ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -abhor-, *abhor* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ abhor | (vt) เกลียดชัง, See also: เกลียด, ชิงชัง, Syn. loathe, abominate, execrate, hate, Ant. love, admire | abhorrence | (n) ความชิงชัง, See also: ความเกลียดชัง, Syn. execration, detestation | abhorrence | (n) ผู้ถูกเกลียดชัง |
|
| abhor | (แอบฮอร์') vt. เกลียดชัง, รังเกียจ, ชิงชัง -abhorrer n., Syn. loathe, hate | abhorrence | (แอบฮอ' เรินซฺ) n. ความเกลียดชัง, สิ่งหรือผู้ที่ถูกเกลียดชัง, Syn. disgust |
| abhor | (vt) รังเกียจ, ขยะแขยง, เกลียดชัง, ชิงชัง | abhorrence | (n) ความรังเกียจ, ความขยะแขยง, ความเกลียดชัง, ความชิงชัง | abhorrent | (adj) น่ารังเกียจ, น่าขยะแขยง, น่าเกลียดชัง, น่าชิงชัง |
| | | แขยง | (v) loathe, See also: abhor, feel a repugnance, regard with disgust, Syn. ขยะแขยง, สะอิดสะเอียน, Example: ฉันรู้สึกแขยงขึ้มมาทันทีเมื่อนึกถึงตีนของตะขาบที่ไต่อยู่บนขาฉันตอนนั้น, Thai Definition: เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรกน่ารังเกียจหรือน่าเกลียดน่ากลัวหรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น | เดียด | (v) hate, See also: abhor, detest, dislike, be jealous, be envious, loathe, disgust, Syn. เกลียด, ริษยา, ชัง, รังเกียจ, เดียดฉันท์, Ant. ชอบ, รัก, Example: ศาสนาพราหมณ์สมัยพระเวทซึ่งเป็นศาสนามีอภัยธรรมไม่รังเกียจ หรือเดียดด้วยอคติแก่ศาสนาอื่น | ความเกลียดชัง | (n) hatred, See also: abhorrence, loathing, detestability, Syn. ความชัง, ความเกลียด, Ant. ความรัก, Example: ลูกเลี้ยงมักจะได้รับความเกลียดชังจากแม่เลี้ยง |
| ชัง | [chang] (v) EN: hate ; detest ; despise ; abhor ; loathe ; dislike ; abominate FR: détester ; haïr ; abhorrer ; mépriser ; avoir en horreur ; abominer | แขยง | [khayaēng] (v) EN: be filled with revulsion ; loathe ; abhor ; feel a repugnance ; regard with disgust ; feel nauseated FR: éprouver de la répulsion/du dégoût ; donner la nausée | ขยะแขยง | [khayakhayaēng] (v) EN: be disgusted ; be revolted ; be repelled ; abhor ; detest ; loathe FR: être dégoûté ; éprouver de la répulsion ; exécrer ; détester | เกลียด | [klīet] (v) EN: hate ; detest ; abhor ; despise ; loathe ; dislike FR: haïr ; détester ; abominer ; abhorrer | เกลียดชัง | [klīetchang] (v) EN: loathe ; hate ; detest ; despise ; abhor FR: haïr ; détester ; abominer ; abhorrer | รังเกียจ | [rangkīet] (v) EN: conceive a dislike ; hate FR: abhorrer ; avoir horreur de ; avoir du dégoût pour | สะอิดสะเอียน | [sa-it sa-īen] (v) EN: abhor ; regard with disgust ; be repelled ; have a feeling of revulsion ; be disgusted ; feel nauseous FR: répugner ; être dégoûté ; considérer avec dégoût ; abhorrer |
| | | abhor | (v) find repugnant, Syn. loathe, execrate, abominate | abhorrence | (n) hate coupled with disgust, Syn. odium, detestation, execration, abomination, loathing | abhorrent | (adj) offensive to the mind, Syn. repugnant, detestable, repulsive, obscene | abhorrer | (n) a signer of a 1679 address to Charles II in which those who petitioned for the reconvening of parliament were condemned and abhorred |
| Abhor | v. t. [ imp. & p. p. Abhorred p. pr. & vb. n. Abhorring. ] [ L. abhorrere; ab + horrere to bristle, shiver, shudder: cf. F. abhorrer. See Horrid. ] 1. To shrink back with shuddering from; to regard with horror or detestation; to feel excessive repugnance toward; to detest to extremity; to loathe. [ 1913 Webster ] Abhor that which is evil; cleave to that which is good. Rom. xii. 9. [ 1913 Webster ] 2. To fill with horror or disgust. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] It doth abhor me now I speak the word. Shak. [ 1913 Webster ] 3. (Canon Law) To protest against; to reject solemnly. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] I utterly abhor, yea, from my soul Refuse you for my judge. Shak. [ 1913 Webster ] Syn. -- To hate; detest; loathe; abominate. See Hate. [ 1913 Webster ] | Abhor | v. i. To shrink back with horror, disgust, or dislike; to be contrary or averse; -- with from. [ Obs. ] “To abhor from those vices.” Udall. [ 1913 Webster ] Which is utterly abhorring from the end of all law. Milton. [ 1913 Webster ] | Abhorrence | n. Extreme hatred or detestation; the feeling of utter dislike. [ 1913 Webster ] | Abhorrency | n. Abhorrence. [ Obs. ] Locke. [ 1913 Webster ] | Abhorrent | a. [ L. abhorens, -rentis, p. pr. of abhorrere. ] 1. Abhorring; detesting; having or showing abhorrence; loathing; hence, strongly opposed to; as, abhorrent thoughts. [ 1913 Webster ] The persons most abhorrent from blood and treason. Burke. [ 1913 Webster ] The arts of pleasure in despotic courts I spurn abhorrent. Clover. [ 1913 Webster ] 2. Contrary or repugnant; discordant; inconsistent; -- followed by to. “Injudicious profanation, so abhorrent to our stricter principles.” Gibbon. [ 1913 Webster ] 3. Detestable. “Pride, abhorrent as it is.” I. Taylor. [ 1913 Webster ] | Abhorrently | adv. With abhorrence. [ 1913 Webster ] | Abhorrer | n. One who abhors. Hume. [ 1913 Webster ] | Abhorrible | a. Detestable. [ R. ] [ 1913 Webster ] | Abhorring | n. 1. Detestation. Milton. [ 1913 Webster ] 2. Object of abhorrence. Isa. lxvi. 24. [ 1913 Webster ] |
| | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |