มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | condescend (to do something) | (vt) ยอมทำ ในลักษณะที่ผู้ทำคิดว่าตนเองอยู่ในระดับทางสังคมหรือตำแหน่งหน้าที่ที่สูงกว่า แต่ยอมลดตัวลงมาทำสิ่งที่อยู่ในระดับที่ต่ำกว่า เช่น I had to wait almost two hours before he condescended to see us. ฉันต้องรอเกือบสองชั่วโมง กว่าเขาจะยอมออกมาพบฉัน, Syn. deign | | condescend (to somebody) | (vi) ปฏิบัติตนกับผู้อื่นในลักษณะที่คิดว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่า เช่น When giving a talk, be careful not to condescend to your audience. เวลาที่พูด ระวังอย่าพูดในลักษณะที่คิดว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้ฟัง | | condescending | (adj) ประพฤติตนในลักษณะว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น เช่น His tone of voice was always so condescending. เขามักจะพูดโดยใช้นำเสียงในลักษณะเหมือนว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น | | condescension | (n) การกระทำที่แสดงให้เห็นว่าผู้กระทำเชื่อว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าผู้อื่น เช่น He gave us very friendly advice without a trace of condescension. เขาให้คำแนะนำที่เป็นมิตรมากๆ กับพวกเรา โดยไม่ได้มีท่าทีว่าเขาคิดว่าตนเองสำคัญหรือฉลาดกว่าเราแต่อย่างใด |
| |
| | | condescend | (คอนดิเซนดฺ') { condescended, condescending, condescends } vt. ยอมรับ, ถ่อมตัวลง, ล้มลงมา, ก้มหัวให้., See also: condescendent adj. ดูcondescend condescender n. ดูcondescend, Syn. patronize, deign | | condescending | (คอนดิเซน'ดิง) adj. ซึ่งยอมรับ (ความสามารถ คุณสมบัติหรืออื่น ๆ ของคนอื่น) เท่าเทียม | | condescension | (คอนดิเซน'เชิน) n. การยอมรับ, การถ่อมตัวลงมา, การก้มหัวลง, ท่าทีที่กรุณา, ท่าทีที่เอื้อเฟื้อ., See also: condescensive adj. ดูcondescension, Syn. condescendence |
| | | | | | condescend | (v) behave in a patronizing and condescending manner | | condescend | (v) do something that one considers to be below one's dignity, Syn. deign, descend | | condescend | (v) debase oneself morally, act in an undignified, unworthy, or dishonorable way, Syn. lower oneself, stoop | | condescendingly | (adv) with condescension; in a patronizing manner, Syn. patronisingly, patronizingly | | condescension | (n) the trait of displaying arrogance by patronizing those considered inferior, Syn. disdainfulness, superciliousness | | condescension | (n) a communication that indicates lack of respect by patronizing the recipient, Syn. disdain, patronage | | condescension | (n) affability to your inferiors and temporary disregard for differences of position or rank, Syn. condescendingness |
| | Condescend | v. i. [ imp. & p. p. Condescended; p. pr. & vb. n. Condescending. ] [ F. condescendre, LL. condescendere, fr. L. con- + descendere. See Descend. ] 1. To stoop or descend; to let one's self down; to submit; to waive the privilege of rank or dignity; to accommodate one's self to an inferior. “Condescend to men of low estate.” Rom. xii. 16. [ 1913 Webster ] Can they think me so broken, so debased
With corporal servitude, that my mind ever
Will condescend to such absurd commands? Milton. [ 1913 Webster ] Spain's mighty monarch,
In gracious clemency, does condescend,
On these conditions, to become your friend. Dryden. [ 1913 Webster ] Often used ironically, implying an assumption of superiority. [ 1913 Webster ] Those who thought they were honoring me by condescending to address a few words to me. F. W. Robinson. [ 1913 Webster ] 2. To consent. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] All parties willingly condescended heruento. R. Carew. Syn. -- To yield; stoop; descend; deign; vouchsafe. [ 1913 Webster ] | | Condescendency | { , n. [ Cf. F. condescendance. ] Condescension. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Variants: Condescendence | | condescending | adj. exhibiting an attitude of superiority; patronizing; -- used of behavior or attitude.
Syn. -- arch, patronizing. [ WordNet 1.5 ] | | Condescendingly | adv. In a condescending manner. Atterbury. [ 1913 Webster ] | | Condescension | n. [ L. condescensio. ] The act of condescending; voluntary descent from one's rank or dignity in intercourse with an inferior; courtesy toward inferiors. [ 1913 Webster ] It forbids pride . . . and commands humility, modesty, and condescension to others. Tillotson. [ 1913 Webster ] Such a dignity and condescension . . . as are suitable to a superior nature. Addison. Syn. -- Complaisance; courtesy; affability. [ 1913 Webster ] | | Condescent | n. [ Cf. Condescend, Descent. ] An act of condescension. [ Obs. ] Dr. H. More. [ 1913 Webster ] |
| | へりくだった | [herikudatta] (exp) condescending; modest [Add to Longdo] | | 恩着せがましい | [おんきせがましい, onkisegamashii] (adj-i) patronizing; expecting gratitude in return; acting like one is doing someone a favor; condescending [Add to Longdo] | | 下に見る | [したにみる, shitanimiru] (v1) (See 見下す) to look down on; to despise; to condescend [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
