ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -canoni-, *canoni* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ canonic | (adj) ซึ่งเป็นที่ยอมรับ, Syn. canonical, accepted | canonic | (adj) ที่เกี่ยวกับหลักทางศาสนา, Syn. canonical | canonise | (vt) ประกาศอย่างเป็นทางการว่าเป็นนักบุญ, Syn. canonize, saint, sanctify | canonize | (vt) ประกาศอย่างเป็นทางการว่าเป็นนักบุญ, Syn. canonise, saint, sanctify | canonical | (adj) ซึ่งเป็นที่ยอมรับ, Syn. canonic, accepted | canonical | (adj) ที่เกี่ยวกับหลักทางศาสนา, Syn. canonic |
|
| canonic | (คะนอน'นิค, -เคิล) adj. เกี่ยวกับวินัยศาสนา, เป็นที่ยอมรับ, แท้จริง, เกี่ยวกับแบบที่ง่ายที่สุดหรือได้มาตรฐาน, See also: cannonicals n. เสื้อคลุมพิธีศาสนา, canonicity n. ดู canonic | canonical | (คะนอน'นิค, -เคิล) adj. เกี่ยวกับวินัยศาสนา, เป็นที่ยอมรับ, แท้จริง, เกี่ยวกับแบบที่ง่ายที่สุดหรือได้มาตรฐาน, See also: cannonicals n. เสื้อคลุมพิธีศาสนา, canonicity n. ดู canonic | canonicate | (แคน'นิสท) n. ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับวินัยศาสนา | canonise | (แคน'นะไนซ) { canonized, canonised, canonizeingcanonising, canonizes, canonises } vt. ประกาศให้เป็นนักบุญ (saint) , ยกย่องว่าประเสริฐ, ถือว่าศักดิ์สิทธิ์, ถือว่าถูกต้องแท้จริง, จัดอยู่ในบทหนังสือฉบับแท้ของพระคัมภีร์ไบเบิล., See also: canonisation n. ดูcanoniz | canonize | (แคน'นะไนซ) { canonized, canonised, canonizeingcanonising, canonizes, canonises } vt. ประกาศให้เป็นนักบุญ (saint) , ยกย่องว่าประเสริฐ, ถือว่าศักดิ์สิทธิ์, ถือว่าถูกต้องแท้จริง, จัดอยู่ในบทหนังสือฉบับแท้ของพระคัมภีร์ไบเบิล., See also: canonisation n. ดูcanoniz |
| canonical | (adj) เกี่ยวกับบัญญัติของพระ, ตามบัญญัติของวัด | canonize | (vt) ยกย่องเป็นนักบุญ, แต่งตั้งให้เป็นนักบุญ |
| canonical | แบบบัญญัติ [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] | canonical form | รูปแบบบัญญัติ [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] | canonical form of a matrix | รูปแบบบัญญัติของเมทริกซ์ [ มีความหมายเหมือนกับ canonical matrix และ normal form of a matrix ] [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] | canonical matrix | เมทริกซ์แบบบัญญัติ [ มีความหมายเหมือนกับ canonical form of a matrix และ normal form of a matrix ] [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
| | | | | canonical | { } a. [ L. canonicus, LL. canonicalis, fr. L. canon: cf. F. canonique. See canon. ] Of or pertaining to a canon; established by, or according to, a canon or canons. “The oath of canonical obedience.” Hallam. [ 1913 Webster ] 2. Appearing in a Biblical canon; as, a canonical book of the Christian New Testament. [ PJC ] 3. Accepted as authoritative; recognized. [ PJC ] 4. (Math.) In its standard form, usually also the simplest form; -- of an equation or coordinate. [ PJC ] 5. (Linguistics) Reduced to the simplest and most significant form possible without loss of generality; as, a canonical syllable pattern. Opposite of nonstandard. Syn. -- standard. [ WordNet 1.5 ] 6. Pertaining to or resembling a musical canon. [ PJC ] Canonical books, or Canonical Scriptures, those books which are declared by the canons of the church to be of divine inspiration; -- called collectively the canon. The Roman Catholic Church holds as canonical several books which Protestants reject as apocryphal. -- Canonical epistles, an appellation given to the epistles called also general or catholic. See Catholic epistles, under Canholic. -- Canonical form (Math.), the simples or most symmetrical form to which all functions of the same class can be reduced without lose of generality. -- Canonical hours, certain stated times of the day, fixed by ecclesiastical laws, and appropriated to the offices of prayer and devotion; also, certain portions of the Breviary, to be used at stated hours of the day. In England, this name is also given to the hours from 8 a. m. to 3 p. m. (formerly 8 a. m. to 12 m.) before and after which marriage can not be legally performed in any parish church. -- Canonical letters, letters of several kinds, formerly given by a bishop to traveling clergymen or laymen, to show that they were entitled to receive the communion, and to distinguish them from heretics. -- Canonical life, the method or rule of living prescribed by the ancient clergy who lived in community; a course of living prescribed for the clergy, less rigid than the monastic, and more restrained that the secular. -- Canonical obedience, submission to the canons of a church, especially the submission of the inferior clergy to their bishops, and of other religious orders to their superiors. -- Canonical punishments, such as the church may inflict, as excommunication, degradation, penance, etc. -- Canonical sins (Anc. Church.), those for which capital punishment or public penance decreed by the canon was inflicted, as idolatry, murder, adultery, heresy. [ 1913 Webster ] Variants: canonic | Canonically | adv. In a canonical manner; according to the canons. [ 1913 Webster ] | Canonicalness | n. The quality of being canonical; canonicity. Bp. Burnet. [ 1913 Webster ] | Canonicals | n. pl. The dress prescribed by canon{ 2 } to be worn by a clergyman when officiating. Sometimes, any distinctive professional dress. [ 1913 Webster ] Full canonicals, the complete costume of an officiating clergyman or ecclesiastic.
| Canonicate | n. [ LL. canonucatus canonical: cf. F. canonicat. ] The office of a canon; a canonry. [ 1913 Webster ] | Canonicity | n. [ Cf. F. canonicité. ] The state or quality of being canonical; agreement with the canon. [ 1913 Webster ] | Canonist | n. [ Cf. F. canoniste. ] A professor of canon law; one skilled in the knowledge and practice of ecclesiastical law. South. [ 1913 Webster ] | Canonistic | a. Of or pertaining to a canonist. “This canonistic exposition.” Milton. [ 1913 Webster ] | Canonization | n. [ F. canonisation. ] [ 1913 Webster ] 1. (R. C. Ch.) The final process or decree (following beatifacation) by which the name of a deceased person is placed in the catalogue (canon) of saints and commended to perpetual veneration and invocation. [ 1913 Webster ] Canonization of saints was not known to the Christian church titl toward the middle of the tenth century. Hoock. [ 1913 Webster ] 2. The state of being canonized or sainted. [ 1913 Webster ] | Canonize | v. t. [ imp. & p. p. Canonized p. pr. & vb. n. Canonizing. ] [ F. canoniser or LL. canonizare, fr. L. canon.. See Canon. ] 1. (Eccl.) To declare (a deceased person) a saint; to put in the catalogue of saints; as, Thomas a Becket was canonized. [ 1913 Webster ] 2. To glorify; to exalt to the highest honor. [ 1913 Webster ] Fame in time to come canonize us. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To rate as inspired; to include in the canon.[ R. ] [ 1913 Webster ] |
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |