredits his travels who returns the same man he went. Sir H. Wotton. [ 1913 Webster ]

discreditable

a. Not creditable; injurious to reputation; disgraceful; disreputable. -- Dis*cred"it*a*bly, adv. [1913 Webster]

discredited

adj. 1. being brought into disrepute; as, a discredited politician.
Syn. -- damaged. [ WordNet 1.5 ]

2. suffering shame.
Syn. -- disgraced, dishonored, shamed. [ WordNet 1.5 ]

3. having been shown to be incorrect; as, a discredited theory or policy. [ PJC ]

discreditor

n. One who discredits. [ 1913 Webster ]

Japanese-English: EDICT Dictionary
不信[ふしん, fushin] (n, adj-no) unfaithfulness; insincerity; perfidy; mistrust; distrust; discredit; (P) #14,176 [Add to Longdo]
感応遺伝[かんのういでん, kannouiden] (n) telegony; influence of a previous sire on the offspring of a female with a later sire (discredited theory of heredity) [Add to Longdo]
失態(P);失体[しったい, shittai] (n) mismanagement; fault; error; failure; disgrace; discredit; (P) [Add to Longdo]
不信用[ふしんよう, fushinyou] (n) distrust; discredit [Add to Longdo]
覆る[くつがえる, kutsugaeru] (v5r, vi) (1) to topple over; to be overturned; to capsize; (2) to be overruled; to be reversed; to be discredited; (P) [Add to Longdo]

เพิ่มคำศัพท์


ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ


Are you satisfied with the result?



Discussions

ว่าด้วยโฆษณา
เราทราบดีว่าท่านผู้ใช้คงไม่ได้อยากให้มีโฆษณาเท่าใดนัก แต่โฆษณาช่วยให้ทาง Longdo เรามีรายรับเพียงพอที่จะให้บริการพจนานุกรมได้แบบฟรีๆ ต่อไป ดูรายละเอียดเพิ่มเติม
Go to Top