| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -accloy-, *accloy* |
| (เนื่องจากผลลัพธ์จากการค้นหา accloy มีน้อย ระบบจึงเลือกคำใหม่ให้โดยอัตโนมัติ: alloy) |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | Accloy | v. t. [ OF. encloyer, encloer, F. enclouer, to drive in a nail, fr. L. in + clavus nail. ] To fill to satiety; to stuff full; to clog; to overload; to burden. See Cloy. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ] | | Alloy | n. [ OE. alai, OF. alei, F. aloyer, to alloy, alier to ally. See Alloy, v. t. ] 1. Any combination or compound of metals fused together; a mixture of metals; for example, brass, which is an alloy of copper and zinc. But when mercury is one of the metals, the compound is called an amalgam. [ 1913 Webster ] 2. The quality, or comparative purity, of gold or silver; fineness. [ 1913 Webster ] 3. A baser metal mixed with a finer. [ 1913 Webster ] Fine silver is silver without the mixture of any baser metal. Alloy is baser metal mixed with it. Locke. [ 1913 Webster ] 4. Admixture of anything which lessens the value or detracts from; as, no happiness is without alloy. “Pure English without Latin alloy.” F. Harrison. [ 1913 Webster ] | | Alloy | v. t. [ imp. & p. p. Alloyed p. pr. & vb. n. Alloying. ] [ F. aloyer, OF. alier, allier, later allayer, fr. L. aligare. See Alloy, n., Ally, v. t., and cf. Allay. ] 1. To reduce the purity of by mixing with a less valuable substance; as, to alloy gold with silver or copper, or silver with copper. [ 1913 Webster ] 2. To mix, as metals, so as to form a compound. [ 1913 Webster ] 3. To abate, impair, or debase by mixture; to allay; as, to alloy pleasure with misfortunes. [ 1913 Webster ] | | Alloy | v. t. To form a metallic compound. [ 1913 Webster ] Gold and iron alloy with ease. Ure. [ 1913 Webster ] | | Alloyage | n. [ F. aloyage. ] The act or art of alloying metals; also, the combination or alloy. [ 1913 Webster ] | | Alloy steel | . Any steel containing a notable quantity of some other metal alloyed with the iron, usually chromium, nickel, manganese, tungsten, or vanadium. [ Webster 1913 Suppl. ] |
| |
| | | alloy | (อะลอย') n. โลหะผสม, ส่วนผสม, สิ่งที่ใช้ลดคุณภาพหรือความบริสุทธิ์. -vt. ผสมให้เป็นโลหะผสม, เจือปน, Syn. mixture, compound | | alloy steel | เหล็กกล้าผสมคาร์บอนและธาตุอื่น ๆ เช่น โครเมียม โคบอลท์, ทองแดง, แมงกานีส, นิเกิล, ทั้งสเตน | | unalloyed | (อันอะลอยดฺ') adj. บริสุทธิ์, ไม่มีสิ่งเจือปน, Syn. pure |
| | alloy | (n) โลหะผสม, สิ่งเจือปน | | alloy | (vt) เจือ, ผสม, เจือปน |
| | | alloy | โลหะเจือ, โลหะผสม, สารเนื้อเดียวที่ได้จากการผสมโลหะสองชนิดขึ้นไปเข้าด้วยกัน เพื่อให้ได้สมบัติตามต้องการ เช่น ทองเหลืองเป็นโลหะผสมระหว่างทองแดงกับสังกะสี [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | Alloy Steel | เหล็กกล้าเจือโลหะ, โลหะผสมเหล็กกล้า [การแพทย์] | | Alloys | โลหะผสม [TU Subject Heading] | | Alloys | โลหะผสม, โลหะเจือ [การแพทย์] | | Alloys, Aluminum | โลหะเจือของอะลูมิเนียม [การแพทย์] | | Alloys, Cobalt-Base | โคบอลท์-เบสอัลลอยด์ [การแพทย์] | | Alloys, Copper | อัลลอยทองแดง [การแพทย์] |
| | | | โลหะผสม | (n) alloy | | ขันลงหิน | (n) alloy bowl rubbed with stone, See also: stone-set bowl, Example: ตานอบมีฝีมือในการทำขันลงหินจนเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป, Count Unit: ใบ, ลูก, Thai Definition: ขันชนิดหนึ่งทำจากโลหะประสมแล้วขัดด้วยหิน | | โลหะเจือ | (n) alloy, Syn. โลหะผสม, Example: โลหะเจือใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง, Count Unit: ชนิด, Thai Definition: โลหะที่เกิดจากการผสมโลหะต่างชนิดกัน |
| | โลหะเจือ | [lōhajeūa] (n) EN: alloy FR: alliage [ m ] | | โลหะผสม | [lōha phasom] (n, exp) EN: alloy FR: alliage [ m ] | | ล้อแม็ก | [lø maēk] (n, exp) EN: aluminium alloy wheel FR: jante en allge [ f ] | | นาก | [nāk] (n) EN: copper alloy ; pinchbeck ; alloy of gold and copper ; copper red FR: alliage à base de cuivre et d'or [ m ] |
| | | | alloy | (n) a mixture containing two or more metallic elements or metallic and nonmetallic elements usually fused together or dissolving into each other when molten, Syn. metal | | alloy | (v) make an alloy of | | alloy iron | (n) cast iron containing alloying elements (usually nickel or chromium or copper or molybdenum) to increase the strength or facilitate heat treatment, Syn. alloy cast iron | | alloy steel | (n) steel who characteristics are determined by the addition of other elements in addition to carbon |
| | Alloy | n. [ OE. alai, OF. alei, F. aloyer, to alloy, alier to ally. See Alloy, v. t. ] 1. Any combination or compound of metals fused together; a mixture of metals; for example, brass, which is an alloy of copper and zinc. But when mercury is one of the metals, the compound is called an amalgam. [ 1913 Webster ] 2. The quality, or comparative purity, of gold or silver; fineness. [ 1913 Webster ] 3. A baser metal mixed with a finer. [ 1913 Webster ] Fine silver is silver without the mixture of any baser metal. Alloy is baser metal mixed with it. Locke. [ 1913 Webster ] 4. Admixture of anything which lessens the value or detracts from; as, no happiness is without alloy. “Pure English without Latin alloy.” F. Harrison. [ 1913 Webster ] | | Alloy | v. t. [ imp. & p. p. Alloyed p. pr. & vb. n. Alloying. ] [ F. aloyer, OF. alier, allier, later allayer, fr. L. aligare. See Alloy, n., Ally, v. t., and cf. Allay. ] 1. To reduce the purity of by mixing with a less valuable substance; as, to alloy gold with silver or copper, or silver with copper. [ 1913 Webster ] 2. To mix, as metals, so as to form a compound. [ 1913 Webster ] 3. To abate, impair, or debase by mixture; to allay; as, to alloy pleasure with misfortunes. [ 1913 Webster ] | | Alloy | v. t. To form a metallic compound. [ 1913 Webster ] Gold and iron alloy with ease. Ure. [ 1913 Webster ] | | Alloyage | n. [ F. aloyage. ] The act or art of alloying metals; also, the combination or alloy. [ 1913 Webster ] | | Alloy steel | . Any steel containing a notable quantity of some other metal alloyed with the iron, usually chromium, nickel, manganese, tungsten, or vanadium. [ Webster 1913 Suppl. ] |
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
