มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ despond | (n) ความสิ้นหวัง, See also: ความเศร้าโศก, การหมดกำลังใจ, Syn. hopelessness, despair | despond | (vi) รู้สึกท้อแท้, See also: สิ้นหวัง, หมดกำลังใจ, Syn. be dejected, lose heart | despondent | (adj) อย่างหมดหวัง, See also: หมดกำลังใจ, สิ้นหวัง, Syn. sad, melancholy, disconsolate, hopeless, Ant. hopeful, optimistic | despondency | (n) ความหมดหวัง, See also: ความหมดกำลังใจ, ความสิ้นหวัง, การไร้ความสุข, Syn. discouragement, Ant. hopefulness, cheerfulness |
|
| despond | (ดิสพอนดฺ') vt. เศร้าโศกเนื่องจากความหมดหวังหรือหมดกำลังใจ, See also: desponder n., Syn. despair | despondence | (ดิสพอน'เดินซี, -เดินซฺ) n. ความหดหู่ใจ, ความท้อแท้, Syn. dejection, Ant. cheedrfulness | despondency | (ดิสพอน'เดินซี, -เดินซฺ) n. ความหดหู่ใจ, ความท้อแท้, Syn. dejection, Ant. cheedrfulness | despondent | (ดิสพอน'เดินทฺ) adj. หมดหวัง, ท้อแท้ใจ, หดหู่ใจ, Syn. depressed |
| despond | (vi) ทุกข์ใจ, เสียใจ, สลดใจ, หดหู่ใจ, เศร้าโศก | despondence | (n) ความเสียใจ, ความสลดใจ, ความหดหู่ใจ, ความเศร้าโศก | despondent | (adj) เศร้าใจ, สลดใจ, สิ้นหวัง, ท้อแท้, หมดกำลังใจ, หดหู่ใจ |
| despondently | [dih-spon-duhnt] (adv) ซึ่งหมดหวัง, ซึ่งท้อแท้, See also: downhearted, melancholy, blue, hopeless, A. happy, hopeful, Syn. disheartened |
| | สิ้นคิด | (v) despair, See also: despond, Example: การสูญเสียทางการงานและการเงิน ทำให้คนเครียดและสิ้นคิดมากขึ้น, Thai Definition: หมดหนทางหรือหมดปัญญาที่จะแก้ไขได้ | เสียกำลังใจ | (v) despond, See also: droop, Syn. ท้อแท้ใจ, Example: หากเจ้านายคอรัปชั่นร่วมกับลูกน้องคนสนิท ข้าราชการที่สุจริตจะยิ่งเสียกำลังใจมากขึ้น | ความขุ่นมัว | (n) despondency, See also: turbidness, muddle, frustration, dullness, Syn. ความมัวหมอง |
| ละเหี่ย | [lahīa] (v) EN: feel weary ; feel tired ; feel weak ; feel exhausted ; languish ; lose heart ; be despondent | หมองใจ | [møngjai] (v) EN: be gloomy ; be blue ; be downcast ; be downhearted ; be despondent ; be depressed ; be in sorrow ; be hurt FR: être chagriné ; être attristé ; être peiné | เหนื่อยใจ | [neūay-jai] (v, exp) EN: be downhearted ; be depressed ; be disheartened ; be despondent ; be downcast ; be discouraged ; be dispirited ; be mentally tired FR: être déprimé ; être découragé ; souffrir de fatigue mentale | หงอย | [ngøi] (adj) EN: downcast ; despondent FR: déprimé ; démoralisé | เสียกำลังใจ | [sīa kamlangjai] (v, exp) EN: despond ; droop ; be discouraged FR: être découragé | ท้อ | [thø] (v) EN: lose heart ; be discouraged ; be daunted ; be in low spirits ; be downhearted ; be dejected ; be despondent FR: se décourager |
| | | | Despond | n. Despondency. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] The slough of despond. Bunyan. [ 1913 Webster ] | despond | v. i. [ imp. & p. p. Desponded; p. pr. & vb. n. Desponding. ] [ L. despondēre, desponsum, to promise away, promise in marriage, give up, to lose (courage); de- + spondēre to promise solemnly. See Sponsor. ] To give up the will, courage, or spirit; to be thoroughly disheartened; to lose all courage; to become dispirited or depressed; to take an unhopeful view. [ 1913 Webster ] I should despair, or at least despond. Scott's Letters. [ 1913 Webster ] Others depress their own minds, [ and ] despond at the first difficulty. Locke. [ 1913 Webster ] We wish that . . . desponding patriotism may turn its eyes hitherward, and be assured that the foundations of our national power still stand strong. D. Webster. Syn. -- Despond, Dispair. Despair implies a total loss of hope, which despond does not, at least in every case; yet despondency is often more lasting than despair, or than desperation, which impels to violent action. [ 1913 Webster ] | Despondence | n. Despondency. [ 1913 Webster ] The people, when once infected, lose their relish for happiness [ and ] saunter about with looks of despondence. Goldsmith. [ 1913 Webster ] | Despondency | n. The state of desponding; loss of hope and cessation of effort; discouragement; depression or dejection of the mind. [ 1913 Webster ] The unhappy prince seemed, during some days, to be sunk in despondency. Macaulay. [ 1913 Webster ] | Despondent | a. [ L. despondens, -entis, p. pr. of despondēre. ] Marked by despondence; given to despondence; low-spirited; as, a despondent manner; a despondent prisoner. -- De*spond"ent*ly, adv. [1913 Webster] | Desponder | n. One who desponds. [ 1913 Webster ] | Despondingly | adv. In a desponding manner. [ 1913 Webster ] |
| |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |