(บะฟูน') n. ตัวตลก, ตัวตลกโปกฮาอย่างหยาบ., See also: buffoonery n. ดูbuffoon, buffoonerism n. ดูbuffoon buffoonishness n. ดูbuffoon buffoonish adj. ดูbuffoon, Syn. crown
n. [ F. bouffon (cf. It. buffone, buffo, buffa, puff of wind, vanity, nonsense, trick), fr. bouffer to puff out, because the buffoons puffed out their cheeks for the amusement of the spectators. See Buffet a blow. ] A man who makes a practice of amusing others by low tricks, antic gestures, etc.; a droll; a mimic; a harlequin; a clown; a merry-andrew. [ 1913 Webster ]
n.; pl.Buffooneries [ F. bouffonnerie. ] The arts and practices of a buffoon, as low jests, ridiculous pranks, vulgar tricks and postures. [ 1913 Webster ]
Nor that it will ever constitute a wit to conclude a tart piece of buffoonery with a “What makes you blush?” Spectator. [ 1913 Webster ]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย