{ } a. [ Gr. &unr_;: cf. F. hypostatique. ] 1. Relating to hypostasis, or substance; hence, constitutive, or elementary. [ 1913 Webster ]
The grand doctrine of the chymists, touching their three hypostatical principles. Boyle. [ 1913 Webster ]
2. Personal, or distinctly personal; relating to the divine hypostases, or substances. Bp. Pearson. [ 1913 Webster ]
3. (Med.) Depending upon, or due to, deposition or setting; as, hypostatic cognestion, cognestion due to setting of blood by gravitation. [ 1913 Webster ]
Hypostatic union (Theol.), the union of the divine with the human nature of Christ. Tillotson. [ 1913 Webster ]
[róng wéi yī tǐ, ㄖㄨㄥˊ ㄨㄟˊ ㄧ ㄊㄧˇ, 融为一体 / 融為一體] hypostatic union (i.e. metaphysical union based on same essence); the metaphysical union of Jesus Christ with God and the Holy Spirit [Add to Longdo]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย